Μείζονα ερωτήματα και «θανατηφόρα» ερωτηματικά

Του Γεωργίου Παπασίμου

Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν διάφορα εγχώρια Μ.Μ.Ε. και συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι ή βουλευτές και στελέχη Ελληνικών κομμάτων τις ειρωνείες του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, καθώς και κάθε άλλο δημοσίευμα ξένων Μ.Μ.Ε., μέσω των οποίων δυσφημίζεται η Ελλάδα, θα μπορούσε να τεθεί στο μικροσκόπιο του πολιτικού αναλυτή, αν δεν έκρυβε πίσω του… ιδιοτελή συμφέροντα και έναν ιδιότυπο
«άρρωστο» εγωκεντρισμό.
Ο κ. Σόιμπλε και οι συν αυτώ, οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. επιχειρούν να διαβάλουν τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών και να τον απαξιώσουν, επιφέροντας πλήγματα αξιοπιστίας σε ολόκληρη την Ελληνική Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας, λειτουργώντας με βάση ένα ευρύτερο σχέδιο απαξίωσης, που είναι, πλέον, φανερό «δια γυμνού οφθαλμού», με στόχο την υπονόμευση της προσπάθειας της Κυβέρνησης να βγάλει από τον «λαιμό» της Χώρας την μνημονιακή «θηλιά». Το ερώτημα είναι, πώς και γιατί ακόμη και Έλληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι επιμένουν να συμπλέουν με το κλίμα, που διαμορφώνουν οι τεράστιοι μηχανισμοί της Γερμανίας και οι ίδιοι οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί, όταν αυτό αποβαίνει σε βάρος της Χώρας και άρα του Ελληνικού Λαού.  
Οι «βολεμένοι» για δεκαετίες πολιτικοί συντάκτες, που με εμπάθεια, λόγω προσωπικών συμφερόντων – πόσοι από αυτούς πέρασαν από την Ε.Ρ.Τ., που επανασυστάται, με παχυλούς μισθούς και μηδενικό έργο; – κατακρεουργούσαν κάθε άλλη άποψη, που αμφισβητούσε την εξουσία –ηγεμονία των δύο κομμάτων εξουσίας (ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ν.Δ.) και των πελατειακών μηχανισμών τους, τώρα νιώθουν πως μετά την ήττα του μνημονιακού δικομματισμού, θα πρέπει «πάση θυσία» να δικαιωθούν και επιμένουν να «σιγοντάρουν» μνημόνια, Τρόικα και λιτότητα. Οι βουλευτές και τα στελέχη των άλλων μη κυβερνητικών κομμάτων, ο καθένας για τους δικούς του λόγους – αρχηγία, μικροψυχία, μικροκομματισμός – που έστησαν όλο αυτό το παιχνίδι της διαπλοκής και τα «πάρτι» των δισεκατομμυρίων, τα οποία οδήγησαν στην καταρράκωση του Ελληνικού Λαού και πλήθος κόσμου κάτω από τα όρια της φτώχειας, επιμένουν να υποστηρίζουν πως ο δρόμος είναι ένας: Αυτός της λιτότητας, των εσαεί περικοπών και της απόλυτης υποταγής στα κυρίαρχα συμφέροντα. Οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος αδυνατούν να προσαρμοστούν στη νέα εποχή και έχουν βάλει στόχο να περιορίσουν, όσο μπορούν τις διαρροές και την εσωτερική αμφισβήτησή τους και να ξαναβγούν στην πολιτική σκηνή ως δικαιωμένοι και ο Ελληνικός Λαός ως παραπλανημένος. Όμως, αυτό που δεν αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί, είναι πως οι Έλληνες πολίτες, που είχαν χάσει την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια τους κατά την περίοδο του μνημονιακού «οδοστρωτήρα» και, για πρώτη φορά, ακούνε και βλέπουν αυτόν τον «ακήρυχτο» σε βάρος της Ελληνικής Κυβέρνησης «πόλεμο», που μετατρέπεται σε σκληρό πόλεμο κατά του βιοτικού τους επιπέδου και της ανεξαρτησίας της Χώρας τους, αντιλαμβάνονται δύο κρίσιμες παραμέτρους: Αφενός, πως είναι η μοναδική ευκαιρία αντίστασης στις επιταγές ενός μοντέλου δυστυχίας, που περιθωριοποιεί όλο και ευρύτερες κοινωνικές ομάδες και οξύνει τις υπάρχουσες αντιθέσεις και Αφετέρου, πως αν και τώρα υποκύψουμε, θα παραμείνουμε έρμαιο για δεκαετίες των συμφερόντων του διεθνούς κερδοσκοπικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και η Ελλάδα θα παραμείνει δια παντός «αποικία χρέους».

Γι’ αυτόν τον λόγο, σε αυτές τις κρίσιμες ώρες, θα περίμενε κανείς όλους αυτούς, που παραδέχονται τα τραγικά λάθη του παρελθόντος και φιλοδοξούν να διαμορφώσουν τις συνθήκες για μια αναπτυγμένη και ισόρροπη Ελλάδα, να σταθούν υποβοηθητικά στο πλευρό της Κυβέρνησης, εκφράζοντας, παράλληλα, την σκληρή κριτική και τις διαφωνίες τους με τυχόν λάθος κινήσεις και χειρισμούς της, και όχι να συνδράμουν αυτό το συστηματικό σχέδιο απαξίωσής της, με στόχο τον «πνιγμό» της Χώρας. Από την συμπεριφορά αυτή προκύπτουν μείζονα ερωτήματα, αλλά και «θανατηφόρα» ερωτηματικά.