Το μεγαλύτερο διατροφικό σκάνδαλο: ο Βενιζέλος αντικατέστησε το ψωμί των αρχαίων με ζωοτροφή (που τρώμε κι εμείς σήμερα)

Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος θυμάται μια ελάχιστα γνωστή ιστορία οικονομικών και όχι μόνο διατροφικών συμφερόντων, με πρωτεργάτη και πέτρα του σκανδάλου έναν εθνάρχη στο απυρόβλητο και στόχο (;) την αποβλάκωση των Ελλήνων.
Ό,τι και να νομίζεις πως ξέρεις για τα οφέλη του σιταριού, ή μάλλον του αλευριού από σιτάρι που δημιουργεί το βασικό προϊόν της διατροφής σου, δηλαδή το ψωμί, είναι ένα μεγάλο ψέμα. Για έναν πολύ απλό λόγο: Ναι μεν το ευλογημένο αρτοποίημα είναι από τα αρχαία χρόνια κυρίαρχο
στοιχείο του τραπεζιού. Όμως το ψωμί που τρως σήμερα, είναι αυτό που στην αρχαία Ελλάδα τρώγανε τα ζώα.

Το ψωμί των αρχαίων προερχόταν από το συγγενικό με το στάρι, αλλά καμία σχέση ως προς τις ποιότητες του και τα οφέλη του στον ανθρώπινο οργασμό, δημητριακό Ζέα (ή Ζεία). Το στάρι ήταν τροφή των ζώων. Γιατί η Ζέα δεν περιέχει γλουτένη, έχει άμεση απορροφητικότητα, εντελώς μεγαλύτερη περιεκτικότητα θρεπτικών συστατικών, και δεν κολλάει τα κύτταρα και πάνω από όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα. Σε απλά ελληνικά δε σε χαζεύει. Ενώ το στάρι μπορεί.

Ακούγεται συνωμοσιολογικό ανέκδοτο, όμως η καλλιέργεια της Ζέας απαγορεύθηκε στη δεκαετία του 30 με νόμο από τον εθνάρχη Βενιζέλο. Μετά από χιλιάδες ετών στο ελληνικό έδαφος. Υποβιβάζοντας τη Ζέα στο επίπεδο της ζωοτροφής. Το γιατί και το πώς πάρθηκε αυτή η απόφαση έχει πιθανότατα πολλαπλές εξηγήσεις. Μερικές εκ των οποίων ανήκουν στη σφαίρα των οικονομικών, άλλες όμως και ιδιαίτερα εμπεριστατωμένες, στη σφαίρα του «οργουελικού» ελέγχου του βιοτικού επιπέδου και επομένως της ικανότητας σκέψης των ανθρώπων.
Υπάρχουν άπειρες μελέτες για την δύναμη της Ζέας έναντι του σιταριού και για αυτό που προαναφέρω ως προς τη διατροφή των αρχαίων Ελλήνων. Μελέτες που καλό θα ήταν να τις τσεκάρεις πριν αρχίσεις πάλι τα αστειάκια για το αν «μας ψεκάζουνε» και πριν αγοράσεις φετούλες για τοστ από καθαρό ατόφιο πλαστικό. Δεν υπάρχει λόγος ψεκασμού για έλεγχο των μαζών αν αυτός επιτυγχάνεται μέσω της διατροφικής δικτατορίας. Κάτι που αποδεικνύεται και σήμερα από τις άδειες καλλιέργειας μεταλλαγμένων και αμφιβόλου ποιότητας τροφίμων, κατά το δοκούν της άρχουσας τάξης για κατανάλωση και τέρψη των «πληβείων».

Πώς λέγεται σήμερα η Ζέα και πως ακριβοπληρώνεται; «Dinkel». Αυτό ήταν το ψωμί των αρχαίων Ελλήνων. Με αναφορές σε αυτό από τον Όμηρο ως τον Ηρόδοτο, το Θεόφραστο αλλά και τον Αισχύλο στον ύμνο του προς τη Δήμητρα. Με το άλευρο σιταριού να κατηγορείται ως υπεύθυνο για ποικιλία νόσων και περιορισμένης εγκεφαλικής λειτουργίας, και τη Ζέα να προκύπτει βάσει σύγχρονων μελετών, ως απελευθερωτική στις διανοητικές διαδικασίες, τη φαντασία και την εγρήγορση.

Μέσα σε 4 χρόνια μετά από αυτό που έμεινε (ή μάλλον ξεχάστηκε) στην ιστορία, ως «Σκάνδαλο των Αλεύρων» από τον Βενιζέλο στη δεκαετία του 30, με τη βοήθεια επιτηδευμένα διαστρεβλωμένων μεταφράσεων αρχαίων κειμένων και παραπληροφόρησης, η Ζέα ξεχάστηκε εντελώς και απαγορεύτηκε ως βασικό συστατικό του διαιτολογίου των Ελλήνων. Σήμερα ως Dinkel, εισάγεται κυρίως από τη Γερμανία, σε πολλαπλάσια τιμή από αυτή του σιταριού ενώ στην Ελλάδα μόλις πρόσφατα ξεκίνησε η ελεγχόμενη καλλιέργεια του και διάθεση ευτυχώς σε λογικές τιμές, από αρτοποιεία (όπως η αλυσίδα Σπύρου με υπέροχο και γευστικό ποιοτικό αποτέλεσμα) πάλι ως Dinκel. Αναφέρω την συγκεκριμένη αρτοποιεία γιατί είναι και η μόνη που στην είσοδο των μαγαζιών της έχει αναρτήσει κατατοπιστικότατο ενημερωτικό άρθρο για το θέμα Dinkel – Zέα.

Σαν προσωπική εμπειρία μπορώ να καταθέσω καταναλώνοντας το ότι μόλις τώρα κατάλαβα γιατί το ψωμί αυτό θεωρείται ολοκληρωμένη τροφή. Συμπαγές σαν σύσταση «δέκα» φορές περισσότερο από το παραφουσκωμένο με χημικά σταρένιο ψωμί των φούρνων και με μια γεύση που από μόνη της καθιστά μια φέτα του, ένα πλήρες γεύμα. Τα υπόλοιπα συμπεράσματα δικά σας. Περί ορέξεως ουδείς λόγος και περί ενημέρωσης μιας ακόμα σκοτεινής πλευράς της ελληνικής ιστορίας, η μπουκιά είναι στο χέρι σας. Και η επιλογή της ζωής που θέλετε να ζήσετε. Όπως σε όλα τα θέματα.

http://www.iefimerida.gr