Γιατί η κυβέρνηση παραμένει ψηλά στις δημοσκοπήσεις;

Ακούω και διαβάζω τα πλείστα όσα αναφορικά με τις απορίες πολλών πολιτών που αναρωτούνται: «αφού η κυβέρνηση δεν έχει κάνει σχεδόν τίποτα από αυτά που έταξε, αφού πάμε ολοταχώς για νέο μνημόνιο (ουπς, έντιμη συμφωνία ήθελα να πω), και αφού η μόνες σταθερές κόκκινες γραμμές είναι αυτές στο πέτο του σακακιού του Γιάνη Βαρουφάκη, πως παραμένει τόσο δημοφιλής;»
Η πρώτη και προφανής απάντηση είναι απλή. Οι περισσότεροι πολίτες δεν θέλουν να χάσουν την ελπίδα τους, αφού μάλλον είναι το τελευταίο ανάχωμα πριν την κατάθλιψη και την μελαγχολία, απόρροια της ανέχειας, της πενίας, της φυλλοροής της νεολαίας εκτός χώρας, και του ηθικού και υλικού εξευτελισμού της τρίτης γενιάς που έφεραν τα μνημόνια και οι πρακτικές του ΓΑΠ, των ΣαμαροΒενιζέλων και των
εκπροσώπων των δανειστών και των τραπεζών.
Υπάρχουν όμως άλλοι τρεις λόγοι, και εδώ είναι η ουσία του θέματος για κυβέρνηση και αντιπολίτευση.
1) Οι πολίτες θέλουν να τιμωρήσουν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, με τα σκάνδαλα τους, την διαμόρφωση περιβάλλοντος προστασίας ανομίας και απουσίας δικαιοσύνης, τις μίζες τους, την ασυδοσία των τραπεζών, την απουσία ουσιαστικής πολιτικής για την εκμετάλλευση του δημόσιου και του κρατικού πλούτου και των ταμείων και την διαμόρφωση μιας κλειστής κάστας νταβατζήδων, μεσαζόντων και μιζαδόρων που λυμαίνονταν το δημόσιο χρήμα χωρίς όφελος για το κράτος και τους πολίτες.
Το γεγονός είναι ότι όλοι πια καταλαβαίνουν την μεγάλη προδοσία των 5 τελευταίων ετών. Όταν τα ΜΜ»Ε» με την βοήθεια των δανειστών κατέβαζαν τον Καραμανλή και έφερναν τον…λεφτά υπάρχουν ΓΑΠ, και μετά όταν η τρόϊκα απέπεμψε τον ΓΑΠ και έφερε την κυβέρνηση Παπαδήμ(ι)ου με τις ευλογίες των Σαμαρά, Κουβέλη, Βενιζέλου και Καρατζαφέρη, για να το συνεχίσουν μετά μόνοι τους ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος.
Τότε που -αν υπήρχαν πατριώτες- ενδεχομένως να έπρεπε (και θα μπορούσαν) να επιλέξουν το χαρτί του GREXIT και την στάση πληρωμών, κάτι που δεν θα συνέβαινε ποτέ, αφού μια χρεωκοπία εντός ευρώ τότε θα διέλυε την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα δημιουργούσε αλυσιδωτές καταστάσεις κραχ των χωρών και κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος.
Τότε που αντί να γίνει διαπραγμάτευση από θέσης ισχυρού, φέραμε το ΔΝΤ και τους δανειστές στην αυλή μας, και τη Τρόϊκα (ουπς, θεσμούς ήθελα να πω), να διοικεί και να νομοθετεί αντ’ αυτών σε εθνικό επίπεδο, παραδίδοντας ουσιαστικά τα κλειδιά της εθνικής κυριαρχίας.
Τότε που έγινε μετατροπή του κρατικού και τραπεζικού χρέους, με την συγκατάνευση των… «πατριωτών» της βουλής, εξασφαλίζοντας την Ε.Ε. και τις τράπεζες και μάλιστα με αγγλικό δίκαιο, έχοντας ως εγγύηση τα κρατικά έσοδα, τα περιουσιακά στοιχεία που άρον άρον μετεγράφηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ, και την συνείδηση των νταβατζήδων. Τότε που οι ΣαμαροΒενιζέλοι ουσιαστικά διαμόρφωσαν την απαγόρευση εξόδου από το Ευρώ, γιατί πια η Ευρώπη και οι δανειστές είχαν μειώσει το κίνδυνο από τις επιπτώσεις ενός GREXIT, μεταφέροντας έτσι μήνυμα απειλής σε όποιο άλλο κράτος με οικονομικά προβλήματα «τολμούσε» να σκεφτεί κόντρα στα συμφέροντα της Γερμανοκρατούμενης Ευρώπης.
Τότε που, εν γνώση τους, τραβούσαν το χαλί κάτω από τα πόδια της όποιας επόμενης κυβέρνησης, μη αποδεχόμενοι την επέκταση της πίστωσης για κάποιους μήνες, φέρνοντας σε αδιέξοδο τις συζητήσεις και τα περιθώρια διαπραγμάτευσης ή προετοιμασίας μιας νέας κυβέρνησης, με αποτέλεσμα τα γνωστά επεισόδια των Eurogroup τον Φεβρουάριο.
