Ψήφος διλήμματος επιλογής ἤ απαξίωσης και μαυρίσματος;;;

Δύο εβδομάδες απομένουν μέχρι να πάμε στις κάλπες. Και θα πρέπει όλοι να είμαστε εκεί, η αποχή να είναι ελάχιστη. Διότι μόνον έτσι σύσσωμοι θα μπορέσουμε να δώσουμε το μήνυμα που θέλουμε. Αλλά ποιό μήνυμα;;

Εκείνο που μπορούμε να αξιολογήσουμε σήμερα είναι τα πεπραγμένα τού ΠΑΣΟΚ, τού κόμματος που κυβέρνησε από τον Οκτώβριο τού 2009 και συνεχίζει να συγκυβερνά ακόμη και τώρα. Για τους υπόλοιπους μόνον εκτιμήσεις από τη μέχρι τώρα πορεία και στάση τους τα τελευταία χρόνια μπορούμε να κάνουμε, καθώς δεν

τους έχουμε δει "στην πράξη". Ακόμη και για τη ΝΔ, παρόλο που έχουμε την εμπειρία τής πενταετίας 2004 - 2009. Αλλά δεν ξέρουμε ποιες θα ήσαν οι επιδόσεις της εάν τυχόν θα έπρεπε αυτή "να σύρει τον χορό".

Δυστυχώς, το συμπέρασμα που βγαίνει από μελέτες ελλήνων και ξένων οικονομολόγων, μελέτες ξένων έγκυρων Πανεπιστημίων, εκθέσεις ξένων τραπεζών, οργανισμών και θεσμικών οργάνων, είναι αφενός ότι μέχρι και τον Οκτώβριο τού 2009 δεν υπήρχε καμία ελληνική κρίση, αλλά μάλλον και κανένα πρόβλημα συνέχισης δανεισμού μας από τις αγορές και ότι η κρίση ήταν και παρέμεινε κυρίως διεθνής και ειδικότερα ευρωπαϊκή και, αφετέρου, ότι στην ουσία δεν υπήρξε ποτέ  ένα σχέδιο διάσωσης τής χώρας, καθώς επρόκειτο περί σχεδίου διάσωσης και προφύλαξης τών συμφερόντων τών δανειστών μας.

Τον Οκτώβριο τού 2009 η κατάσταση στην χώρα ναι μεν δεν ήταν ιδανική, αλλά άντεχε ακόμη την έντονη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση και, σύμφωνα με την άποψη πολλών Ελλήνων και ξένων ειδικών, εάν ελαμβάνοντο αμέσως κάποια σωτήρια μέτρα, ιδίως δραστικής μείωσης τής δημόσιας σπατάλης και διαρθρωτικών αλλαγών, θα μπορούσαμε να αντέξουμε επάξια στην φουρτούνα. Το δημόσιο έλλειμμα και χρέος δεν ενοχλούσε τις αγορές, οι οποίες συνέχιζαν και μάς δάνειζαν κανονικότατα και με σχετικά χαμηλό επιτόκιο.

Ήταν όμως τότε, τον Οκτώβριο 2009 λίγο μετά τις εκλογές που η κυβέρνηση Παπανδρέου αποφάσισε να ανακοινώσει διεθνώς ότι το έλλειμμα και το χρέος ήσαν πολύ υψηλότερα από όσο είχε ισχυρισθεί η προηγούμενη κυβέρνηση Καραμανλή. Και από τη στιγμή εκείνη ξεκίνησε ο ελληνικός Γολγοθάς. Η χώρα βρίσκεται σήμερα σε πολύ χειρότερη, σε τραγική κατάσταση.

Ορισμένα αναμφισβήτητα δεδομένα αποκαλύπτουν το ποιά είναι η πραγματικότητα::

(1)   Το ΑΕΠ έχει συρρικνωθεί κατά έναν από τους υψηλότερους βαθμούς στην ιστορία, ενώ η ύφεση συνεχίζεται και δεν φαίνονται σημάδια αντιστροφής τού κλίματος.

(2)   Η ανεργία απογειώθηκε. Από 9% τον Οκτώβριο 2009, σήμερα βρίσκεται πάνω από το 21%, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Οι άνεργοι αυξήθηκαν τουλάχιστον κατά 700.000 με 800.000 και παραπάνω, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες 10 χώρες στον κόσμο με τη μεγαλύτερη ανεργία.

(3)   Οι δείκτες επιχειρηματικής εμπιστοσύνης και καταναλωτικής εμπιστοσύνης κατέρρευσαν.

