Συνταγματικό τόξο και βέλη ηλιθιότητας

Χρυσή Αυγή, θεωρία των άκρων, νεοναζισμός, συνταγματικά τόξα και άλλα βέλη ηλιθιότητας γεμίζουν τα ερτζιανά, τις οθόνες, το διαδίκτυο, τον τύπο. Στόχος τους δεν είναι να ενημερώσουν ούτε να προφυλάξουν τους πολίτες αλλά να τους  φοβίσουν για να καθυποταγούν στην συνταγματική δημοκρατία της λιτότητας και της ανεργίας.

Όχι άλλο κάρβουνο, φτάνει πια…

Βρέθηκε ένας χρυσαυγίτης και σκότωσε έναν αντιφασίστα επειδή μεταξύ τους υπήρχαν παλιές κόντρες και

ρουφιανιλίκια προς κάθε κατεύθυνση.

Θλιβερό, ανατριχιαστικό, και όπως αλλιώς θέλετε χαρακτηρίστε το. 
Κυριευμένοι από ιερή δημοκρατική αγανάκτηση οι γνωστοί επαγγελματίες προοδευτικοί, δημοκράτες  με την συμπαράσταση των άλλων γνωστών πλην αγνώστων κουκουλοφόρων, έχουν κάνει μπάχαλο την Ελλάδα. 
Υπουργοί και  καθηγητάδες πηγαινοέρχονται από τον Άρειο Πάγο στην αντιτρομοκρατική κουβαλώντας «συντριπτικά»  στοιχεία κατά της Χρυσής Αυγής. Καλά βρε χαζούληδες δεν έχετε σκεφθεί πως αν τους διαλύσετε και κλείσετε μερικούς από δαύτους στην φυλακή, μετά τι θα κάνετε χωρίς «βαρβάρους»;;;

Αλλά  ας δεχθούμε ότι όλοι ενδιαφέρονται για την πάταξη της βίας, της τρομοκρατίας, του φασισμού και πάει λέγοντας. Όταν λοιπόν ένας φασίστας σκοτώνει έναν αντιφασίστα είναι αποτρόπαιο, απαράδεκτο, είναι κτηνωδία και επιβάλλεται η «δημοκρατική κινητοποίηση» του συνταγματικού τόξου και των υπαλλήλων του. -Όταν όμως ένας οπαδός του Ολυμπιακού σκοτώνει έναν Παναθηναϊκό, όπως έγινε προ ετών,

-όταν συμμορίες οπαδών σφάζονται κάθε λίγο και λιγάκι,

-όταν ένας Αλβανός ξεκοιλιάζει ένα ζευγάρι ηλικιωμένων  για να κλέψει μια τηλεόραση,

-όταν καθημερινά συμμορίες ημεδαπών και αλλοδαπών σκοτώνουν αδιάκριτα νέους και γέρους για να κλέψουν ένα κινητό ή λίγα ευρώ

-όταν η ανέχεια και η απελπισία των αντιφασιστικών καιρών του μνημονίου οδηγεί σε αυτοκτονία χιλιάδες συμπολίτες μας, τότε, επειδή τα θύματα δεν έχουν την ταμπέλα του αντιφασίστα και οι εγκληματίες δεν έχουν ταυτότητα της Χρυσής Αυγής, τότε πρόκειται για «αυξημένη εγκληματικότητα», τότε η δικαιοσύνη, οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ απλώς «ανησυχούν».

Δηλαδή η ζωή του αντιφασίστα είναι περισσότερο πολύτιμη;  ζυγίζει περισσότερο στην δημοκρατική παλάντζα  από την ζωή του κάθε έλληνα πολίτη που δεν έτυχε, δεν μπόρεσε  ή δεν θέλησε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον αντιφασισμό επειδή το ισχνό μεροκάματο που του επέβαλλαν οι μεταρρυθμίσεις της τρόϊκα σε συνεργασία με τους   εμπνευστές της λιτότητας και του λεφτά υπάρχουν, δεν επαρκεί  να καλύψει τις άμεσες και πιεστικές βιοτικές ανάγκες του.

Για σκεφθείτε λίγο, τα πράγματα είναι απλά. Μη θολώνει το μυαλό και η κρίση σας.

Τάσος Καρ.