Η ασύστολη κερδοσκοπία της ΕΚΤ

Γράφει ο Νότης Μαριάς

Η πρόσφατη κόντρα μας με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζες, Μάριο Ντράγκι, την Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες, και η έκταση που πήρε στα εγχώρια και ξένα ΜΜΕ (βλ. Ρόιτερς, The New York Times, Les Ecos) ανέδειξε παγκοσμίως τον κερδοσκοπικό και συνάμα
τοκογλυφικό ρόλο που παίζει η ΕΚΤ και, μάλιστα, σε βάρος των ευρωπαϊκών χωρών που τέθηκαν σε Μνημόνια.
Βεβαίως, δεν ήταν η πρώτο φορά που θέσαμε το ζήτημα αυτό. Είχαν προηγηθεί παρεμβάσεις μας στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο στις 15 Ιουλίου 2014, λίγες μόλις μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων μου ως ευρωβουλευτή, αλλά και στις 3 Νοεμβρίου 2014, ενώ ακολούθησε στη συνέχεια μία πρώτη άμεση σύγκρουση με τον Ντράγκι στην Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής της Ευρωβουλής στις 17 Νοεμβρίου 2014.

Καπιταλισμός – καζίνο
Στις παραπάνω παρεμβάσεις μας, με τρόπο τεκμηριωμένο και αποφασιστικό, καταγγείλαμε την ΕΚΤ ως τον κύριο πυλώνα του παγκόσμιου καπιταλισμού – καζίνο, που «πουλώντας αέρα κοπανιστό» κερδοσκοπεί ασύστολα σε βάρος της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Σύμφωνα με την Ετήσια Έκθεση της ΕΚΤ, έτους 2013, η Κεντρική Τράπεζα, εφαρμόζοντας το Πρόγραμμα για τις Αγορές Τίτλων (SMP), αγόρασε στη δευτερογενή αγορά με σημαντική έκπτωση κρατικά ομόλογα της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιρλανδίας, ύψους 219,5 δισ. Ευρώ. Πλην όμως κάθε φορά η ΕΚΤ απαιτεί και επιτυγχάνει την εξόφληση των ομολόγων αυτών στην ονομαστική τους αξία, κερδοσκοπώντας έτσι ασύστολα. Μάλιστα, το 80% των κερδών της ΕΚΤ για το 2013 προήλθε από την παραπάνω κερδοσκοπική δραστηριότητα.

Είναι ενδεικτικό ότι στην περίπτωση της πατρίδας μας η ΕΚΤ αγόρασε κατά τη διάρκεια της κρίσης ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου στην δευτερογενή αγορά με έκπτωση τουλάχιστον 40%. Μάλιστα, τα ομόλογα αυτά εξαιρέθηκαν από το PSI, ενώ τα ομόλογα των Ταμείων, των Πανεπιστημίων, των Νοσοκομείων αλλά και χιλιάδων Ελλήνων μικροομολογιούχων «κουρεύτηκαν», με αποτέλεσμα να υποστούν τεράστια οικονομική ζημιά.

Για το 2014 η μνημονιακή συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου με τις εντολές της τρόικας, συμπεριλαμβανομένης και της ΕΚΤ, επέβαλε δυσβάστακτους φόρους στους Έλληνες πολίτες, για να πληρώσει στην ΕΚΤ και στις Κεντρικές Τράπεζες των κρατών – μελών της Ευρωζώνης και, μάλιστα, στην ονομαστική τους αξία ομόλογα ύψους 10 δισ. Ευρώ, ενώ αυτές αγόρασαν τα ομόλογα αυτά πληρώνοντας μόλις 6 δισ. Ευρώ. Αντιλαμβάνεται, επομένως, ο καθένας το ύψος της κερδοσκοπίας και της τοκογλυφίας μόνο σε μία χρονιά.
Σε σχέση με τους ισχυρισμούς του Ντράγκι περί δήθεν επιστροφής των κερδών στην Ελλάδα, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι:

1. Η ό,ποια επιστροφή αφορά μόνο σε μικρό μέρος των κερδών και όχι σε όλα τα κέρδη, καθώς οι Κεντρικές Τράπεζες των κρατών – μελών της Ευρωζώνης με διάφορα νομικά τρικ αρνούνται να επιστρέψουν τα κέρδη που αποκόμισαν από τα εν λόγω ελληνικά ομόλογα.
2. Τα εν λόγω επιστρεφόμενα κέρδη πηγαίνουν αποκλειστικά για την εξόφληση του χρέους, άρα επιστρέφουν πίσω στους δανειστές
3. Η ό,ποια ενδεχόμενη επιστροφή μέρους των κερδών γίνεται υπό την προϋπόθεση εφαρμογής των διαφόρων σκληρών μνημονιακών μέτρων. Άλλωστε, αυτό τονίστηκε με ιδιαίτερη έμφαση από τον Ντράγκι στη μεταξύ μας κόντρα, όταν εκείνος επεσήμανε με κυνικό τρόπο ότι η επιστροφή στην πατρίδα μας του ποσού των 1,8 δισ. ευρώ από τα κέρδη της ΕΚΤ θα γίνει μόνο εφόσον εφαρμοστούν από την Ελλάδα τα προαπαιτούμενα του Μνημονίου
4. Για να πληρωθούν στην ονομαστική τους αξία τα κερδοσκοπικά ομόλογα της ΕΚΤ η Ελλάδα δανείζεται κάθε φορά τα αντίστοιχα ποσά από τον EFSF κι έτσι διαιωνίζεται η παρουσία της τρόικας και των Μνημονίων
5. Μέχρι στιγμής για το 2014 η ΕΚΤ δεν έχει επιστρέψει κέρδη 1,8 δισ. ευρώ, δημιουργώντας έτσι χρηματοδοτικό κενό για την Ελλάδα

