WSJ: Έρχεται η μεγάλη διαγραφή του δημοσίου ελληνικού χρέους

Η συμφωνία της Δευτέρας για τη συνέχιση του δανεισμού στην ελληνική κυβέρνηση ήταν το εύκολο μέρος για την Ευρώπη. Η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν χαράμισαν τρία χρόνια και περισσότερα από 200 δις ευρώ μόνο για να δουν την  χώρα να απομακρύνεται. Το δύσκολο μέρος θα είναι να πάρουν πίσω τα χρήματά τους.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και η Διευθύνων Σύμβουλος του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, κάποιες φορές χαιρέτησαν τα «επιτεύγματα» της Αθήνας. Ωστόσο το ποσοστό χρέους προς το ΑΕΠ στην Ελλάδα ανήλθε σε 157% στα

τέλη του περασμένου έτους, ακόμη και μετά την αναδιάρθρωση που μείωσε δραστικά την αξία του δημόσιου χρέους που ανήκει σε ιδιώτες. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού το 2012 ήταν στο 10% του ΑΕΠ. Και επιπλέον υπάρχει 26,8% ανεργία και πέντε χρόνια συρρίκνωσης του ΑΕΠ, ενώ αναμένεται περαιτέρω συρρίκνωση κατά 4,4% το τρέχον έτος.

Όλα αυτά υπογραμμίζουν αυτό που σιγά-σιγά γίνεται σαφές ακόμη και στις Βρυξέλλες και την Φρανκφούρτη: η Ελλάδα δεν θα επιστρέψει ποτέ τα χρήματα που της έχουν δανείσει για να τη «σώσουν». Η τρέχουσα συζήτηση για το αν η Ελλάδα έχει κάνει αρκετά με τις μεταρρυθμίσεις, τις αυξήσεις φόρων και τις περικοπές δαπανών για να κερδίσει την επόμενη δόση των κονδυλίων διάσωσης είναι σε μεγάλο βαθμό άνευ σημασίας. Εάν η Ελλάδα αποχωρήσει, ή φύγει, οι πιστωτές της στην ευρωζώνη θα χάσουν τα χρήματά τους. Οι Έλληνες και οι Γερμανοί σίγουρα έχουν επίγνωση αυτού του γεγονότος. Γνωρίζουν επίσης το γεγονός ότι το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας είναι πολύ χειρότερο από ό,τι ήταν όταν οι διασώσεις ξεκίνησαν –και το χρέος της ανερχόταν σε μόλις 129% του ΑΕΠ- και ότι οποιαδήποτε συζήτηση για τη βιωσιμότητα του χρέους στην Ελλάδα έχει καταντήσει αστεία.

Η Άγκελα Μέρκελ δήλωσε ευθύς εξαρχής ότι ένας από τους στόχους της ήταν να κάνει ένα σχέδιο διάσωσης τόσο επαχθές ώστε κανείς άλλος να μην ήθελε κάτι παρόμοιο. Αποστολή εξετελέσθη: κανείς δεν θα ήθελε τη μοίρα της Ελλάδας και η εμπειρία έχει κάνει ένα σχέδιο διάσωσης να φαίνεται πολύ λιγότερο ελκυστική επιλογή σε άλλες χώρες της ευρωζώνης.

Ωστόσο, υπάρχει μια άποψη στην Βόρεια Ευρώπη ότι χωρίς αυτή τη συνεχή πίεση, η Αθήνα θα επιστρέψει στις παλιές κακές συνήθειες και οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις δεν θα μπορούσαν να γίνουν ποτέ.

Στην πραγματικότητα, η μεταρρύθμιση στην Αθήνα ήταν απρόθυμη και πενιχρή, παρά την υποτιθέμενη πίεση. Ωστόσο, η συνεχιζόμενη αβεβαιότητα που περιβάλλει κάθε διαδοχική αναθεώρηση διάσωσης και η σταθερή (αν και απίθανη) απειλή ότι οι πιστωτές της Αθήνας θα φύγουν εάν δεν πληρούνται οι όροι τους, δεν μπορεί να είναι κάτι καλό για την ιδιωτική οικονομία στην Ελλάδα. Και ούτε έχει παράγει η διαχείριση της ελληνικής οικονομίας από το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη μια οικονομική αναγέννηση. Έχει, όμως, επιδεινώσει την δυσλειτουργία και την ξενοφοβία της ελληνικής πολιτικής.

Για την Ελλάδα, το τέλος αυτής της διάσωσης δεν μπορεί να έρθει αρκετά σύντομα. Και το τέλος μπορεί να χρειαστεί να ξεκινήσει από την παραδοχή ότι ο δανεισμός του ισοδύναμου με το 100% του ΑΕΠ της Ελλάδας  για την αντιμετώπιση των υπερβολικών προβλημάτων του χρέους της, δεν επρόκειτο ποτέ να λειτουργήσει όπως θα έπρεπε.

Η διαγραφή των δανείων προς την Ελλάδα θα ήταν πολιτικά δύσκολη – ένας λόγος που η Άγκελα Μέρκελ δεν θέλει καν συζητήσει το θέμα πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία. Θα προκαλούσε παρόμοια αιτήματα για ίση μεταχείριση των χωρών όπως η Ιρλανδία, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα συντριπτικό χρέος επίσης. Και η Ελλάδα είναι υπεύθυνη για το χάος στο οποίο μπήκε εξ αρχής.

Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα και οι εταίροι της στην ευρωζώνη ευθύνονται εξίσου για το οικονομικά καταστροφικό αποτέλεσμα της διάσωσης. Η Ελλάδα μόνη της δεν θα έπρεπε να επωμιστεί το κόστος για αυτό που είναι σε μεγάλο βαθμό ένα κοινό λάθος. Είναι η ώρα να σκεφτούμε μια καλή συμφωνία για τη διαγραφή του δημοσίου χρέους της, έτσι ακριβώς όπως έγινε η αναδιάρθρωση των πιστωτών της στον ιδιωτικό τομέα το περασμένο έτος.

http://www.antinews.gr/