Γιατί ΔΕΝ χαίρεται ο κόσμος και ΔΕΝ χαμογελάει πατέρα;

Όλα άρχισαν πριν τέσσερα χρόνια. Ο πίνακας εμφανίζει την πορεία του κόστους δανεισμού από τον Ιανουάριο του 2010 μέχρι σήμερα. Όπως διαπιστώνετε είμαστε στο ίδιο σημείο, μόνο που πέρασαν τέσσερα χρόνια και κάτι. Δηλαδή 2010=2014.

 Υπάρχουν όμως τα ανεξίτηλα σημάδια αυτής της θλιβερής τετραετίας. Χρειάστηκαν ο Παπανδρέου, ο Βενιζέλος, το ΠΑΣΟΚ, ώστε να προετοιμάσουν το έδαφος για την υποταγή της Ελλάδος με την δόλια διόγκωση του ελλείμματος και τον διεθνή διασυρμό της (οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, διεφθαρμένοι κλπ,κλπ), αλλά και για να ανοίξουν διάπλατα τις πύλες της οικονομικής αιχμαλωσίας από τους δανειστές, την

τρόϊκα και τα μνημόνια. Ακολούθησε όπως ήταν προγραμματισμένο, αυτός ήταν άλλωστε ο σκοπός των «εταίρων» μας, το ξεπούλημα της κινητής και ακίνητης περιουσίας της Ελλάδος και η υποθήκευση του ορυκτού πλούτου μας. Αλλά και εμείς δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών.   Δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα  την καταβαράθρωση μισθών και συντάξεων, ανεργία στο 30%, μερικές εκατοντάδες αυτοκτονίες απελπισμένων νοικοκυραίων συμπολιτών μας, τα χαράτσια και την πρωτοφανή υπερφορολόγηση, την ουσιαστική κατάργηση της δημόσιας υγείας και  της κοινωνικής πρόνοιας, την φτωχοποίησή μας, την αύξηση του χρέους της χώρας σε ποσοστό 175% του ΑΕΠ και άλλα πολλά  για φθάσουμε να «πανηγυρίζουμε» σήμερα το γεγονός ότι θα μας δανείζουν πάλι όπως και το 2010.

Κοντολογίς, την τετραετία 2010-2014 μας φόρτωσαν με ένα σκασμό δανεικά για να καταφέρουμε να δανειστούμε και πάλι από τους ίδιους δανειστές αλλά με μεγαλύτερα επιτόκια.

Όλα λοιπόν από σήμερα μας λένε ότι είναι καλύτερα και δεν είναι τυχαίο αφού οι εκλογές έφθασαν. Σήμερα, εκτός από τις χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες για την έξοδό μας στις αγορές, μας πληροφόρησαν ότι η Ελλάς είναι πρώτη στην απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων και μέχρι τις εκλογές έτσι θα πάει το πράγμα, όλο πρωτιές και «καλά νέα». Μέσα στην παραζάλη των θριαμβολογιών, καταφθάνει και η κ. Μέρκελ να επιθεωρήσει την αποικία της, να συγχαρεί τους κυβερνήτες μας οι οποίοι  προσπαθούν να  εξαγοράσουν  την ψήφο μας (εύχομαι να μην φανούμε τόσο ραγιάδες) με  χάντρες καθρεφτάκια και ένα πεντακοσάρικο από  την πονεμένη ιστορία  του πρωτογενούς πλεονάσματος.  

Επειδή όμως εκλογές είναι αυτές και κανείς ποτέ δεν ξέρει τι θα βγάλει η κάλπη.  Για την περίπτωση λοιπόν που τα  κουκιά μετά τις εκλογές δεν τους βγαίνουν,  φρόντισαν να εμφανίσουν στην πολιτική σκηνή και κόμματα-κομπάρσους πρόθυμους να βοηθήσουν  και να ρίξουν στο ποτάμι όποιον προσπαθήσει να ανακόψει στην θριαμβευτική πορεία εξόδου της Ελλάδος προς τις αγορές …

Πάντως, οφείλω να ομολογήσω ότι ως λαός είμαστε αχάριστοι. Βγήκα μια βόλτα στο κέντρο των Αθηνών με την ελπίδα ότι θα συναντήσω πολίτες που θα πανηγυρίζουν για την έξοδο στις αγορές και να μοιραστώ την χαρά μου μαζί τους, αλλά δεν υπήρχε ψυχή. Ένοιωσα μόνος, πολύ μόνος και πολύ απογοητευμένος. Άρχισαν να μου περνάνε από το μυαλό κακές σκέψεις, πολύ κακές σκέψεις, ευτυχώς όμως δεν υπάρχει εδώ κοντά ποτάμι να πάω να πνιγώ…

Τςςς