Δυστυχώς, η νέα κυβέρνηση -ακόμη και εάν κάποιος πει ότι είχε καλές (αλλά αγαθές, για να μην πω κάτι πιο βαρύ) προθέσεις περί διαπραγμάτευσης- δεν έχει τα περιθώρια να απαιτήσει και να εκβιάσει, παρά μόνο να προσπαθήσει να πάρει κάτι περισσότερο εντός του ευρώ, αφού με τη παρούσα κατάσταση στα δημόσια έσοδα και στα διαθέσιμα του κράτους και των ταμείων, μέσα σε μόλις ένα μήνα μετά από μια πιθανή έξοδο ή άτακτη χρεωκοπία, δεν θα υπάρχουν μισθοί για 0.9 εκατ. μισθωτούς του δημοσίου και της τοπικής αυτοδιοίκησης, ούτε συντάξεις για περισσότερους από 2.8 εκατ. συνταξιούχους, αφού τα 3.7 δις ευρώ μηνιαίως που απαιτούνται, σήμερα καλύπτονται από τα δανεικά.
Εκτός, αν σε επίπεδο νέων εκλογών ή δημοψηφίσματος, τεθεί το ερώτημα «μένουμε στο ευρώ ή φεύγουμε και χρεωκοπούμε», όπου εν γνώσει όλων οι 3-4 επόμενες γενιές στην Ελλάδα θα υποφέρουν όσο σχεδόν καμία στην πρόσφατη ιστορία της. Άσε που οι κίνδυνοι από τη μετανάστευση και την συσσώρευση πλούτου σε ακόμη λιγότερους, ή τα φαινόμενα ξεπουλήματος κρατικών περιουσιών θα ελλοχεύουν ως δαμόκλειος σπάθη.
2) Οι πολίτες απαιτούν δικαιοσύνη και τιμωρία. Η έλλειψη δικαιοσύνης και εφαρμογής των νόμων, με αποτέλεσμα την συνεχή επανάληψη φαινομένων διαφθοράς εντός και εκτός πολιτικής, το κρύψιμο κάτω από το χαλί τεράστιων σκανδάλων όπως το χρηματιστήριο και τα περίφημα swaps του Σημίτη, τα μεγάλα έργα, η Ολυμπιάδα του 2004 που στοίχισε όσο οι 2 προηγούμενες και η επόμενη, η Siemens, το ΤΤ, τα εξοπλιστικά, η μεταφορά των υγιών τμημάτων των τραπεζών στους «κολλητούς» τραπεζίτες με παράλληλη επιβάρυνση των πολιτών για τα χρέη των μη υγιών τμημάτων, και τόσα άλλα, δημιούργησαν ένα στρατό κρατικοδίαιτων που ρούφαγαν τα λεφτά του κόσμου και λυμαίνονταν τα διαθέσιμα των ταμείων, τις περιουσίες, τα ορυκτά και μεταλλεύματα και τα «ασημικά» του τόπου. Και όλα αυτά χωρίς τιμωρία. Χωρίς καν κατηγορίες.
Και για όσο ο κάθε Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ θα παραμένει στη θέση του, η κάθε Siemens θα κοροϊδεύει το κόσμο δίνοντας χάντρες και καθρεπτάκια αντί τιμωρίας, ο κάθε Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών θα αποκτά ρευστότητα εις βάρος του κράτους μη αποδίδοντας φόρους μισού δις ευρώ, η κάθε τράπεζα θα αποκτά άκοπα περιουσία και πελατολόγιο μεταφέροντας στους πολίτες το χρέος των τραπεζών που… «αγόρασαν», ο κάθε Στουρνάρας θα επιβραβεύεται με την διατήρηση της θέσης του ως επικεφαλής τραπεζίτης της χώρας, αυτοί που έφεραν τα μνημόνια και μετέτρεψαν το τραπεζικό σε εθνικό χρέος με ρήτρα αγγλικού δικαίου, και ο κάθε Πασόκος θα γίνεται δια της πλαγίας οδού γενικός γραμματέας στα υπουργεία, για τόσο οι πολίτες θα χάνουν εμπιστοσύνη και αυτό το επίπλαστο προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις και στις προτιμήσεις, με ότι αυτό συνεπάγεται. Κύριοι της κυβέρνηση, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα (κυριολεκτικά και μεταφορικά).
3) Οι νόμιμα φορολογούμενοι πολίτες έχουν απηυδήσει. Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο μέρος των πολιτών και των οικογενειών τους, που μπορεί να μην είναι αριστεροί, αλλά επιλέγουν να στηρίζουν την κυβέρνηση (ή πιο σωστά να μην υποστηρίζουν τις πρώην κυβερνήσεις), επειδή είναι οι μόνοι που παρότι ποτέ δεν είχαν την δυνατότητα να «κλέβουν» το κράτος, αποκρύπτοντας ή μη δηλώνοντας μισθούς, έσοδα και περιουσιακά στοιχεία, καταβάλλοντας έτσι όχι μόνο όλους τους φόρους που αναλογούσαν στα έσοδα τους, αλλά και όλα τα χαράτσια που επιπλέον και παράνομα τους επιβλήθηκαν.
