Ζητείται ντροπή

Τέσσερις παγωμένοι τοίχοι, ένα άδειο γκρι δωμάτιο, ένα μαγκάλι στη μέση που καπνίζει τη μορφή και την καταχνιά της Ελλάδας, ένα παράθυρο ανοικτό, κι ένα λευκό, κατάλευκο φορεματάκι κρεμασμένο στο σοβά, μπορούν να πουν όλα όσα χωράει μια εφημερίδα σε 40 σελίδες.  Η δύναμη της σημειολογίας και του σκίτσου υπερβαίνει τα πάντα. Μπορεί ακόμα και να περικλείει όλο το ρεπορτάζ χωρίς ούτε μία λέξη. Όπως ακριβώς το περιγράφει ο άγγλος ποιητής  Έντουαρντ Μπούλβερ: «Η πένα μου είναι ισχυρότερη από το ξίφος μου».  Έτσι ακριβώς και το σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου χθες, στα Νέα, συμπυκνώνει όλα τα ρεπορτάζ για το 13χρονο αγγελούδι που ξεψύχησε άδικα, σ' ένα διαμέρισμα της Θεσσαλονίκης, δίπλα σ' ένα μαγκάλι, το

σωτήριο έτος 2013, σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θλίψη, σκεπτικισμός και οργή είναι μερικά από τα συναισθήματα που ξεχειλίζουν αν κάποιος διαβάσει προσεκτικά τα νοήματα του σκίτσου. Στο άδειο δωμάτιο της Ελλάδας, δίπλα από το μαγκάλι, ένα παράθυρο στέκει ανοικτό και κάπου στο βάθος -στο πυκνό σκοτάδι -  αχνοφαίνεται ένα φεγγάρι μισό, μέσα στον έναστρο ουρανό …   Αχνοφαίνεται τόσο, όσο χρειάζεται για να το δει ένα παιδί που κοιτάει τ΄ άστρα…

Έτσι αποχαιρετούν τα αγγελούδια με τα λευκά φορέματα - σύμβολο αγνότητας αθώων ψυχών -  που είχαν την τύχη ή την ατυχία να μεγαλώνουν στην Ελλάδα της κρίσης, στην ισχυρή Ευρώπη… και κανείς μέχρι τώρα δεν ζήτησε συγγνώμη, κανείς δεν έχει, έστω, ντραπεί. 

πηγή : NEWSBOMB