Αρκεί ο δείκτης ευφυΐας ενός μέσου πασόκου για να
καταλήξει ο καθένας μας σε ορισμένες πραγματικές διαπιστώσεις.
Πρώτη και καλύτερη ότι ήθελαν να μας «μας δώσουν ένα
μάθημα» και να μας «συνθλίψουν», και το έκαναν, έχοντας βεβαίως ως συνεργούς τους
διάφορους κυβερνήτες μας, τους οποίους όμως εμείς εκλέξαμε.
διάφορους κυβερνήτες μας, τους οποίους όμως εμείς εκλέξαμε.
Δεύτερη διαπίστωση ότι ενώ μας αποκαλούσαν «απαίσιους
και άσωτους», δεν είπαν κάτι κακό για τους Πορτογάλους, τους Ιρλανδούς, τους
Κυπρίους που τους έσπρωξαν και αυτούς στην καταστροφική πολιτική των μνημονίων,
αλλά ούτε και για τους Ισπανούς, τους Ιταλούς ή ακόμη και τους Γάλλους που είχαν
και έχουν τα ίδια αν όχι και σοβαρότερα προβλήματα από εμάς.
Τρίτη διαπίστωση, κάνουν πως δεν γνωρίζουν τα
τρισεκατομμύρια φοροδιαφυγής που γίνεται στο Λουξεμβούργο και πως δεν γνώριζαν
πόσα χρήματα μας είχαν δανείσει.
Τέταρτη διαπίστωση, η εμμονή τους στην διατήρηση
μιας καταστροφικής οικονομικής πολιτικής με προφανή πλέον στόχο ύστερα και από τις
εξελίξεις στα θέματα των φυσικών πόρων της Ελλάδος (αλλά και της Κύπρου), όχι
τόσο να πάρουν πίσω τα λεφτά τους όσο, κυρίως, να πάρουν και τα δικά μας λεφτά,
τον πλούτο μας που είναι σαφώς υπερπολλαπλάσια των δανεικών που μας ανάγκασαν
να πάρουμε για να μας καθυποτάξουν (όπως και την Κύπρο).
Πολλά μπορεί κανείς να προσθέσει ακόμη αλλά εκείνο
που προξενεί στην καλύτερη περίπτωση υποψίες, είναι η εμμονή των μνημονιακών
κυβερνήσεων στην αδιέξοδη και καταστροφική πολιτική που επιβάλλουν η Γερμανία
και οι συνεταίροι της, οι οποίοι όμως έχουν εκπεφρασμένη επισήμως (και
ανεπισήμως) θέση ότι οι Έλληνες πρέπει να συνθλιβούν.
Κοντολογίς, ενώ εμείς τους παρακαλάμε να μείνουμε
στην ευρωζώνη τους και στο ευρώ τους με κάθε θυσία και με αίμα («η θέση της Ελλάδος
στο ευρώ είναι αδιαπραγμάτευτη» σκούζουν καθημερινά οι μνημονιακοί
συγκυβερνήτες μας και τα τηλεοπτικά φερέφωνά τους), εκείνοι θέλουν να μας διαλύσουν.
Για την προκειμένη περίπτωση, ο λαός μας έχει την παροιμία που λέει «παρακαλετό μου.., ξυνό γαμ…» και νομίζω ότι
αποδίδει με ακρίβεια τις καταστάσεις που βιώνουμε αλλά και αυτές που μας περιμένουν.
Δ.Μ.
Αναρτήσεις
2 Σχόλια:
Ας μού επιτραπεί να διαφωνήσω σε πολλά από όσα γράφει ο κ. Δ.Μ.
Κατ' αρχάς ας συνειδητοποιήσουμε όλοι μας τα εξής:::
- μια χώρα που βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας σπεύδει να βρει βοήθεια, εάν δεν θέλει να χρεωκοπήσει.
- η Ιρλανδία, λόγω κατάρρευσης τού τραπεζικού της συστήματος εξαιτίας της έκθεσής του στην παγκόσμια κρίση τού 2008, η Πορτογαλία για περίπου τους ίδιους λόγους, αλλά και για δημοσιονομική εκτροπή, η Ελλάδα εξαιτίας τής εκτεταμένης δημοσιονομικής εκτροπής ήσαν στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, με το ένα πόδι μέσα, η Κύπρος και αυτή αποσταθεροποιημένη με τεράστια έκθεση των τραπεζών της σε φούσκες.
- Οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν επενόησαν τα μνημόνια για να τιμωρήσουν αυτές τις τέσσερες χώρες. Εάν δεν υπήρχε δημοσιονομική προσαρμογή και εξυγίανση και οι 4 οδηγούνταν σε χρεωκοπία (πράγμα που θα ήταν δεδομένο), οι επιπτώσεις για την ευρωζώνη, της οποίας είμαστε μέλη με δικαιώματα και υποχρεώσεις, θα ήσαν τεράστιες μέχρι και διάλυσή της, ενώ πολύ μεγάλες θα ήταν και για την παγκόσμια οικονομία.
