Αυτό το πράγμα που λέει ότι είναι Έλληνας....

Αυτό το πράγμα που λέει ότι είναι Έλληνας, αυτό το υποκείμενο που αυτοπαρουσιάζεται ως πρόεδρος των μουσουλμάνων που ζουν στην Ελλάδα και ακούει  στο όνομα Ναϊμ Ελγαντούρ,  πήρε σβάρνα τα κανάλια (καλά κάνει αφού του δίνουν βήμα) και εξηγεί γιατί κατηγόρησε τον πρωθυπουργό της χώρας, τον Αντώνη Σαμαρά, ως ρατσιστή.

Δεν έχει νόημα να σχολιάσω τα λεγόμενα ενός μουσουλμάνου, που ισχυρίζεται ότι ζει στην Ελλάδα εδώ και 40 χρόνια, αλλά ακόμα δεν έμαθε να μιλάει Ελληνικά,
θεωρώ όμως χρήσιμο να αναδημοσιεύσω δύο μαρτυρίες για τον μουσουλμάνο Ελγαντούρ που φιλοξενήθηκαν στην ΦΙΛΟΤΙΜΙΑ, στις 23 Φεβρουαρίου 2010 και 25 Φεβρουαρίου 2010, αντιστοίχως.

Διαβάστε τις και θα καταλάβετε....

Ο ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ                                   Τρίτη, 23 Φεβρουαρίου 2010

Τέλη Ιανουαρίου, πτήση Αθήνα –Αλεξάνδρεια Αιγύπτου, με την Ολυμπιακή, ένα ταξίδι που θα μου επεφύλασσε μία έκπληξη και πολλά ερωτηματικά. Στην μπροστινή θέση από την δική μου, καθόταν ένας μελαψός άνδρας, προφανώς Αιγύπτιος. Όταν φθάσαμε πάνω από την Κρήτη, όπως μας ενημέρωσε ο πιλότος, ήρθε από την διακεκριμένη θέση ένας άνδρας που το παρουσιαστικό του δεν πρόδιδε αραβική καταγωγή, (ας πούμε ότι ήταν Γερμανός), ντυμένος άψογα και κάθησε δίπλα στον Αιγύπτιο. Άρχισαν να συνομιλούν στα αραβικά τα οποία ο «Γερμανός» μιλούσε απταίστως. Συνομίλησαν περίπου ένα τέταρτο και στην συνέχεια ο Αιγύπτιος άνοιξε ένα χαρτοφύλακα που κρατούσε κυριολεκτικά στην αγκαλιά του, έβγαλε δύο ντοσιέ και τα έδωσε στον «Γερμανό» συνομιλητή του, ενώ αυτός με την σειρά του έδωσε ένα καφέ φάκελο, σηκώθηκε από το κάθισμα και επέστρεψε στη διακεκριμένη θέση στο μπροστινό μέρος του αεροπλάνου. Ίσως να μην είχα δώσει σημασία στο περιστατικό, αν δεν μου προκαλούσε περιέργεια η ύποπτη επιμονή του Αιγυπτίου να κρατάει στην αγκαλιά του τον συγκεκριμένο χαρτοφύλακα, από την στιγμή που επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο. Όταν λίγο πριν την απογείωση η αεροσυνοδός του ζήτησε στα Ελληνικά και στα Αγγλικά να τοποθετήσει τον χαρτοφύλακα στο χώρο των αποσκευών πάνω από τα καθίσματα ή στα πόδια του, ο Αιγύπτιος έκανε πως δεν καταλαβαίνει τι του έλεγε. Από το σημείο αυτό και μέχρι το τέλος του ταξιδιού παρατηρούσα τις κινήσεις του, όχι για κανένα ιδιαίτερο λόγο, αλλά γιατί δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω.

Όταν φθάσαμε στο αεροδρόμιο της Αλεξάνδρειας, πήγα στο σημείο παραλαβής των αποσκευών και περιμένοντας την βαλίτσα μου μπορούσα να βλέπω τα φυλάκια ελέγχου των διαβατηρίων. Ο Αιγύπτιος δεν είχε αποσκευές και κατευθύνθηκε προς τον έλεγχο. Με έκπληξη είδα ότι έδειξε κάτι και πέρασε από την πλαϊνή πόρτα που χρησιμοποιούν οι αστυνομικοί και οι υπάλληλοι του αεροδρομίου. Εκεί χαιρέτησε έναν ένστολο και αντάλλαξε τον γνωστό αραβικό ασπασμό με κάποιον άλλον. Τον παρακολούθησα με το βλέμμα μου και είδα ότι επιβιβάστηκε σε ένα αυτοκίνητο ιδιωτικής χρήσης που προφανώς τον περίμενε και έφυγε. Ο «Γερμανός» εν τω μεταξύ περίμενε, όπως εγώ και οι υπόλοιποι επιβάτες, τις αποσκευές του μιλώντας στο τηλέφωνο Γερμανικά. Αυτός είναι και ο λόγος που από την αρχή της διήγησής μου τον αποκαλώ Γερμανό. Όλη αυτή η ιστορία δεν θα είχε καμία ιδιαίτερη αξία, γιατί στα ταξίδια μου έχει τύχει να ζήσω πολλά και διάφορα περιστατικά, που δεν μου προκαλούν εντύπωση πλέον ή όπως το διατύπωσε ο Όμηρος «πολλῶν δ’ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω».

