Κατά μόνας ηδονές

Του Στέφανου Κασιμάτη

Οτι η πολιτική είναι το υπέρτατο αφροδισιακό είναι κοινός τόπος. Ομως οι αφροδίσιες ηδονές έχουν πολλές μορφές και οι προτιμήσεις δεν είναι κοινές σε όλους. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, λ.χ., αισθάνεται πάντα έναν καλώς νοούμενο ερεθισμό, όποτε εμφανίζεται στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών, γεγονός το οποίο έχει τύχει της προσοχής και των ομοδόξων συναδέλφων του, όπως ο Δημήτρης Παπαδημούλης. Αυτός ο καλώς νοούμενος ερεθισμός του Π. Λαφαζάνη εκφράζεται κατά
κανόνα γλωσσικά και εντοπίζεται στο είδος των εικόνων και των μεταφορών του λόγου του.
Φέρ’ ειπείν, στην πρόσφατη ενημέρωση της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής από τον Γιάννη Στουρνάρα, σχετικά με τις αποφάσεις του τελευταίου Eurogroup, ο Π. Λαφαζάνης αναρωτήθηκε: «Μα τι κάνετε εκεί στο Eurogroup; Κάθεστε όλοι μαζί και αυτοϊκανοποιείσθε;». Με τον τρόπο αυτό, υποθέτω, ο ηγέτης του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΡΙΖΑ έψεξε τα μέλη του Eurogroup ως επιδιδόμενα εις τις κατά μόνας ηδονές, αντί, ως οφείλουν, να βάλουν κάτω τον καπιταλισμό και να του δώσουν να καταλάβει. «Ντροπή, κύριε Λαφαζάνη! Μας ακούνε και παιδιά», τον μάλωσε ο Στουρνάρας. Πράγματι, στο βάθος της αίθουσας καθόταν ο βουλευτής Ευκλείδης Τσακαλώτος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φαντάζομαι ότι θα είχε γίνει κατακόκκινος, διότι παρότι έχει παρασυρθεί από τις κακές παρέες, είναι παιδί εξαιρετικής οικογενείας! Θείος του θυμίζω ήταν ο  ήρωας του Β΄ Παγκοσμίου και του Εμφυλίου, στρατηγός Θρασύβουλος Τσακαλώτος.