Οι κάλπες αποφάνθηκαν, το θρίλερ συνεχίζεται...

Tου Θάνου Οικονομόπουλου

Χωρίς μιζέρια μα και δίχως ανερμάτιστα ιδεολογήματα και μπακάλικους λογαριασμούς: ο ΣΥΡΙΖΑ, κέρδισε καθαρά. Το κυβερνητικό μπλοκ, έχασε. Στην άλλη πλευρά του νομίσματος,ο πρώτος, δεν εξασφάλισε την ανατροπή που διακήρυσσε ως εξασφαλισμένη, το δεύτερο μπορεί να μην ανατρέπεται, αλλά δεν
μπορεί να ισχυρίζεται πως πέτυχε για πολύ την σταθερότητα στην οποία επικέντρωσε τα προεκλογικά του επιχειρήματα. Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση δεν πέφτει τώρα, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται...
'Ήταν μια αναμέτρηση φορτισμένη, μεταξύ οργής και φόβου. Ο κόσμος δεν αντέχει αυτό που βιώνει, και φοβάται το δυνάμει "εναλλακτικό", εκτός ευρωπαϊκής προοπτικής. Και το αποτέλεσμα των εκλογών, εκ των πραγμάτων επιβεβαιώνει το νέο ορίζοντα, στον οποίον δεν διαφαίνονται "αυτο(παντο)δυναμίες", αλλά προβάλλει η ανάγκη συγκλήσεων και συνεννόησης.
Απ' αυτή την άποψη, οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς, δεν μπορεί παρά -έστω κατόπιν εορτής- να έχουν θηριώδεις τύψεις. Προσωπικές φιλοδοξίες, ηγεμονισμοί και ανεδαφικά κομματικά πρόσημα, "πέτυχαν" τον κατακερματισμό αυτού του χώρου, που όμως έστω και κάτω από αυτές τις αρνητικές συνθήκες, αθροιστικά συγκέντρωσε... διασκορπισμένα ποσοστά, που αν υπήρχε ενιαία εκπροσώπηση (σιγά τις διαφορές που έχουν μεταξύ τους...) θα τον αναδείκνυαν σε τρίτη πολιτική δύναμη. Και το κυριότερο: εξισορροπητικό και ρυθμιστικό παράγοντα, και πόλο σύγκλησης και συνεργασίας στην επόμενη Βουλή, άσχετα με το ποιο από τα δύο κόμματα του ισχνού νέου δικομματισμού εξασφαλίσει την πρωτιά και εξασφαλίσει το μπόνους των 50 εδρών. Στην κοινωνία υπάρχει σαφέστατα ο χώρος της κεντροαριστεράς που τον θέλουν πολίτες νηφάλιοι, ψύχραιμοι, αναμένοντες. Αρκεί να βρεθούν τα μυαλά (και κυρίως το περίσσευμα καρδίας...) στους... διάσπαρτους φίλαυτους πολιτικούς "εκπροσώπους" του που θ' αναλάβουν την ουσιαστική οργάνωσή του, πρόθυμοι και αποφασισμένοι να επωμισθούν και τις ευθύνες του αποφασιστικού ρυθμιστικού ρόλου που καλείται να διαδραματίσει.
Τώρα, "τρίτος πόλος" αναδείχθηκε η εγκληματική ΧΑ. Που επιτέλους ας πάψουν να την αντιμετωπίζουν σαν "συγκυριακό σύμπτωμα". Το ανατριχιαστικό φαινόμενο οφείλουμε να το δούμε ρεαλιστικά: πρόκειται για συνειδητούς ψηφοφόρους, που δεν είναι "περαστικοί, θυμωμένοι, τσαντισμένοι, παραπλανημένοι...". Ξέρουν τι και γιατί ψηφίζουν. Κι' όσο τα άλλα κόμματα (όλα, πλην ΚΚΕ) κανακεύουν ψηφοθηρικά τους οπαδούς του μορφώματος, απλώς τους απενοχοποιούν. Τους νομιμοποιούν και τους αυγατίζουν...