(4)   Η Ελλάδα, σύμφωνα με έρευνα τής εταιρείας Gallup (25.09.11), είναι μεταξύ τών φτωχότερων κρατών τής Ευρώπης με το 85% τών πολιτών της να δηλώνει ότι βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση.

(5)   Ο τραπεζικός κλάδος ήταν τον Οκτώβριο 2009 ο ισχυρότερος στα Βαλκάνια και από τους πιο ανθεκτικούς στη διεθνή κρίση μετά την πτώχευση τής Lehman Brothers. Σήμερα, όμως, η κατάσταση είναι δραματική. Πέντε βασικές τράπεζες ανακοίνωσαν ότι έχασαν πάνω από € 25 δισεκατομμύρια λόγω τού "κουρέματος" τών ελληνικών ομολόγων, η χρηματιστηριακή αξία τών τραπεζών έχει καταποντισθεί, έχουν χάσει τεράστια ποσά καταθέσεων λόγω τής μεγάλης εκροής κεφαλαίων προς το εξωτερικό, εξαρτώνται για τη χρηματοδότησή τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις εγγυήσεις τού ελληνικού δημοσίου, ενώ η ύφεση και η ανεργία αυξάνουν τις επισφάλειές τους.

(6)   Το Χρηματιστήριο Αθηνών καταποντίσθηκε. Από τον Οκτώβριο 2009 έχασε περί το 75% τής κεφαλαιοποίησής του, ήτοι πάνω από 110 δισεκατομμύρια δολλάρια, οι ελληνικές εισηγμένες εταιρείες συρρικνώθηκαν ως προς το χρηματιστηριακό μέγεθος και την χρηματιστηριακή αξία τους και το ΧΑ καταγράφει τις μεγαλύτερες απώλειες ετησίως μεταξύ τών 80 μεγαλύτερων χρηματιστηρίων τού κόσμου. Και να φαντασθεί κανείς ότι τον Οκτώβριο τού 2009 ήταν ανάμεσα στα 10 πρώτα χρηματιστήρια με τη μεγαλύτερη απόδοση.

(7)   Τον Οκτώβριο 2009 η Ελλάδα δανειζόταν σε ορίζοντα δεκαετίας με επιτόκιο 4,5%, ενώ σήμερα αυτό το επιτόκιο σκαρφάλωσε στο 24%. Σε ορίζοντα εξαμήνου δανειζόμαστε σήμερα με 4,86%. Επίσης, για διετή ομόλογα, τον Οκτώβριο 2009 δανειζόμασταν με 1,28% και σήμερα με το ιλιγγιώδες 76,6%.

(8)   Τα περίφημα CDS, τα ασφάλιστρα κινδύνου, αυτά τών πέντε ετών, βρίσκονταν στις 120 μονάδες βάσης τον Οκτώβριο 2009, ενώ σήμερα έχουν εκτοξευθεί στις 6.000 μονάδες βάσης.

(9)   Τα ελληνικά ομόλογα θεωρούνταν ασφαλή και ήσαν στα χαρτοφυλάκια μεγάλων διεθνών τραπεζών και επενδυτικών εταιρειών, ενώ σήμερα είναι τα τοξικότερα διεθνώς.

Αυτά είναι κάποια αδιάσειστα δεδομένα. Όπως αδιάσειστα είναι και τα στοιχεία από δηλώσεις και πεπραγμένα ξένων αξιωματούχων και τής κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει, για παράδειγμα, τις επανειλημμένες υποσχέσεις τής τρόϊκα και τις διαβεβαιώσεις Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου ότι η Ελλάδα θα επέστρεφε σύντομα στις αγορές αν προσέφευγε στο ΔΝΤ και τον μηχανισμό στήριξης, αν έπαιρνε σκληρά δημοσιονομικά (κυρίως φοροεισπρακτικά) μέτρα, αν υπέγραφε το Μεσοπρόθεσμα Πρόγραμμα και άλλα παρόμοια.

Επιπλέον, ποιος δεν πρόσεξε ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου, όταν άρχισε να καταρρέει το Χρηματιστήριο, ούτε καν σκέφθηκε να σπεύσει να το προστατεύσει;; Όπως και το να προστατεύσει τις εισηγμένες εταιρείες και τους τόσους και τόσους επενδυτές;; Αντί αυτού διαβεβαίωνε ότι η τρόϊκα, το Μεσοπρόθεσμο, το ΔΝΤ θα οδηγούσαν στον τερματισμό τής κρίσης, θα προστάτευαν τις τράπεζες, θα βελτίωναν την οικονομία σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Έτσι παρέσυρε η κυβέρνηση εταιρείες και επενδυτές που δεν μπόρεσαν να προετοιμασθούν κατάλληλα για τον επερχόμενο καταποντισμό.

