Η Ευρώπη, το Ευρώ, και οι Ευρωπαίοι

Λευτέρης Γκίνης

Δεν είναι δυνατόν να είμαστε μέσα στην «λεγόμενη» Ευρώπη όταν η Ευρώπη δεν είναι αυτή που ήταν όταν μπήκαν οι υπογραφές για ένταξη της Ελλάδας.

Με λίγα λόγια η Ευρώπη των κρατών και των εθνών (τουλάχιστον έτσι όπως ονειρευόντουσαν οι δημιουργοί) δεν υπάρχει εδώ και αρκετές δεκαετίες.

Τι έχουμε;

Αυτό που έχουμε δεν είναι τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο από το τέταρτο Ράϊχ.

Για να στηρίξει η Γερμανία την εξωτερική της άμυνα έναντι της Ρωσίας, και μάλιστα
μετά την συνέχιση της βοήθειας από την Αμερική, στράφηκε στην Ευρώπη.

Η Αγγλία της εποχής ήταν και είναι ακόμα και σήμερα αρνητική να στηρίξει μία τέτοια Γερμανική αξίωση.

Έμεινε λοιπόν η Γαλλία για να πάρει στα χέρια της, δηλαδή στον προϋπολογισμό της, το βάρος της στήριξης της Γερμανίας.

Έπεσαν λοιπόν θύματα, για μία ακόμα φορά οι Γάλλοι έπεσαν θύματα της Γερμανική απάτης για την επιβολή του τέταρτου Ράϊχ.

αυτό βέβαια δεν έγινε από μόνο του, έγινε με την αρωγή των ηγετών της Γαλλίας οι οποίοι (κύριος είδε με τι ανταλλάγματα) ήσαν πρόθυμοι να απεμπολήσουν τα δικαιώματα της Γαλλίας υπέρ των Γερμανών.

Αλήθεια, η μέχρι τώρα περιγραφή σας θυμίζει κάτι??????

Μάλλον ναι, θυμίζει τις πρακτικές των Ελληνικών κυβερνήσεων έναντι των Γερμανικών αξιώσεων, με προσωπικά ανταλλάγματα βεβαίως – βεβαίως.

καταλήγοντας λοιπόν, και σταματώντας την μακρηγορία, θα έλεγα ότι δεν είμαστε εμείς που θέλουμε να φύγουμε από την ΕΕ αλλά η ΕΕ απομακρύνθηκε από εμάς, δηλαδή απομακρύνθηκε από τις υπογραφές της και από τα υπεσχημένα του παρελθόντος, ένα καλοστημένο σχέδιο για την καταδυνάστευση των Ευρωπαϊκών λαών.

Για την μετατροπή τους σε άβουλα όργανα (εκτελεστικού χαρακτήρα) των αποφάσεων της Γερμανίας.

Με λίγα λόγια, η Γερμανία τρώει και οι άλλοι Ευρωπαϊκοί λαοί πληρώνουν…

Άραγε σε μία τέτοια Ευρώπη θέλουμε να ζήσουμε??

Αυτό ήταν και είναι το όνειρό μας???

Αυτό είναι το όραμα του κάθε Ευρωπαίου πολίτη???

Άραγε οι οικονομίες μας είναι ικανές να στηρίζουν για πολύ ακόμα τον Γερμανικό αμοραλισμό??

Για πόσο καιρό ακόμα θα τροφοδοτούμε με επιστήμονες την εσωτερική Γερμανική αγορά?

Για πόσο καιρό ακόμα θα αντέχουμε να αγοράζουμε τα πανάκριβα προϊόντα τους?

Για πόσο καιρό ακόμα θα αιμορραγούμε από εργατικό και επιστημονικό δυναμικό προς χάριν της Γερμανίας?

Αξίζει τον κόπο όλη αυτή η αιμορραγία?

Ποιό είναι το όφελος της πατρίδας μας μετά από όλα αυτά?

Το ψεύτικο δίλημμα του αν μπορούμε ή δεν μπορούμε να βγούμε από την νομισματική ένωση έχει μία απλή και μοναδική απάντηση.

ΝΑΙ,  ΌΠΟΤΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ

Και μπορούμε διότι κανείς δεν μας δεσμεύει.

Και κανείς δεν μας δεσμεύει διότι απλά δεν ισχύουν πλέον οι όροι κάτω από τους οποίους έχουμε βάλει τις υπογραφές μας.

Την πλέον σοφή, όσο κα απλή απάντηση σε τέτοιου είδους ψεύδο διλλήματα δίνει ο στρατηγός Ντε Γκώλ σε μία συνέντευξή του, παραθέτω την απάντηση στο σχετικό ερώτημα.

Δημοσιογράφος: Η Συνθήκη της Ρώμης δεν έχει προβλέψει τίποτα για την αποχώρηση κάποιου μέλους.
Ντε Γκώλ: Αστειότητες. Έχετε ξαναδεί μια μεγάλη χώρα να δεσμεύεται να παραμείνει κορόϊδο, για τον λόγο ότι κάποια συνθήκη δεν πρόβλεψε πως θα την κοροϊδέψουν;
΄Οχι.
Όταν σε πιάνουν κορόϊδο, λες:
«Πιάστηκα κορόϊδο. Ε, λοιπόν, εγώ του δίνω!»
Όλα τ’ άλλα είναι ιστορίες για νομικούς και διπλωμάτες…

Ελπίζω να γίνεται πλέον κατανοητό ότι, η παραμονή μας στο Ευρώ, και την Ευρωζώνη δεν είναι τίποτα άλλο παρά η στήριξη της Γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρώπη. Είναι η θηλιά στον λαιμό των Ελλήνων, αλλά και όλων των Ευρωπαίων πολιτών και των οικονομιών τους. Είναι καιρός πλέον να αρχίσουμε να βλέπουμε και την άλλη όψη τους νομίσματος…

Καλημέρα σας και καλή Χρονιά σε όλους.