Είπαμε προλογικά ότι η κυβέρνηση "πέτυχε" προσωρινή σταθερότητα. Μπορεί να ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός ότι "θα εξαντλήσει την τετραετία..." (με εταίρο ένα ΠΑΣΟΚ γεμάτο οίηση από προχθές, επειδή...κατόρθωσε να μην συντριβεί!), αλλά ο χρόνος είναι δραματικά συρρικνωμένος. Σε 10 μήνες, υπάρχει ο σκόπελος της προεδρικής εκλογής. Και παρά το γεγονός ότι τα υπάρχοντα μικρά και... μικρομέγαλα κόμματα είδαν στις κάλπες τα ποσοστά τους να υπολείπονται των αντίστοιχων του '12 και άρα η πρόωρη προσφυγή σε βουλευτικές μπορεί να τα εξαερώσει με αποτέλεσμα να μην θέλουν εκλογές και "να τα βρουν" στην εκλογή Προέδρου, το "ατύχημα", τότε η και νωρίτερα, δεν μπορεί ν' αποκλεισθεί. Η κυβέρνηση θα κάνει αναμφίβολα όλες τις κινήσεις που μπορεί, στο προσκήνιο και το παρασκήνιο. Αλλά απόλυτη βεβαιότητα, δεν υπάρχει. Ιδίως με ένα ΠΑΣΟΚ, που περιέργως δείχνει να ξαναβρίσκει κάτι από την αλαζονεία του...
Αν υποθέσουμε ότι η δύναμη των κομμάτων θα είναι αντίστοιχη με τα χθεσινά αποτελέσματα των ευρωεκλογών (την συγκριτική... προοπτική την έκανε ο κ. Τσίπρας), τα κόμματα θα εξασφάλιζαν: ο ΣΥΡΙΖΑ 130 έδρες (με το μπόνους των 50 εδρών), η ΝΔ 70, η ΧΑ 28, η "Ελιά" 24, το "Ποτάμι" 20, το ΚΚΕ 18 και οι ΑΝΕΛ 10. (Θα αποφύγουμε την πρόκληση να ρωτήσουμε τον κ. Τσίπρα, που μετά τις εκλογές του 2012 είχε ξεσηκωθεί και φώναζε πως το "καλπονοθευτικό σύστημα με το μόνους των 50 εδρών, επέτρεψε την συγκυβέρνηση!", αν θα... συμφωνούσε τώρα να καταργηθεί το μπόνους. Αφού το συμπεριέλαβε στους υπολογισμούς του για τις έδρες, υποθέτουμε πως τώρα... του αρέσει. Κι' αφού το επωφεληθεί, θα... σκεφθεί για την μεθεπόμενη εκλογική αναμέτρηση.)
Τα νούμερα και οι δυνατότητες συνεργασιών που αφήνουν, δεν οδηγούν σε βιώσιμη κυβέρνηση-εκτός πια κι' αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργασθεί με το "Ποτάμι" (που δεν είναι αντιμνημονιακό και υπέρ της μονομερούς... διαγραφής του χρέους) μαζί με τους "ψεκασμένους" ΑΝΕΛ! Παράλληλα, όμως, δεν εξασφαλίζουν και σίγουρη "προεδρική" πλειοψηφία. Μ' άλλα λόγια... αντίο σταθερότητα, "δεξιά" ή "αριστερή"! Θα μπούμε σε περιπέτειες κυβερνησιμότητας του τόπου, στις πιο δυσμενείς συγκυρίες.
Είναι πολύ πιθανόν, να υπάρχει (η να γράφεται τώρα...) σενάριο από πλευράς ΝΔ, πρόωρης προσφυγής στις κάλπες περί τον Οκτώβρη. Λίγο πριν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις (οι βολιδοσκοπικές συζητήσεις, τουλάχιστον) για την όποια "αναδιάρθρωση" του χρέους με τους εταίρους δανειστές μας, ο πρωθυπουργός να ζητήσει "δραματικά" από τον λαό να του δώσει ισχυρή εντολή να διαπραγματευθεί, αυτός που πέτυχε όσα πέτυχε θυσίες μας), για να μην πάνε στράφι οι αιματηρές θυσίες του κόσμου, από μιαν ενδεχόμενη "εμμονική, καταστροφική" διαχείριση του ζητήματος από μια "αντιευρωπαϊκή" αριστερή κυβέρνηση. Θα πιάσει το δίλημμα; Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, κάθε άλλο παρά ασφαλή απάντηση επιτρέπουν. Και με τον σημερινό "συσχετισμό", κάθε άλλο παρά αποκλείεται αδιέξοδο κυβερνητικής συνεργασίας, "δεξιάς" η "αριστερής"...
Αν τα "μηνύματα" της τελευταίας κάλπης δεν ερμηνευθούν σωστά από τους κατά περίπτωση αποδέκτες τους και δεν τους ενεργοποιήσουν ανάλογα, πίσω στην... αρχή: η κυβέρνηση, μένει (προσώρας...), ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται και η "ρυθμιστική" κεντροαριστερά, ζαλισμένη γλύφει νωχελικά τις πληγές της...