Με βάση, λοιπόν, τα παραπάνω, είχαμε προτείνει ήδη από το 2010 ότι θα πρέπει να «κουρευτούν» τα εν λόγω κερδοσκοπικά ομόλογα της ΕΚΤ και των Κεντρικών Τραπεζών των κρατών – μελών της Ευρωζώνης και να λάβουν αυτές μόνο το ποσό που πλήρωσαν για την αγορά των ομολόγων αυτών συν το νομικό τόκο. Αυτό θα σήμαινε σημαντική μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Βεβαίως, ο Ντράγκι αρνείται πεισματικά κάθε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, πολύ δε περισσότερο το «κούρεμα» των ομολόγων της ΕΚΤ, επιμένοντας στη συνέχιση της ίδιας κερδοσκοπικής πολιτικής.

Και όλα αυτά τη στιγμή που η ΕΚΤ και τα κράτη – μέλη της Ε.Ε. διέθεσαν λόγω κρίσης 1,6 τρισ. ευρώ για την διάσωση των τραπεζών, χωρίς τα κεφάλια αυτά να επενδυθούν στην πραγματική οικονομία, ενώ από αυτό το μήνα ο Ντράγκι ετοιμάζεται να διαθέσει 60 δισ. ευρώ μηνιαίως για την αγορά κρατικών ομολόγων. Μάλιστα, σχεδιάζει να διαθέσει το ποσό των 215 δισ. ευρώ για την αγορά γερμανικών κρατικών ομολόγων μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2016, στηρίζοντας για άλλη μία φορά τη γερμανική οικονομία (βλ. Η Καθημερινή 28/2/2015).

Κράτος εν κράτει
Αυτό, βέβαια, που ιδιαίτερα ενόχλησε τον Ντράγκι, που αποχώρησε από το Ευρωκοινοβούλιο αμέσως μετά τη γνωστή κόντρα και ενώ η συζήτηση για την Ετήσια Έκθεση της ΕΚΤ, έτους 2013, είχε μόλις ξεκινήσει, ήταν η ανάδειξη εκ μέρους μας της σύγκρουσης συμφερόντων που ενυπάρχει στο πλαίσιο της ΕΚΤ, καθώς η ΕΚΤ πλέον έχει μετατραπεί σε κράτος εν κράτει.
Στην πραγματικότητα η ΕΚΤ φοράει τέσσερα διαφορετικά καπέλα:

1. Υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητος θεσμός άσκησης νομισματικής πολιτικής με τεράστιες εξουσίες στο πλαίσιο του ευρωσυστήματος
2. Εποπτεύει τις 130 μεγαλύτερες συστημικές τράπεζες της Ευρωζώνης
3. Είναι, σύμφωνα με τα παραπάνω, και δανειστής των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχοντας αγοράσει και, μάλιστα, με σκόντο στη δευτερογενή αγορά κρατικά ομόλογα αξίας τουλάχιστον 217 δισ. ευρώ
4. Είναι μέλος της τρόικας, που έχει φτωχοποιήσει τις χώρες του Μνημονίου

Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε μετάλλαξη του θεσμού της ΕΚΤ κι αυτό που πλέον φαίνεται να την ενδιαφέρει είναι να διασφαλίσει τα κέρδη της ως δανειστή των κρατών – μελών της Ε.Ε. Ασκεί εκβιαστική πολιτική απέναντι στους ευρωπαϊκούς λαούς και τις δημοκρατικές τους κυβερνήσεις στο όνομα της δήθεν διάσωσης του ευρώ. Αυτό έγινε απέναντι στην Ιρλανδία, έγινε απέναντι στην Κύπρο και στις αρχές Φεβρουαρίου έγινε έναντι και της Ελλάδας, με την παράνομη απόφαση της ΕΚΤ να μην δέχεται ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου στις πράξεις του ευρωσυστήματος από τις 16 Φεβρουαρίου 2015, ενώ γνώριζε πολύ καλά ο Ντράγκι ότι η Ελλάδα μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου 2015 ήταν σε πρόγραμμα.

Έλεγχος της σύγκρουσης συμφερόντων
Η παραπάνω δραστηριότητα της ΕΚΤ έχει εγείρει σοβαρές αντιρρήσεις από διάφορες πλευρές. Ήδη από τον Μάρτιο του 2013 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με Ψήφισμά του είχε ζητήσει την άρση αυτής της σύγκρουσης συμφερόντων στο πλαίσιο της ΕΚΤ. Το ίδιο ζήτησε στις 14 Ιανουαρίου 2015 και ο γενικός εισαγγελέας του Δικαστηρίου της EE Pedro Cruz Villalon. Δυστυχώς, η σχετική τροπολογία που κατέθεσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προκειμένου να ξεκινήσει σχετική έρευνα από την Ευρωπαία διαμεσολαβήτρια για την παραπάνω σύγκρουση συμφερόντων στο πλαίσιο της ΕΚΤ, παρότι έλαβε 201 θετικές ψήφους κατά τη σχετική ψηφοφορία στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο στις 15 Ιανουαρίου 2015, εντούτοις απορρίφθηκε από τη μνημονιακή πλειοψηφία του Σώματος.
Παρά ταύτα, ήδη με σχετική μου επιστολή στις 9 Φεβρουαρίου 2015 στην Ευρωπαία διαμεσολαβήτρια της ζήτησα να ξεκινήσει Έρευνα Ιδία Πρωτοβουλία για το ζήτημα της σύγκρουσης συμφερόντων στους κόλπους της ΕΚΤ. Γιατί ο Ντράγκι πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να δρα ως ο νέος ανθύπατος της Ευρώπης.

Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 279