Ευάγγελος Βενιζέλος, ηγεμόνας σε μικρό δεσποτάτο

Γράφει ο Στρατής Μαζίδης

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος  αφού επικράτησε κατά κράτος των ανύπαρκτων ανθυποψηφίων του είναι πλέον ο νέος και πιθανώς τελευταίος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
 Με την εκλογή του επιβεβαιώνεται το δίδαγμα που λέει πως "ο επιμένων νικά". Ο κος Βενιζέλος είχε από δεκαετίας αρχηγικές βλέψεις. Τις εκδήλωσε αρχικά με χαρακτηριστικές δηλώσεις κατά τη βελούδινη διαδοχή από το Σημίτη στο Γιωργάκη και επισημότερα βέβαια το 2007 όπου αν δεν ήταν τόσο βιαστικός, υπερόπτης και

επιπόλαιος, ενδεχομένως θα είχε επικρατήσει από τότε εισπράττοντας ψήφους αντί για καφέδες στο πέτο του σακακιού του.
 Με την εκλογή του επιβεβαιώνεται όμως κι ένα άλλο δίδαγμα. Αυτό που λέει πως η έντονη επιθυμία για κάτι μπορεί να σε τυφλώσει και να μην καταλάβεις ότι πλέον δεν έχεις λόγο να το επιθυμείς και δεν πρέπει να το επιθυμείς.
 
Κι ο Ευάγγελος Βενιζέλος δε βλέπει ή δε θέλει να δει ότι παραλαμβάνει ένα κόμμα απλά για να το ενταφιάσει. Ο ίδιος δεν εκφράζει κάτι το καινούριο και αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της εφιαλτικής διακυβέρνησης που ανέλαβε τη χώρα το 2009.
 
Κι όμως έχει το θράσος να βγαίνει με σύνθημα "Αρχίζουμε" ή να εκτιμά πως μια απλή "συγγνώμη" η οποία δε λαμβάνεται σοβαρά υπ΄ όψιν από κανένα, θα καταφέρει να μαζέψει και να ενώσει τα συντρίμμια. Τι ακριβώς θα αρχίσουμε κε Βενιζέλο πέρα από το να πεθαίνουμε ή πιο λαϊκά να ψοφάμε ένας ένας με τόσα μέτρα που έχετε λάβει; Ή για ποιο από όλα ζητάτε συγγνώμη; Τελικά παραδέχεστε πως μας έχετε προξενήσει κακό το οποίο θα μπορούσατε να είχατε αποφύγει; Κι αν ναι, τότε γιατί δεν αποσύρεστε ζώντας τη μετάνοιά σας αλλά επιδιώκετε να σας ψηφίσουμε στις εκλογές;
 
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και αρκετοί από το χώρο του ΠΑΣΟΚ που μου λένε πως με την αλλαγή ηγεσίας το κόμμα θα ορθοποδήσει για να τερματίσει δεύτερο με ποσοστό κοντά στο 20%! Ίσως όμως να το ισχυρίζονται περισσότερο γιατί οι ίδιοι έχουν ανάγκη να το πιστέψουν.
 
Άλλωστε η πρόσφατη εσωκομματική διαδικασία δεν τους συνεπικουρεί. Από τους 700.000 ψηφοφόρους του 2007 κατρακύλησαν στις 236.000 (ήτοι 72% πτώση) με άπειρες μαρτυρίες για ανθρώπους που συμμετείχαν δύο και τρεις φορές στη διαδικασία. Για την ιστορία, 236.000 μπορεί να είναι συνολικά και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ στις επερχόμενες εκλογές ενώ σε εκλογική ισχύ ισοδυναμεί με ένα κόμμα που παλεύει να περάσει το κατώφλι του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Με πολλούς περισσότερους ο ΣΥΝ της Μαρίας Δαμανάκης έμεινε εκτός Βουλής το 1993.
 
Εξίσου σημαντικό αλλά επίσης στο ντούκου το ότι οι προσελθόντες ήταν συμμαθητές του Κολοκοτρώνη και της Μπουμπουλίνας που κάποιοι τους πήγαν εκεί σηκωτούς σα τον Ελ Σιντ. Το γεγονός δε ότι αρκετοί δήλωναν με καμάρι παλαιοί και πιστοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ μας φανερώνει ότι σαφώς δεν έχουν σώας τας φρένας διότι μόνο τρελός μπορεί να είσαι όταν σου πετσοκόβουν τη σύνταξη κι εσύ πας να στηρίξεις αυτούς που σου επέφεραν τα πλήγματα (πληρώνοντάς τους κιόλας)! Οι νέοι άνθρωποι, οι παραγωγικές ηλικίες, πολύ απλά γύρισαν την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ και σε έναν εκ των νεκροθαφτών των ονείρων μας.
 
