Ο Ευρωσκεπτικισμός οδηγεί σε αυθεντικό εκσυγχρονισμό της κοινωνίας!

Ευρωσκεπτικισμός και αν σας τρομάζει ο όρος πείτε τον Αναθεωρητισμό ή αντιμνημόνιο… είναι το ίδιο και το αυτό!

 Μπορούμε να δούμε καθαρά ότι το Αντιμνημόνιο ήταν μια πρόχειρη ad hoc αντίδραση της Ελληνικής κοινωνίας, που όμως βοήθησε τα μέγιστα στο να δημιουργηθεί στο εσωτερικό ένα ισχυρό Ευρώ αναθεωρητικό ρεύμα παράγωγης σκέψης και ιδεών.  Ποιος άραγε μπορεί να πει ότι δεν είναι πλούτος όλες αυτές οι νέες ιδέες;

Μπορούμε ακόμη να δούμε ότι η κοινωνία αποκτώντας ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα, συγχρονίζεται με την εποχή της βαδίζοντας στα χνάρια των ανεπτυγμένων κοινωνιών της δύσης. Στα Βήματα  χωρών  που αν μη τι άλλο συνομιλούν εσωτερικά και έχουν κριτική διάθεση για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ψηφίζουν, κάνουν δημοψηφίσματα, επιλέγουν

και προχωρούν με γρήγορα ή πιο αργά βήματα κατά περίπτωση.

 Αντίθετα στην Ανατολίτικη Ελλάδα  του τελευταίου αιώνα καλλιεργήθηκε μια βάρβαρη «εκσυγχρονιστική» προσέγγιση που στέρησε την χώρα από ιδέες .

Βιώσαμε ως χώρα μια βίαιη προσπάθεια  εξομοίωσης  με κάποιο…ιδεώδες. Κι όλο αυτόν τον κακοτράχαλο δρόμο τον είδαμε  ως μέσο συμμέτοχης σε κάποιο σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα.

Σαν ιδεολόγημα όλος αυτός ο τρόπος σκέψης γεννήθηκε στην Τουρκία του Κεμάλ Αττατούρκ και πέρασε το Αιγαίο. Θα το ονομάσουμε “το σύνδρομο του Κεμάλ” και περιγράφοντας το  -ως αναλυτικό εργαλείο- θα πούμε ότι ο Κεμάλ Ατατούρκ επέλεξε στις αρχές του 20 αιώνα να οδηγήσει την χώρα του στην δύση με κάθε κόστος. Ήθελε να την εκσυγχρονίσει. Στο προσπάθεια αυτή έγιναν θηριωδίες σε βάρος του ντόπιου πληθυσμού. Όμως η Τουρκία δεν κατάφερε ποτέ να γίνει πιστό Δυτικό αντίγραφο όπως επιθυμούσαν οι τότε Τούρκοι εκσυγχρονιστές. Όσο και προσπάθησε δεν γεφύρωσε το ψυχικό χάσμα μεταξύ ανατολής και Δύσης.

Στο τέλος για να κλειδώσουν  τουλάχιστον αυτή την πορεία προς την δύση έβαλαν στο παιχνίδι το παρακράτος και τον στρατό. Δημιούργησαν ένα απίστευτο κράτος διαπλοκής εξουσιών – χρήματος και αυτό αναπαραγόμενης  διεφθαρμένης ελίτ και μια Τουρκία σε υπανάπτυξη και  έλλειψη αυτοπεποίθησης, αλλά πολύ πλούσια σε μεγάλα έργα βιτρίνας και επαίτης στην πόρτα της Ευρώπης.

 Ώσπου εμφανίστηκε ο Τ. Ερντογάν για να επαναφέρει την Τουρκία στα ίσια της.   Σε απόλυτη σύγκρουση με αυτό που λέμε βαθύ κράτος, με όλους του ευρωπαϊστές, εκσυγχρονιστές  και τα λοιπά παράσιτα της τούρκικης οικονομίας. Σήμερα η Τουρκία είναι η τέταρτη παγκοσμίως αναπτυσσόμενη οικονομική δύναμη γεμάτη αυτοπεποίθηση και χωρίς να ζορίζεται να μπει στην Ευρώπη!

 Αυτό το σύνδρομο  του Κεμάλ χτύπα διαχρονικά -και σήμερα πιο πολύ από ποτέ- τους Έλληνες «μεταρρυθμιστές»!

Στην βάση του  το ιδεολόγημα τους προϋποθέτει ότι η χώρα μας είναι δεύτερο τριτοκλασάτη και οφείλει να εκσυγχρονιστεί ώστε να μετέχει σε αυτόν το σκληρό πυρήνα της δύσης με κάθε κόστος. Βασισμένοι σε αυτό θα αποδέχονται και τις ακρότητες του Μνημονίου που τις χωνεύουν είτε ως μεταρρυθμίσεις είτε ως εκσυγχρονισμό. Στην πράξη όμως είναι βαρβαρότητα χωρίς τέλος και χωρίς λόγο! Μια βαρβαρότητα που κρατά πολλές δεκαετίες και κατά καιρούς οδηγεί την χώρα μας είτε σε εκτροπές του πολιτεύματος, είτε σε παραχωρήσεις κυριαρχίας.