Σε αυτό, ας προστεθεί ότι με τον τρόπο αυτό και χωρίς την προστασία τού ΧΑ, δόθηκε και όλος ο απαραίτητος χρόνος σε ξένες τράπεζες και εταιρείες να αποσύρουν κεφάλαια και να πουλήσουν τις μετοχές τους και έτσι να προστατευθούν και να βγουν κερδισμένες. Μία από αυτές τις εταιρείες είναι και η γνωστή μας Black Rock, στην οποία η κυβέρνηση Παπανδρέου και ειδικότερα ο τότε Υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, ανέθεσε τον έλεγχο τών ελληνικών τραπεζών.

Ας πούμε δύο λόγια παραπάνω για το χρέος και το έλλειμμα. Το χρέος μέχρι τον Οκτώβριο 2009 ήταν βιώσιμο. Καμία απολύτως έκθεση από τους οίκους αξιολόγησης, από το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα, την ΕΚΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από διεθνείς τράπεζες, πανεπιστήμια ή οικονομικά ινστιτούτα δεν υπήρχε που να αναφέρει ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο. Ως προς το δημοσιονομικό έλλειμμα, θα πρέπει να επισημανθεί ότι ναι μεν ήταν αρκετά υψηλό, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να μειωθεί με τον κατάλληλο συνδυασμό μέτρων, που θα ελάμβαναν υπόψη τους το διεθνές οικονομικό και χρηματοπιστωτικό περιβάλλον (καθώς επηρεάζουν άμεσα και την ελληνική οικονομία), αλλά και την ελληνική οικονομικοκοινωνική πραγματικότητα.

Αντί αυτού, μάς επιβλήθηκε το πρώτο Μνημόνιο και τώρα το δεύτερο, αναγκαστικά αφού το πρώτο δεν υπήρχε καμία περίπτωση να έχει τα  επιδιωκόμενα, ή διαφημιζόμενα από τους εμπνευστές του και την κυβέρνηση Παπανδρέου, αποτελέσματα.

Σήμερα βεβαίως, όλοι αυτοί υπερηφανεύονται ότι η χώρα μας κατόρθωσε μέχρι στιγμής μία τεράστια μείωση τού ελλείμματος. Δεν τολμούν όμως να αναφερθούν στο υπέρογκο τίμημα που υποχρεώθηκε να πληρώσει η Ελλάδα και ιδίως ο ελληνικός λαός. Όπως δεν τολμούν να συγκρίνουν τα οφέλη και τις ζημίες που είχαμε γιατί το αποτέλεσμα θα ήταν εμφανώς αρνητικό για την πολιτική που ακολουθήθηκε.

Μία πολιτική που επιβλήθηκε από την τρόϊκα και ακολουθήθηκε χωρίς καμία αντίρρηση από το δίδυμο Παπανδρέου Παπακωνσταντίνου και αργότερα από το δίδυμο Παπανδρέου Βενιζέλου. Μία πολιτική, που στηρίχθηκε στην πρώτη δανειακή σύμβαση και στο πρώτο μνημόνιο.

Αυτή η σύμβαση, όμως, δεν απετέλεσε ποτέ, όπως διαφημιζόταν, πρόγραμμα ή πακέτο στήριξης και διάσωσης τής Ελλάδας. Την άποψη αυτή δεν την υποστηρίζει μόνο ο γράφων, δεν την υποστηρίζουν μόνο έλληνες πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, επιχειρηματίες και απλοί πολίτες. Την υποστηρίζουν έγκυροι οίκοι τού εξωτερικού, ερευνητικά ινστιτούτα, διεθνούς κύρους οικονομολόγοι, πανεπιστημιακοί.

Για παράδειγμα, σε μία έκθεση τού Κέντρου Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών τής Ουάσιγκτον (CERP), στη σύνταξη τής οποίας συμμετείχαν και οι βραβευμένοι με Νόμπελ οικονομολόγοι Τζόζεφ Στίγκλιτς (φίλος τού τότε Πρωθυπουργού) και Ρόμπερτ Σόλοου, πού δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο 2010, γραφόταν μεταξύ άλλων ότι υποστηρίζεται από πολιτικούς πως το πακέτο στήριξης, ναι μεν απαιτεί πολύ σκληρά μέτρα, αλλά θα σώσει την Ελλάδα από τη διεθνή κερδοσκοπία. Και τονιζόταν στην έκθεση ότι "στην πραγματικότητα, σε τρία χρόνια από σήμερα η Ελλάδα θα αντιμετωπίζει ένα χρέος ακόμα υψηλότερο από το σημερινό και στο μεταξύ θα έχουν θυσιαστεί θέσεις εργασίας και ανάπτυξη. Το μόνο πράγμα που αυτό το πακέτο πραγματικά επιτυγχάνει είναι μία μεγάλη αλλαγή τής ιδιοκτησίας τού χρέους". Και επεξηγούσε η έκθεση ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος μεταφερόταν από τους ισολογισμούς τών ξένων τραπεζών στους ισολογισμούς τών ευρωπαϊκών κρατών, πράγμα που σήμαινε πως "ο ουσιαστικός στόχος όλης τής επιχείρησης είναι η διάσωση τών ευρωπαϊκών τραπεζών, που απαλλάσσονται από την ιδιοκτησία χρέους, το οποίο κινδυνεύει να μην αποπληρωθεί σε περίπτωση πτώχευσης τής χώρας".

