Ψήφος με ώριμη σκέψη για το καλό της χώρας

Εθνικές εκλογές. Εκλογές, τις οποίες απευχόταν η πλειοψηφία της κοινής γνώμης και τις οποίες εκβίασε ο κ. Αλ. Τσίπρας και επέσπευσε ο κ. Α. Σαμαράς. Θα βρεθούμε, λοιπόν, μπροστά στην κάλπη έχοντας σαν τελευταίο δημοσκοπικό δεδομένο το σαφές προβάδισμα τού ΣΥΡΙΖΑ. Πράγματι, όλα δείχνουν ότι ο κ. Α. Τσίπρας θα είναι ο
νικητής.

Η απορία για ποιον λόγο ο κ. Α. Τσίπρας να επιδιώξει σώνει και καλά τώρα τις εκλογές έχει μία απλή απάντηση: Η αντίπολίτευσή του επικεντρωνόταν στον αντιμνημονιακό αγώνα για την απαλλαγή από τα δεινά τού μνημονίου. Αν ενέδιδε στην πρόταση να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να γίνουν οι εκλογές στο τέλος τού 2015, δεν θα είχε την βεβαιότητα της νίκης. Γιατί θα είχε ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, η δανειακή σύμβαση με την ΕΕ θα είχε λήξει, η χώρα θα βρισκόταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, η κυβέρνηση θα είχε αρχίσει παροχές και την ελάφρυνση των φορολογικών βαρών, ενώ θα συνέχιζε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τις μεταρρυθμίσεις. Ως εκ τούτου, η αντιπολιτευτική τακτική τού ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχε πλέον κανένα νόημα.

Γνωρίζοντας, λοιπόν, ότι θα έπρεπε να υπάρχει ακόμη μνημόνιο και μία ανολοκλήρωτη αξιολόγηση για να μπορέσει να λέει ότι θα παλέψει για να τα καταργήσει, για να μπορέσει να προσφέρει την ελπίδα στον βασανισμένο από τη λιτότητα Έλληνα. Πόνταρε, επίσης, στο ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν θα ήθελαν το περίφημο Grexit, όχι διότι δεν έχουν τη δυνατότητα να το αντιμετωπίσουν, αλλά γιατί μία τέτοια εξέλιξη θα είχε μακροπρόθεσμα αρνητικές πολιτικές και, ίσως, οικονομικές επιπτώσεις στην Ευρωζώνη. Οπότε, ναι μεν δεν θα τού έκαναν το χατήρι να υποκύψουν στις απαιτήσεις του, αλλά θα ήσαν πιο ελαστικοί. Μπορεί και να τα γνώριζε όλα αυτά από πρώτο χέρι, καθώς είναι γνωστές οι μυστικές επαφές τού κ. Σταθάκη με τον κ. Άσμουσεν, δεξί χέρι της Καγκελαρίου Μέρκελ για τα οικονομικά θέματα.

Από την άλλη πλευρά, ο κ. Α. Σαμαράς μετά τις ευρωεκλογές απογοήτευσε με την ξαφνική ατολμία του. Παρασυρμένος από κάκιστους συμβούλους, στους οποίους μάλλον συγκαταλέγεται και ο Υπουργός Επικρατείας, θέλησε να αντιμετωπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ με λαϊκισμό και αντιμνημονιακό αγώνα. Έκανε έναν απαράδεκτο ανασχηματισμό τοποθετώντας λαϊκιστές υπουργούς, που δεν ήθελαν με τίποτε να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις, άρχισε να λέει ότι το μνημόνιο τέλειωσε, άρχισε τις παροχές ενώ ακόμη δεν είχε ολοκληρωθεί η τελευταία αξιολόγηση και κινδυνεύοντας να μην επιτύχει τους συμφωνηθέντες στόχους και οδήγησε τους εταίρους μας στην ακραία στάση της παντελούς άρνησης να βάλουν έστω και λίγο νερό στο κρασί τους. Και το μόνο που ήθελαν ήταν η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων. Αντ' αυτού, η κυβέρνηση προσπαθούσε να τους ξεγελάσει με κουτοπονηριές.

Αποτέλεσμα ήταν να χάσουν την εμπιστοσύνη τους και, έχοντας πικρή πείρα από τα καμώματα των Ελλήνων πολιτικών, να μην κάνουν ούτε ένα βήμα πίσω.

Το δεύτερο, όπως αποδεικνύεται, σφάλμα τού κ. Α. Σαμαρά ήταν η επίσπευση των εκλογών. Το κλήμα ήταν ήδη στραβό με τους δανειστές μας, επιδεινώθηκε με την απόφαση της επίσπευσης.