Οι τελευταίοι Έλληνες εκσυγχρονιστές  κυβέρνησαν διαχρονικά από το 1974 και μετά και δημιούργησαν ένα απίστευτο κράτος διαπλοκής εξουσιών – χρήματος και αυτό αναπαραγόμενης  διεφθαρμένης ελίτ.  Η εισαγωγή αναθεωρητικού ρεύματος για την πορεία της χώρας ήταν αυτό που μας έλλειπε για πολλά χρόνια.

Χωρίς αυτό το ρεύμα καλλιεργήθηκε ανενόχλητα ο Φόβος της απομόνωσης από την Ευρώπη και πέρασαν -μέσω αυτού ως  ευρωπαϊκή- κάθε αξίωση τους επί της οικονομίας. Πούλησαν έτσι τα πάντα, έβαλαν χέρι στα υπόλοιπα και δημιούργησαν ένα σάπιο κράτος και μία σαθρή οικονομία και  στο τέλος χρεοκόπησαν.

Οι ευρωπαϊστές παρέδωσαν την Ελλάδα στο μνημόνιο απολύτως επιφανειακή και συνομολογούσαν σε βαθμό υστερίας. Ιδεολογικά χρεοκοπημένη και ώς έθνος και ως κοινωνία.  Να ψάχνεται για βοήθεια στον Πούτιν ή στην Κίνα ή να αναζητά σε καθεστώς απώλειας ψυχραιμίας το ελ Ντοράντο στο Αιγαίο

Σήμερα η Ελλάδα οφείλει να αλλάξει συνολικά.  Και πρέπει να αρχίσει από αυτούς και την ιδεολογία τους.

Όμως όλοι διακρίνουμε ότι και πάλι έχουν βαλθεί με εκσυγχρονιστικό μεταρρυθμιστικό πνεύμα να βγάλουν λεφτά ακόμη και από την κρίση. Προσπαθούν να οδηγήσουν την χώρα να πουλήσει για να αγοράσουν τα πάντα μπιρ παρά. Δεν έχουν καταφέρει να παράξουν ούτε ένα στοιχειώδες ελληνικό σχέδιο εξόδου δεν έχουν καταφέρει αν ψελλίσουν ούτε ένα αίτημα.

Ενώ όσον αφορά την ίδια την κρίση έχουν αφεθεί στο θεώρημα ότι “αν περάσει ο χρόνος θα περάσει και η κρίση” με κάποιο τρόπο. Τρέφουν της ελπίδες τους ότι  θα βγει ο Ολάντ ή το SPD όπως οι άλλοι επιφανειακοί περιμένουν το ξανθό Γένος και  ψάχνουν τον Μοναχό Παΐσιο

Ερωτώ κύριοι: Είναι δυνατόν σε αυτές οι θεωρίες να στηρίζεται η Ελλάδα;

Ακόμη θα πρέπει να ειπωθεί ότι η μη ύπαρξη αναθεωρητικού ρεύματος και του ανάλογου πολιτικού προσωπικού, επέτρεψε σε όλους αυτούς τους φοβικούς της απομόνωσης   σχεδόν ανενόχλητοι να ρίξουν την χώρα στα βράχια του μνημονίου, και να αποσιωπήσουν ολόκληρη εθνική χρεοκοπία. Τα ΜΜΕ δεν είπαν λέξη.

Και μπορεί τα ΜΜΕ να παίζουν ξανά τον φόβο της απομόνωσης και να δηλώνουν ότι ο Αναθεωρητισμός αφορά μόνο την συμμέτοχη ή όχι στο ευρώ αλλά ας μην κρυβόμαστε κύριοι. Σκεπτικοί είμαστε όλοι μας και η χώρα οφείλει να αλλάξει μυαλά και ιδεολόγημα συνολικά.

Χρειαζόμαστε μια νέα αφήγηση την οποία για να την βρούμε πρέπει να ξεφύγουμε από την υπάρχουσα δομημένη μετεπαναστατικά σκέψη. Πρέπει να γίνουμε συνολικά αναθεωρητές και ένα τμήμα της αναθεωρητικής προσέγγισης είναι ο ευρωσκεπτικισμός.  Ένας ευρωσκεπτικισμός που κρύβεται πολύ καλά πίσω από το Αντιμνημόνιο και που με όσα γίνονται στην χώρα είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρξει.

Ο Αναθεωρητισμός αυτός και όλα τα συναφή που αναφέρθηκαν είναι ένα στάδιο ωρίμανσης του ελληνισμού. Είναι αυθεντικός εκσυγχρονισμός της κοινωνίας και όχι ο λερωμένος εκσυγχρονισμός που μετριέται με  την μίζα την μπίζνα την ρεμούλα και το χρήμα.

http://papaioannou.wordpress.com/