Πραγματικά αποκαλυπτικά, ακόμη και συγκλονιστικά τα όσα ανέφερε αυτή η έκθεση. Για την οποία ο κ. Στίγκλιτς μάλλον θα είχε μιλήσει στον κ. Γ. Παπανδρέου, μια και ήταν φίλος και σύμβουλός του.

Το κακό είναι πώς υπάρχει και συνέχεια στα όσα ανέφερε η έκθεση τού CERP. Εξέφραζε την βεβαιότητα ότι οι υπεύθυνοι αξιωματούχοι τόσο τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και τού ΔΝΤ είχαν στη διάθεσή τους τα ίδια στοιχεία και είχαν κάνει τους ίδιους υπολογισμούς με τους συντάκτες τής έκθεσης και "αναγνωρίζουν ότι είναι απίθανο το πακέτο σωτηρίας τους να αφήσει την Ελλάδα σε έναν σταθερό οικονομικό δρόμο". Επισημαίνεται εξάλλου ότι ΕΕ και ΔΝΤ γνώριζαν πολύ καλά πως το πακέτο τους δεν θα αποκαθιστούσε την εμπιστοσύνη τών αγορών στην Ελλάδα.

Οι συντάκτες τής έκθεσης, αφού ανέφεραν ότι οι πραγματικοί αποδέκτες τού πακέτου στήριξης ήσαν ευρωπαϊκές και άλλες ξένες τράπεζες, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά ταμεία, κατέληγαν επισημαίνοντας πως υπάρχει και μία ευρωπαϊκή διάσταση στο όλο θέμα καθώς το 80% τού ελληνικού δημόσιου χρέους δεν επιβάρυνε το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά τις βρετανικές, γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, και ότι η τρόϊκα δεν παρείχε φρέσκια ρευστότητα στην Ελλάδα, αλλά πάνω από όλα δημιουργούσε μία ασπίδα σωτηρίας για τους δανειστές μας.

Και αν θέλει κανείς να ψάξει περισσότερο, μπορεί να βρεί παλαιότερες τού 2009 εκθέσεις τού ίδιου τού ΔΝΤ, στις οποίες παρατίθενται αδιάσειστα στοιχεία που έδειχναν πως οι στόχοι που τέθηκαν στο μνημόνιο ήταν στην ουσία αδύνατο να επιτευχθούν, αλλά και εάν ακόμα η Ελλάδα κατόρθωνε να τους πετύχει, δεν θα έλυνε τα προβλήματα, για την αντιμετώπιση τών οποίων είχε γίνει η προσφυγή στο ΔΝΤ.

Πάρα πολλές φορές έχει τεθεί το έστω ρητορικό ερώτημα "μα, τελικά, ήσαν ηλίθιοι, ανίκανοι, ή συνειδητοί προδότες;;" για τους κυρίους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, αλλά βεβαίως και για τα υπόλοιπα μέλη τής κυβέρνησης, τών οποίων η σημερινή αποστασιοποίηση ή οι δήθεν δικαιολογίες ότι δεν είχαν χρόνο να διαβάσουν το μνημόνιο επειδή είχαν άλλα καθήκοντα, δεν τους απαλλάσσει τών ευθυνών τους.

Πώς είναι δυνατό να μην έβλεπαν αυτό που έβλεπαν άλλοι, πώς είναι δυνατό να μην ρωτούν τους ακριβοπληρωμένους συμβούλους, όπως ο Στίγκλιτς, ή, εάν τους ρωτούσαν, γιατί δεν άκουγαν τη γνώμη και συμβουλή τους;;

Τουλάχιστον, με την γνώση όλων αυτών τών "εξαιρετικών" επιδόσεων μπορούμε αν θέλουμε να δώσουμε απάντηση στο ερώτημα τού τίτλου.....

ΣΝΕΒΕΜΠΕΤ