Αυτοί υπέστησαν τις περισσότερες μειώσεις, είτε δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι, και επιβαρύνθηκαν περισσότερο από κάθε άλλο που μπορούσε με μαύρα χρήματα, με αδήλωτα έσοδα, με αποφυγή αποδείξεων, με φακελάκια, με γρηγορόσημα, με μίζες κλπ, να μην πληρώνει φόρους και να πληρώνει λιγότερα χαράτσια.
Αυτοί είναι που πλήρωναν εμπρόθεσμα (γιατί απλά τους παρακρατούνταν), ενώ οι άλλοι «έξυπνοι» πλήρωναν όταν γούσταραν με περαιώσεις και χωρίς πρόστιμα για αδήλωτα έσοδα (όπως γίνεται και τώρα για μια ακόμα φορά με την ρύθμιση ξεχασμένων δηλώσεων και χρεών, και την επικείμενη περαίωση και φορολόγηση των αδήλωτων καταθέσεων εκτός Ελλάδας).
Και αυτοί είναι που συνήθως κρίνουν το αποτέλεσμα των εκλογών, αφού αποτελούν το 40% των πολιτών, και το 85% της επίσημης φορολογητέας ύλης.
Εάν το νέο φορολογικό νομοσχέδιο και οι προσπάθειες για φορολόγηση της αδήλωτης και της πραγματικά μεγάλης περιουσίας, αποτύχουν, τότε σύντομα αυτή η κυβέρνηση θα αποτελεί παρελθόν σε αυτό το τμήμα των πολιτών.
Που δυστυχώς τότε θα στραφούν σε όποιον άλλο διαθέσιμο ή σε νέα εγκάθετα πολιτικά συστήματα τύπου Ποτάμι ή νέας Κεντροαριστεράς που θα αποτελέσει τον Δούρειο Ίππο του ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ για ανακατάληψη της εξουσίας (και συνέχιση των ανωτέρω φαινομένων).
Εν κατακλείδι:
Τιμωρήστε τους προδότες, τους κλέφτες, τους μιζαδόρους και δημεύστε τις περιουσίες τους. Χρεώστε τους έστω και το πολιτικό έγκλημα, ασχέτως ποινών.
Διορθώστε το φορολογικό καθεστώς και καταπολεμήστε την ανομία και την φοροδιαφυγή. Φορολογήστε την παραγωγή του πλούτου ασχέτως χώρας έδρας (για πόσο οι εταιρείες και οι εφοπλιστές θα μεταφέρονται εκτός Ελλάδος, παράγοντας όμως πλούτο εντός αυτής, χωρίς απόδοση φόρων;).
Δημιουργήστε συνθήκες εφαρμογής των νόμων και της ισονομίας. Το κλασικό παράδειγμα του ίδιου Έλληνα που εντός Ελλάδας οδηγάει όπως γουστάρει, ενώ στο εξωτερικό που οι πιθανότητες να τον πιάσουν ή να καταγραφεί σε περίπτωση παρανομίας είναι μεγάλες, οδηγάει τύπος και υπογραμμός, είναι φωτεινό και δείχνει το δρόμο για τη διαμόρφωση μιας νέας κουλτούρας και συμπεριφοράς, έναντι των νόμων. Το φαινόμενο να μην γίνονται έλεγχοι στα νησιά επειδή ξυλοφορτώνουν ή δεν αφήνουν τους ελεγκτές να ελέγξουν, μπορεί για κάποιους να είναι μαγκιά, αλλά για τους πολλούς είναι κλοπή του μόχθου και του κόπου του, αφού θα πρέπει να πληρώσει και για αυτούς.
Κάντε διαπραγμάτευση με τους δανειστές και τους θεσμούς με γνώμονα την ανάπτυξη. Είναι το μόνο που μπορεί να χρηματοδοτήσει κάποια στιγμή το έλλειμμα, και να σταματήσει να είναι απαιτητός ο δανεισμός για να πληρώνονται οι υποχρεώσεις του κράτους. Ότι άλλο είναι ατέρμονο και χωρίς αποτέλεσμα, με μόνους κερδισμένους αυτούς που θα δανείζουν για να πληρώνονται οι μισθοί, οι συντάξεις και οι υποχρεώσεις.
Αν αυτά είναι η αρχή των πρώτων ετών μιας -πρώτη φορά αριστεράς- κυβέρνησης, τότε σίγουρα η προτίμηση των -μη αριστερών- πολιτών θα είναι εκεί να διοχετεύει διαφορές στις δημοσκοπήσεις.
Αν όχι, τότε δυστυχώς η θεωρεία περί αριστερής παρένθεσης θα σταματήσει να είναι θεωρεία. Γιατί δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει η ιστορία να γράφεται τελικά από τον κάθε Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και όχι από τον κάθε Καποδίστρια.
ΓΔΜ