…η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται!

Κινοβούλιο, Παρασκευή, Μαΐου 17, σωτηρίου έτους 2013, του Αντωνίου παρεπιδημούντος εν Πεκίνω, οι εκείνου εταίροι, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι σχοινοβατούν σκηνοθετούντες εντάσεις:  προεδρεύει Δραγασάκης, ερωτά Τσίπρας, απαντά Ρουπακιώτης (πού ‘σαι, σύντροφε Λεωνίδα, να τους δεις!) 

Ερωταπαντήσεις και διεύθυνση «της συζήτησης», κινούνται στα ίδια μήκη, και οι «διαλεγόμενοι», ωσάν από κοινού προπονημένοι συμπαίκται,

διεκπεραιώνουν, μηρυκάζοντες, την επιτραπέζιο αντισφαίρισή των (το πιγκ-πογκ των δηλαδή), όχι για να πείσουν έκαστος τον συνομιλητή του, όχι για να εκφωνήσουν το «ποίημά» των, αλλά για να σχολιάσουν ή μάλλον να λοιδορήσουν έτερο πολιτικό σχηματισμό, κινούμενο «εκτός του δημοκρατικού τόξου», ήγουν την Χρυσή Αυγή. 

«Όλως τυχαίως» το έμπειρο και πάνσοφο Προεδρείο της Βουλής, αμέσως μετά την συζήτηση της τσιπροερωτήσεως έχει τοποθετήσει (οποία σύμπτωσις!) συζήτηση ερωτήσεως βουλευτού της Χρυσής Αυγής. 

Αφού έχουν εκστομιστεί εκατέρωθεν (τσιπρόθεν και ρουπακιωτόθεν) τα «μύρια όσα», άμεσα ή υπαινικτικά, κατά της Χρυσής Αυγής, ο -παλαίμαχος κνίτης- Δραγασάκης καλεί τον βουλευτή Ηλιόπουλο της Χρυσής Αυγής να αναπτύξει εντός διλέπτου την (επί άλλου θέματος) ερώτησή του. 

Όπως θα έπραττε οιοσδήποτε των τριακοσίων Εθνοπατέρων σε οποιαδήποτε βουλευτική περίοδο, ο βουλευτής, στο δίλεπτό του, θέλει να πει και κάτι άλλο:  «εισαγωγικά, κύριε Πρόεδρε, πριν αναφερθώ στην ερώτησή μου θέλω να πω στον μίστερ Αλέξης για την ερώτηση “σούπα” που έκανε…». 

Αυτό ήτο!!! Η δραγασάκειος δημοκρατική ευαισθησία εξερράγη, πλημμύρισε τον ναόν της δημοκρατίας, εξήλθε χειμαρρώδης του πρώην οθωνικού ανακτόρου (κτίσμα της Βαυαροκρατίας, βεβαίως-βεβαίως!), ηπλώθη θριαμβευτικά στην παρακείμενη ιστορική πλατεία του Συντάγματος αγιάζουσα τους εκείσε λαθροβιούντας καμινόπαιδας, έγλυψε ηδονικά τα ρυπαρά πεζοδρόμια, και εχύθη αφρόεσσα εις τους ευώδεις αποχετευτικούς αγωγούς, καταλήγουσα δι αυτών εις την Βαλχάλα του «αντιρατσισμού», την λυματολάσπη της Ψυτταλείας. 

Ο προεδρεύων, συρίζων έμπλεος οργής, διέκοψε τον μόλις ημισείαν φράσιν αρθρώσαντα ομιλητή, και ως νέος Καϊάφας διέρρηξε τα σοσιαλιστικά ιμάτιά του. 

Ύψωσε (άλα τις!) το ανάστημα του επί της έδρας, για να εισπράξει, αυτός ο προεδρεύων, την παρατήρηση ενός κοινοβουλευτικού μειρακίου:  «Καθίστε κάτω κύριε Πρόεδρε!» τον επετίμησε ερωτών βουλευτής. 

Όρθιος ο προεδρεύων, έλαβε ανά χείρας τον Κανονισμό, επικαλέστηκε άπαντα τα αρθρίδιά του, μετατρέπων την παράγραφο 3 εις 2, και ανεκοίνωσε τας ποινάς:  «σας αφαιρώ τον λόγο!», και «σας αποβάλλω από την αίθουσα!». 

Ωραία πράγματα!  Κοινοβουλευτική αφροσύνη. Κινοβουλευτική παραφροσύνη, κυνοβουλευτική ευφροσύνη! 

Διότι, σύντροφε Δραγασάκη, αυτό σας μάρανε:  ένας εισαγωγικός σχολιασμός, που θα μπορούσε να περάσει απαρατηρήτος!  Αυτό ηνώχλησε το τόξον σας:  η περί σούπας αναφορά, που θα μπορούσε να πνιγεί αυτοστιγμεί αν είχε απέναντί της μια σουπιά και όχι τους μεταξεταστέους των προσφύγων της Χαριλάου Τρικούπη!  Διότι οι πρόσφυγες σάς παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα, αλλά εσείς… στο τόξο σας! 

Τεντώνετε τις χορδές του, ενώ «εις την οδόν έξω» για την κοινωνία δεν μετράτε ούτε όσο μια …χορδή! 

οπωπητήρ