Όμως η επιμονή κάποιου Αιγυπτίου να κρατάει στην αγκαλιά του ένα χαρτοφύλακα, να αρνείται να τον αποχωριστεί προσποιούμενος ότι δεν καταλαβαίνει τι του λένε στα Ελληνικά και στα Αγγλικά,

Η ανταλλαγή εγγράφων και φακέλων κατά την διάρκεια μιας πτήσης μεταξύ δύο επιβατών, φαινομενικά άγνωστων μεταξύ τους,

Η ελεύθερη διέλευση του Αιγυπτίου επιβάτη, από τα σύνορα χωρίς έλεγχο, ενώ ο Γερμανός συνομιλητής του κατά την διάρκεια της πτήσης, ανέμενε τις αποσκευές του στο αεροδρόμιο και δεν αντάλλαξαν ούτε βλέμμα,

Μου δημιούργησαν την βεβαιότητα ότι εδώ κάτι δεν πάει καλά. Ειλικρινά σας λέω δεν θα με ενδιέφερε τι μπορεί να συμβαίνει με αυτούς τους δύο ανθρώπους, αν στο πρόσωπο του Αιγυπτίου δεν αναγνώριζα τον ΝΑΙΜ ΕΛΓΑΝΤΟΥΡ, πρόεδρο των μουσουλμάνων στην Ελλάδα, και στο πρόσωπο του Γερμανού………… Λυπάμαι αλλά δεν είναι του παρόντος. Ας έχουν το νού τους ΟΛΕΣ οι αρμόδιες και μη αρχές του τόπου μας.

Ένας ταξιδιώτης 
-----------------------------------------------

Ο ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΣ....  Πέμπτη, 25 Φεβρουαρίου  2010

Διάβασα μόλις σήμερα, το κείμενό σας σχετικά με το ταξίδι του προέδρου της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας Ναΐμ Ελγαντούρ (σημ. Φιλοτιμίας ΕΔΩ το κείμενο). Διάβασα επίσης και μία συνέντευξη του ιδίου στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» τον Μάϊο του 2009, απόσπασμα της οποίας θα παραθέτω. «Το σίγουρο είναι ότι δεν έχουμε γυρίσει στο μηδέν. Έχουμε πέσει κάτω από το μηδέν. Και να ξέρατε πόσες φορές η αμερικανική πρεσβεία και διεθνείς οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα μας έχουν προσεγγίσει ρωτώντας μας γι’ αυτά τα προβλήματα και πόσες φορές έχουμε απαντήσει πως “όχι, ευχαριστούμε, ενδεχομένως εμείς να έχουμε κάνει το λάθος”. Γιατί είμαστε Έλληνες, δεν έχουμε καμία διάθεση να μας αναφέρουν στις εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ούτε να εκτίθεται η χώρα μας. Την αγαπάμε την Ελλάδα. Τα προβλήματά μας είναι δικά μας, δεν χρειάζεται να τα ξέρει η “γειτονιά”. Αλλά αυτό δεν το εκτιμά η κυβέρνηση...», καταλήγει ο κ. Ελγαντούρ. Επειδή μου έκανε εντύπωση η αναφορά του προέδρου των μουσουλμάνων στην αμερικανική πρεσβεία, σε «προσεγγίσεις» και στις εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σκέφθηκα ότι είναι χρήσιμο να καταθέσω την μαρτυρία μου για ένα περιστατικό στο οποίο ήμουν αυτόπτης μάρτυς. Ο Ναΐμ Ελγαντούρ είναι επί σειράν ετών επίσημος προσκεκλημένος της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, στην δεξίωση που δίδεται κάθε χρόνο, στις 4 Ιουλίου, στην οικία του αμερικανού πρέσβεως. Είναι γνωστό ότι πολλοί Έλληνες του πολιτικού και επιχειρηματικού κυρίως χώρου, επιδιώκουν με κάθε τρόπο να «μπούν» στην λίστα των προσκεκλημένων της αμερικανικής πρεσβείας και να παραβρεθούν στην δεξίωση. Εγώ έχω την «τύχη» να είμαι μόνιμος στην λίστα αυτή και γνωρίζω καλά πρόσωπα και πράγματα. Από το πόσο δύσκολο είναι να μπεί κάποιος στην λίστα, μέχρι το πόσο δύσκολο είναι να μπείς και στην οικία του αμερικανού πρέσβεως, από πλευράς μέτρων ασφαλείας. Όμως ο Ναΐμ Ελγαντούρ είναι παρών κάθε χρόνο και μάλιστα είναι τόσο εξοικειωμένος με τον χώρο, ώστε δεν παραμένει μόνο στον κήπο, όπου γίνεται η δεξίωση και ευρίσκονται όλοι οι προσκεκλημένοι, αλλά έχει πρόσβαση και εντός της οικίας του πρέσβεως, πράγμα που δεν επιτρέπεται σε οποιονδήποτε. Δεν θέλω να αναφερθώ σε περισσότερες λεπτομέρειες, γιατί δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά να μείνω απλώς και μόνον στο περίεργο γεγονός της προσκλήσεως του Ναΐμ Ελγαντούρ στην δεξίωση της αμερικανικής πρεσβείας για την επέτειο της αμερικανικής ανεξαρτησίας. Μένει να απαντηθεί με ποια ιδιότητα παρευρίσκεται ο Ναΐμ Ελγαντούρ στην δεξίωση. Ως πρόεδρος των μουσουλμάνων; Τότε γιατί δεν έχω δεί ποτέ προέδρους άλλων «θρησκευμάτων»; Και σας διαβεβαιώ ότι το μάτι μου, «κόβει».

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Όποιος δεν κατάλαβε, ας μην το προσπαθήσει, δεν έχει νόημα.

Ανώνυμος αναγνώστης.
---------------------------------------
Επιμέλεια Α.Α.