Για μια Τζάκρη...

Στέφανος Κασιμάτης

Η παράσταση δεν είχε ουσία. Γι’ αυτό και είχε όλα τα άλλα: ολίγη από Σαίξπηρ, περισσότερη από γουέστερν (ή, καλύτερα, «καμπόικα», αφού μονομαχούσαν Τσίπρας και Βενιζέλος...), είχε ακούσια ποίηση («χειροκροτήστε, χειροκροτήστε / αλλά δεν είστε για γέλια / για κλάματα είστε», στίχοι και ερμηνεία: Αλ. Τσίπρας) και πολλή, μα πάρα πολλή οξύτητα. Ετσι κατά τις 12.30 τα μεσάνυχτα, εξουθενωμένος από την αφόρητη μπαναλιτέ της Βουλής, πήγα για ύπνο, χωρίς καν να μου περνά από το νου ότι, καθώς εγώ αφηνόμουν εις τας αγκάλας της αδελφής του Μορφέως (δεδομένου ότι ο Μορφεύς δεν είναι του γούστου μου...), την ίδια ώρα μία από τις πιο αγαπημένες πελάτισσες της στήλης, σαν έτοιμη από καιρό, ερχόταν αντιμέτωπη με την τραγική μοίρα της. Η Θεοδώρα η Τζάκρη έριξε για τελευταία φορά μια θλιμμένη ματιά στις
υπέροχες Louboutin γόβες της και, ριγώντας, έβαλε το πόδι της μέσα στα παγωμένα νερά του Ρουβίκωνα ή, αν προτιμάτε, στα νερά του Μογλενίτσα, που της πάει και περισσότερο, καθώς η (ανεξάρτητη πλέον) βουλευτίνα προέρχεται από την Πέλλα...
Καταλαβαίνω ότι ορισμένοι ίσως θεωρούν ότι αδικώ τον ΣΥΡΙΖΑ, υποβιβάζοντας το νόημα της τριήμερης κοινοβουλευτικής διαδικασίας στο επίπεδο της αποσκίρτησης από το ΠΑΣΟΚ μιας παρδαλής (υπό την έννοια του «colourful») βουλευτίνας. Και όμως, έτσι είναι. Διότι άκουσα τον «Χρύσανθο» του Αλέξη, τον Νίκο Παππά δηλαδή, να επαίρεται σε ραδιοφωνική συνέντευξή του ότι «καμιά κυβέρνηση δεν έχει χάσει βουλευτή σε πρόταση μομφής»· και, ακόμη, να αναδεικνύει ως μέγα γεγονός (και, φυσικά, ως ωφέλημα για το κόμμα του) ότι «ήταν από τις σπάνιες φορές που είδαμε τον κ. Σαμαρά στη Βουλή».
Δικαιούμαι, επομένως, να επικαλούμαι την αυθεντία του εξ απορρήτων προεδρικού συμβούλου και να υποστηρίζω ότι, για τον ΣΥΡΙΖΑ, τελικά όλη η υπόθεση έγινε για να πάρουν* την Τζάκρη και για να δουν τον Σαμαρά. Γιατί όχι; Για κάποιους, το μυστικό της ευτυχίας είναι να μη θέτεις στόχους που δεν μπορείς να φτάσεις...
*: Να πάρουν την Τζάκρη; Μάλλον υπερβάλλω. Γιατί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν σηκώνουν τσάντες Hermes και τα τοιαύτα...