Αλλά όπως ήταν αναμενόμενο, το πολύ παραπάνω από μισοάδειο ποτήρι, παρουσιάστηκε ως υπερχειλισμένο. Όμως ο κόσμος δε ξεγελιέται εύκολα πλέον.
Τυχαία όμως είναι το ποτήρι αδειανό; Μάλλον όχι! Ο κος Βενιζέλος δεν αναλαμβάνει πρόεδρος του κόμματος αβρόχοις ποσί. Απεναντίας, τα πόδια του είναι όχι απλά βρεγμένα αλλά και λασπωμένα.
 
Ίσως του διαφεύγει πως είναι αντιπαθής στον κόσμο, αφού:
 
> τα χέρια του είναι βαμμένα με το αίμα του ανέργου, του συνταξιούχου, του επαγγελματία που έβαλε λουκέτο στην επιχείρησή του και των μισθωτών.
 
> το καλοκαίρι απέρριπτε την πιθανότητα επιβολής φόρων μέσων των λογαριασμών της ΔΕΚΟ κρίνοντάς το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ και τελικώς μας φόρτωσε το "επασφάλιστρο" κατ' αυτόν αλλά χαράτσι για μας και το οποίο διπλασίασε εν μία νυκτί.
 
> με ύφος 1000 καρδιναλίων και φουλ μνημονιακός (αυτό ας μη το ξεχνά κανένας) έχοντας υπερψηφίσει τα πάντα την τελευταία διετία, κομπάζει πως μας έσωσε και μιλά τοποθετώντας τον εαυτό του πολλά επίπεδα πιο πάνω από τους άλλους.
 
Πέραν όμως των προβλημάτων που προκαλεί στην κοινωνία η δική του ανάδειξη στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και τα οποία αρκούν από μόνα τους για να συμπιέσουν τα εκλογικά ποσοστά ακόμη περισσότερο, έχει να αντιμετωπίσει πλέον εκτός της ΔΗΜ.ΑΡ. (γνωστή και ως ΠΑΣΟΚ Νο2) στην οποία βρίσκει καταφύγιο ένα μέρος των διαγραφέντων βουλευτών όπως ο κος Αμοιρίδης, και την πλαγιοκόπηση από τη Λούκα Κατσέλη.
 
Η Λούκα Κατσέλη και ο Χάρης Καστανίδης σαφώς δε δύνανται να σηκώσουν την αντι-μνημονιακή παντιέρα. Όμως η κα Κατσέλη έχει το πλεονέκτημα του ότι είναι γυναίκα με αρκετές συμπάθειες και περισσότερο μεστό λόγο από ότι πχ η κα Μπακογιάννη. Επίσης, μεγάλη μερίδα των όσων βρέθηκαν εκτός ΠΑΣΟΚ την κρίσιμη νύχτα χωρίς επιστροφή της 12ης Φεβρουαρίου βρήκαν πλέον στέγη στην Κοινωνική Συμφωνία, η οποία λογικά θα εμφανιστεί και αυτή με ποσοστά εντός Βουλής και θα καταφέρει ένα ακόμη καίριο πλήγμα στο ΠΑΣΟΚ ώστε ο πράσινος ήλιος να βασιλέψει οριστικά.
 
Αλλά και μέσα στο ΠΑΣΟΚ η κατάσταση δεν είναι ιδανική. Κάποιοι συνασπίστηκαν αναγκαστικά γύρω από το νέο αρχηγό -άλλοι ονειροπόλοι αυτοί- ώστε να πάρουν σειρά για την επόμενη φορά (που δε θα υπάρξει). Τέτοιου όμως είδους συμπράξεις είναι περισσότερο γνωστές ως λυκοφιλίες και εύκολα αναλόγως τη συγκυρία διαλύονται. Στον αντίποδα όμως πολλοί αντέδρασαν σθεναρά στην επιβολή της μίας υποψηφιότητας καθώς ο Βενιζέλος τελικώς έκανε αυτό που ο ίδιος καταδίκαζε το 2004. Τι έκανε; Απλά εμφανίστηκε ισχυριζόμενος πως είναι ο μοναδικός κληρονόμος πετώντας τους υπόλοιπους έξω από το συμβολαιογραφικό γραφείο.
 
Αυτό που ίσως του διέφυγε είναι πως δεν πρόκειται για έναν ηγέτη που αναδείχθηκε σε ένα μεγάλο πολιτικό χώρο αλλά για έναν ΗΓΕΜΟΝΑ που επιβλήθηκε σε ένα μικρό δεσποτάτο λίγο πριν την πτώση του.
 
Πράγματι κε Βενιζέλο αρχίζετε .την πορεία προς τον γκρεμό!