Αστραπόβροντο για την “Ημέρα της Νίκης” στην παρέλαση της Ρωσίας

Η διπλωματική ένταση μεταξύ Ρωσίας και Δύσης δημιουργεί έντονα ειρωνικά σχόλια, επειδή η μεγάλη παρέλαση στη Μόσχα γίνεται με σκοπό να τιμήσει την Ημέρα της Νίκης που κατέστη δυνατή πριν από επτά δεκαετίες από τις κύριες συμμαχικές δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών, της Μεγάλης Βρετανίας και της Σοβιετικής Ένωσης εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας.

Δημήτριος Ν. Τσαϊλάς ΠΝ*

  Σήμερα, οι πρώην σύμμαχοι δεν είναι σε θέση να εργαστούν από κοινού, ακόμα και όταν αντιμετωπίζουν έναν κοινό εχθρό, όπως το Ισλαμικό Κράτος.
Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τους Ρώσους, και την υποστήριξη που παρέχουν
στους αυτονομιστές στην ανατολική Ουκρανία, οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Δύσης έχουν φτάσει σε τόσο άσχημη κατάσταση που συγκρίνεται μόνο με την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου πριν τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Η εκεχειρία, γνωστή ως συμφωνία του Μινσκ ΙΙ, με τη διαμεσολάβηση της Γερμανίδας Καγκελάριου κ. Άνγκελας Μέρκελ μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας στις 12 Φεβρουαρίου, στην καλύτερη περίπτωση, παραμένει εύθραυστη. Η διακοπή της υποστήριξης των Ουκρανών αυτονομιστών από ρωσικές δυνάμεις δεν έπαψε ποτέ εντελώς. Επίσης τα βαρέα όπλα δεν έχουν ανακληθεί, κάτι που θα έπρεπε να γίνει πριν από το τέλος του Φεβρουαρίου. Αναμφίβολα, και οι δύο πλευρές διαπράττουν παραβιάσεις της κατάπαυσης του πυρός.
Τις προηγούμενες εκδηλώσεις μνήμης παρακολούθησαν οι πρόεδροι των ΗΠΑ κ. Μπιλ Κλίντον και κ. Τζορτζ Μπους για να τονίσουν την κοινή προσπάθεια. Σήμερα όμως ούτε το Κρεμλίνο, ούτε ο Λευκός οίκος, δείχνουν σημάδια ότι ενδιαφέρονται για την επίλυση της κρίσης. Ακόμη και στην περίπτωση που οι μάχες δεν θα εξαπλωθούν, δυτικοί και ρώσοι πρέπει να επαναξιολογήσουν τις σχέσεις τους.
Το σημείο καμπής εκτιμάται ότι δεν είναι μόνο η προσάρτηση της Κριμαίας, η οποία τερμάτισε τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές ελπίδες για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην Ουκρανία. Ο Ρώσος πρόεδρος κ. Πούτιν απέρριψε ρητά την παγκόσμια τάξη όπως επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ στη δεκαετία του 1990, όταν η Ρωσία ήταν αδύναμη να αντιμετωπίσει τις γεωπολιτικές μεταβολές καταπατώντας τα συμφέροντα της χώρας του.
Η ικανότητα όχι μόνο του κ. Ομπάμα αλλά και του οποιουδήποτε προέδρου των ΗΠΑ να συνεργαστεί με τη Ρωσία για θέματα της παγκόσμιας τάξης και της ευρω-ατλαντικής ασφάλειας θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις επιλογές που κάνει ο Πούτιν τόσο στην Ουκρανία όσο και οπουδήποτε αλλού υφίσταται ρωσική επιρροή.
Εφ’ όσον οι ΗΠΑ και η Ρωσία βλέπουν ο ένας τον άλλον ως ανταγωνιστές, αποφεύγοντας μια βιώσιμη σχέση εργασίας, διαφαίνεται ότι μια συμμαχία, θα είναι αδύνατη.
Η αδυναμία τους να ενωθούν ακόμα και στον εορτασμό του κοινού θριάμβου στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ένα σαφές σημάδι των γεωπολιτικών προκλήσεων που βρίσκονται μπροστά μας.

* Υποναύαρχος (εα) Δημήτριος Ν. Τσαϊλάς ΠΝ
Στρατιωτικός Αναλυτής

http://www.komistes.gr