Ο κ. Α. Σαμαράς κάλλιστα θα μπορούσε να έχει ορίσει την εκλογή Προέδρου μέσα στον Φεβρουάριο ή στις αρχές Μαρτίου, να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις για την αξιολόγηση, να τραβήξει τα λουριά των υπουργών του για να προχωρήσουν απρόσκοπτα οι προβλεπόμενες μεταρρυθμίσεις και να καταλήξει σε μία ευνοϊκή συμφωνία, που θα σήμανε το τέλος τού μνημονίου και θα άνοιγε τον δρόμο για την χαλαρή σχέση της προληπτικής πιστωτικής γραμμής. Επιπλέον,  έχοντας την απόφαση της Κομισιόν για τη διάθεση 315 Δισεκατομμυρίων ευρώ για αναπτυξιακές πολιτικές, από τα οποία τα 15 δισεκατομμύρια προορίζονται για την Ελλάδα, αλλά και την κυοφορούμενη απόφαση της ΕΚΤ για παροχή ρευστότητας, θα μπορούσε να αρχίσει την πραγματική αναπτυξιακή πολιτική του, την ελάφρυνση των βαρών για πολίτες και επιχειρήσεις και τις παροχές. Έτσι, θα είχε αφαιρέσει κάθε επιχείρημα από τον κ. Τσίπρα.

Βεβαίως είχε το πρόβλημα τού κ. Ε. Βενιζέλου και τού ΠΑΣΟΚ. Αλλά, δε νομίζω ότι θα τού ήταν δύσκολο να τους πείσει για αυτήν τη στρατηγική. Όμως, οι σύμβουλοί του τον έπεισαν να ακολουθήσει άλλη τακτική, η οποία στην ουσία άφηνε τον ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφώνει την πολιτική ατζέντα.

Επιπλέον, ακολούθησε και μία προεκλογική τακτική με αρνητικό καταγγελτικό τόνο, η οποία κούρασε την κοινή γνώμη, ενώ θα έπρεπε να δώσει έμφαση στο αύριο που ο ίδιος είχε ετοιμάσει και λιγότερο να επισείει τον κίνδυνο τού κ. Α. Τσίπρα. Ένας λόγος επιπλέον για να ακολουθήσει άλλη τακτική ήταν και η περίφημη κωλοτούμπα που ήδη είχε κάνει ο Αρχηγός της Αντιπολίτευσης, αλλά και οι μισές αλήθειες του.

Τί θα γίνει από τη Δευτέρα;; Εύχομαι να διαψευσθώ, αλλά πολύ φοβάμαι πως όλοι οι άπειροι τού ΣΥΡΙΖΑ, θα έλθουν ως μαθητευόμενοι μάγοι και θα περάσει κάποιος χρόνος για να συνειδητοποιήσουν τη σκληρή πραγματικότητα. Ο κ. Α. Τσίπρας είναι έτοιμος να διαπραγματευθεί με την ΕΕ. Αλλά, θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να πείσει τις ακροαριστερές συνιστώσες του, τον κ. Λαφαζάνη, τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ. Και το πρώτο που θα απαιτήσουν οι δανειστές είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Θα γίνει, αλλά δεν είναι βέβαιο πότε ακριβώς. Στο μεταξύ, όμως, η οικονομία θα παραπαίει, οι όποιοι επενδυτές θα περιμένουν, οι αγορές θα είναι πολύ διστακτικές και τα επιτόκια θα μένουν υψηλά, ή θα αυξηθούν περισσότερο.

Η αξιολόγηση, όμως, σημαίνει ολοκλήρωση μεταρρυθμίσεων. Μπορεί ο κ. Α. Τσίπρας να είναι έτοιμος να τις κάνει, αλλά θέλει πολύ πολιτικό χρόνο για να τις επιβάλει δίνοντας τους άλλο όνομα και δεν είναι βέβαιο ότι θα το καταφέρει απέναντι στο κοινό του.

Ο κ. Α. Τσίπρας, λοιπόν, είναι έτοιμος να ολοκληρώσει την κωλοτούμπα, οι ευρωπαίοι εταίροι μας είναι έτοιμοι να κάνουν παραχωρήσεις, οι οποίες, όμως, θα συνοδεύονται από αυστηρές προϋποθέσεις, που δεν ξέρω αν θα γίνουν αποδεκτές από όλον τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πώς θα ονομαστούν για να μην αντιδράσουν οι ψηφοφόροι του.

Ήδη όλα αυτά πάνε πίσω την οικονομία. Δεν θα ήθελα να φανταστώ την περίπτωση που θα έρθουμε, έστω και για τα μάτια τού κόσμου, σε ρήξη με τους εταίρους δανειστές μας μην θέλοντας, για παράδειγμα, να ολοκληρώσει την αξιολόγηση και απαιτώντας, αντ' αυτού πολιτική διαπραγμάτευση για ένα νέο πρόγραμμα.

Με όλα αυτά στο μυαλό θα πάω να ψηφίσω.

Και ειλικρινά, όντας βέβαιος ότι η στάση της ΕΕ θα είναι οπωσδήποτε χαλαρότερη όποιος και εάν είναι ο νικητής, προτιμώ να περιμένω λιγάκι για τις καλύτερες ημέρες, παρά να παραδώσω την χώρα σε μαθητευόμενους μάγους με πολλούς οπισθοδρομικούς αριστεροσυντηρητικούς επιστάτες.