- ο Τίμοθυ Γκάϊτνερ γράφει ότι τρόμαξε από την άγρια διάθεση των Ευρωπαίων και τους συγκράτησε. Τρόμαξε, επειδή ήθελαν να μάς οδηγήσουν σε έξοδο από την ευρωζώνη, αλλά με την έλλειψη μηχανισμών ανάσχεσης, όλη η ευρωζώνη μάλλον θα κατέρρεε και οι επιπτώσεις παγκοσμίως και βεβαίως για την Αμερικανική οικονομία θα ήσαν σημαντικότατες. Αυτό ήθελε και μπόρεσε να αποτρέψει ο Γκάϊτνερ.
- Τιμωρία θα ήταν αν μάς άφηναν στην τύχη μας, οπότε οι αγορές θα έφθαναν τα επιτόκια σε δυσθεώρητα ύψη, ο δανεισμός θα ήταν απαγορευτικός και η χρεωκοπία μία πραγματικότητα. Και τότε αντίο Ευρώπη.
- Δεν είναι τιμωρία να πρέπει να σέβεσαι τις υποχρεώσεις που έχεις ως μέλος τού ευρώ.
- Όταν το 2010 ο ΓΑΠ είχε αξιοποιήσει την αδυναμία των Ευρωπαίων θα μπορούσε να "εκβιάσει" με αποχώρηση από το ευρώ για να μπορέσει να έχει πολύ καλύτερους όρους στο μνημόνιο.
- εάν ο ΓΑΠ ευθύς εξαρχής, εκτός από τα δημοσιονομικά μέτρα είχε αρχίσει τις ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, σήμερα η οικονομική κατάσταση όλων μας και ενός εκάστου θα ήταν πολύ καλύτερη και δεν θα χρειάζονταν τόσο σκληρά φορολογικά μέτρα.
- το ότι η σημερινή κυβέρνηση κάνει μόνον στα χαρτιά μεταρρυθμίσεις, ενώ πλειάδα άλλων μεταρρυθμίσεων (κατάργηση πληθώρας φορέων τού δημοσίου, αποκρατικοποιήσεις, παραχωρήσεις, μείωση των δημοσίων υπαλλήλων, αναδιάρθρωση της φορολογικής διοίκησης, πάταξη της φοροδιαφυγής, πάταξη της γραφειοκρατίας, αναδιάρθρωση της λειτουργίας των δικαστηρίων) παραμένουν νεκρό γράμμα. Εάν και αυτές είχαν αρχίσει να υλοποιούνται τα πράγματα θα ήσαν ακόμα πιο καλύτερα.
- κανείς δεν μπορεί να λέει ότι οι μεταρρυθμίσεις επιβάλλονται από τους δανειστές μας. Προβλέπονται στα μνημόνια, ναι σαν υποχρεώσεις και προαπαιτούμενα, αλλά επιβάλλονται από την σκληρή πραγματικότητα τής ελεύθερης οικονομίας.
- αυτή τη στιγμή, επειδή η ΕΕ έχει θωρακισθεί με τους απαραίτητους μηχανισμούς μπορεί να προστατευθεί από μια ενδεχόμενη έξοδό μας από το ευρώ.
- εάν δεν κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις, ακόμη και η ΕΕ να σκύψει το κεφάλι και να το αποδεχθεί, ΔΕΝ θα το δεχθούν οι διεθνείς αγορές, που από την επόμενη κιόλας στιγμή θα μάς τσακίσουν εκτινάσσοντας τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων (επιτόκια) στα θεόρατα ύψη και η χρεωκοπία θα είναι το επόμενο βήμα.
- μια μικρή δόση της αντίδρασης των αγορών το είδαμε όταν προ ημερών Σαμαράς και Βενιζέλος έλεγαν πως βγαίνουμε από το μνημόνιο, χωρίς ακόμη να έχουμε αυτά που υπολείπονται.
- δεν μας τιμωρεί η ΕΕ, η οποία αυτή τη στιγμή μάς παρέχει δανειακή βοήθεια (με τα λεφτά των φορολογουμένων της) με επιτόκια γύρω στο 1%.
- εάν δεν θέλουμε πραγματική τιμωρία, ας κάνουμε επιτέλους τις μεταρρυθμίσεις έτσι ώστε να γίνει ελκυστικότερη και ανταγωνιστικότερη η οικονομία, να γίνουν παραγωγικές επενδύσεις, να μειωθούν οι τιμές, να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας.
Στο σπίτι του ο καθένας μας θα ακολουθούσε μια συνετή πορεία εάν βρισκόταν στη δεινή θέση που βρεθήκαμε και εν μέρει είμαστε ακόμη σαν χώρα. Αλλά, ακόμη και εδώ ο αλόγιστος προ κρίσεως ιδιωτικός δανεισμός οδήγησε σε πάρα πολλά κόκκινα δάνεια ακόμη και προ κρίσεως, τα οποία αυξήθηκαν μετά την κρίση.
Ας σκεφθούμε λοιπόν και ας πολιτευτούμε με σύνεση. Όλοι μας υποφέρουμε. Αλλά αν τώρα γυρίσουμε σε αυτά που είχαμε προηγουμένως, από πού θα βρεθούν τα λεφτά, με δεδομένη την αντίδραση που ανέφερα παραπάνω;; Σύνεση και λίγη υπομονή χρειάζονται, ψυχρή σκέψη, όπως ψυχρή και αδυσώπητη είναι η οικονομία.
ΚΒ
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια και παρατηρήσεις