"Οδός Θυμάτων Μνημονίου"

Επειδή βαρυέμαι –άσε που δεν τους πιστεύω κιόλας- να ακούω τους υποψηφίους δημοτικούς άρχοντες να μιλάνε για αναπλάσεις, καθαρές πόλεις και καθαρά χέρια, εξωραϊσμούς, ανάπτυξη, πενταετείς και δεκαετείς σχεδιασμούς, και άλλες τέτοιες παπαρολογίες, αποφάσισα για  το μοναδικό ίσως  κριτήριο που θα καθορίσει την ψήφο μου στις λεγόμενες αυτοδιοικητικές  εκλογές.

Στην χώρα μας ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι, και η πλειονότης των ελλήνων πολιτών υπομένει τα πάνδεινα, έχοντας πέσει θύματα της λιτότητας και του μνημονίου. Ένας ολόκληρος λαός στερείται τα βασικά και αυτονόητα, περίθαλψη, τροφή, παιδεία, προκαλώντας τον
οίκτο εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Εκατοντάδες έχουν αυτοκτονήσει, λόγω της ανέχειας και της δυσπραγίας, «χαρίζοντας» στην Ελλάδα μια θλιβερή πρωτιά στην «Ευρώπη των πολιτών και της αλληλεγγύης.»

Πριν λίγες ημέρες λοιπόν πήγα στην Ραφήνα, προσκεκλημένος σε σπίτι φίλου μου, που βρίσκεται στην οδό Κυπρίων αγωνιστών.

Δεν ξέρω πως, αλλά ξαφνικά μου καρφώθηκε μια ιδέα.  Σκέφθηκα ότι η Δημοτική Αρχή της Ραφήνας αποφάσισε να  ονομάσει  ένα δρόμο της πόλης και μάλιστα κεντρικό, προκειμένου να τιμήσει τους Κύπριους αγωνιστές. Κάτι ανάλογο άλλωστε έχουν πράξει οι περισσότεροι Δήμοι σε όλη την χώρα για να τιμήσουν εκείνους που για πολλούς λόγους και σε διαφορετικές περιόδους  αγωνίστηκαν, θυσιάστηκαν, υπέφεραν, ταλαιπωρήθηκαν αλλά και προσέφεραν στην πατρίδα τους.

Έτσι σήμερα  υπάρχουν οδοί  και λεωφόροι  με ονομασίες όπως Ηρώων Κατοχής,  Αγωνιστών 1940-41, Θυμάτων Εμφυλίου Πολέμου, Πεσόντων Αστυνομικών, Ηρώων Πολυτεχνείου, Αφανών Ηρώων, Ηρώων Κατοχής και πάει λέγοντας, αφού από θύματα και ήρωες η Ελλάδα έχει πρωτογενές πλεόνασμα.

Αποφάσισα λοιπόν ότι θα στηρίξω με την ψήφο μου στις επερχόμενες αυτοδιοκητικές εκλογές, και σας καλώ να πράξετε το ίδιο, τον υποψήφιο δήμαρχο – παράταξη που θα δεσμευθεί να ονομάσει έναν κεντρικό δρόμο : "Οδός Θυμάτων Μνημονίου".

Η απόφασή μου αυτή έχει έρεισμα και στα όσα οι συγκυβερνήτες  της χώρας μας, επαναλαμβάνουν με ενοχλητική συχνότητα και σε κάθε ευκαιρία,  ότι δηλαδή οι  Έλληνες πολίτες με τις θυσίες τους πέτυχαν το ακατόρθωτο. Πετύχαμε, λένε, πρωτογενές πλεόνασμα και ότι τα μνημόνια τελείωσαν.

Παράλληλα, τα ξένα ΜΜΕ, από την μία μεριά μας οικτίρουν για το κατάντημά μας και από την άλλη μας αποκαλούν ήρωες για τα όσα έχουμε πετύχει με στερήσεις και θυσίες.

Αφού λοιπόν όλοι, Έλληνες και ξένοι πολιτικοί αλλά και ο διεθνής τύπος μας επαινούν για τις θυσίες και τον ηρωισμό μας, είναι απολύτως αναγκαίο, να έχουμε και εμείς, όλοι οι ήρωες, νεκροί και ζωντανοί, πεινασμένοι και άρρωστοι, άνεργοι και απολυμένοι, ένα δρόμο σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, έναν δρόμο που θα ονομάζεται "Οδός Θυμάτων Μνημονίου". Έτσι αξίζει και επιβάλλεται να τιμηθούν όλα τα θύματα και οι ήρωες μιας εθνικής τραγωδίας, που για πρώτη φορά στην ιστορία ξεπερνούν σε αριθμό το ήμισυ του Ελληνικού λαού.

Τςςς