Η ανάλυση «σώσαμε την χώρα» δεν επαρκεί πλέον

Ας το κάνουμε λίγο δύσκολο για τους μνημονιακούς και ας βάλουμε τριβόλια και διαχωρισμούς ανάμεσα τους και κυρίως να μην αφήσουμε να ειπωθεί αστόχαστα το «σώσαμε την χώρα».

Η πρόσφατη αναβάθμιση  πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας  υπεραπλουστεύει αυτομάτως την ανάλυση «σώσαμε την χώρα» που κυριάρχησε επί δυο χρόνια στο επικοινωνιακό προσκήνιο. Πλέον η ανάλυση αυτή δεν επαρκεί καθώς εμπεριέχει την άποψη ότι η χώρα

κατευθύνονταν ανεξέλεγκτα και μεταφυσικά σχεδόν μοιραία στο γκρεμό από μόνη της, ή το χειρότερο εξαιτίας των λαθών των πολιτών της ώσπου κάποιο μαγικό χέρι την σταμάτησε.

Η πλήρης ανάλυση είναι ότι εξαιτίας γενικευμένης αμεριμνησίας των πολιτικών της προηγούμενης περιόδου, της έλλειψης στοιχειώδους σχεδιασμού, των μαζικών λαθών επί δεκαετίες, εμμονών, προσωποκεντρισμού, νεποτισμού και πασίδηλης ανικανότητας  συγκεκριμένων προσώπων,  η χώρα οδηγήθηκε στο γκρεμό. Και εκεί  στο γκρεμό -με την πτώση της να σημαίνει αλυσιδωτές αντιδράσεις για την Ευρωζώνη- αναγκάστηκε να δεχθεί το ταπεινωτικό  καταστροφικό και εθνικά εξευτελιστικό, νεοφιλελεύθερο  μνημόνιο.

Με αυτή την  πληρέστερη  κατά την γνώμη μου ανάλυση το μνημόνιο δεν είναι πια το μέσω διάσωσης της χώρας αλλά το επιστέγασμα της καταστροφής της. Το μνημόνιο έτσι μπορεί να ιδωθεί  ως αερόσακος που ενεργοποιείται μετά την πρόσκρουση της χώρας στα βράχια και όχι ως προληπτικό μέσο διάσωσης. Αν το δούμε έτσι μπορούμε να μιλάμε πλέον για την ήττα ενός  ολόκληρου κόσμου,  συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων και μιας μενταλιτέ πολιτικής δράσης, και κάπου εκεί στο βάθος με ψυχραιμία να δούμε και τις ευθύνες του εκλογικού σώματος που είναι υπαρκτές.

Είδαμε ακόμη το εξοργιστικό μιντιακό φαινόμενο της εξυπηρέτησης και υποστήριξης του σεναρίου των “μαγικών χειρισμών” που λειτούργησε ως κοινωνικό ναρκωτικό.  Μέσω αυτού η  κοινωνία κρατήθηκε σχεδόν υπό καταστολή για να μην αντιδράσει  στους μαγικούς χειρισμούς. Τελικά ήταν  οι πασίδηλοι λάθος χειρισμοί που οδήγησαν στην αντίδραση.

Το κοινωνικό ναρκωτικό  των ΜΜΕ επέτρεψε στους κυβερνώντες να μην «σφραγίσουν» και πιστοποιήσουν αυτή η ανάλυση της ήττας και έδωσε χώρο   για κυριαρχήσει η ανάλυση της «διάσωσης μέσω μαγικών χειρισμών». Έτσι δεν ζητήθηκε εγκαίρως κούρεμα του χρέους, αντίθετα καλλιεργήθηκε η μη αναγκαιότητα του κουρέματος. Το κούρεμα  θα πιστοποιούσε την ήττα και την χρεοκοπία και για αυτό πολεμήθηκε λυσσωδώς.  Όταν τελικά συνέβη πιστοποίησε ότι πιάσαμε πάτο,  εκεί πατήσαμε κάπου και πήραμε την ανιούσα με την αναβάθμιση να είναι απτή απόδειξη

Η ανάλυση της ήττας ενός κόσμου είναι  πιο έγκυρη και χρηστική-πρακτική ανάλυση, καθώς με αυτή να χείρας στις κάλπες μπορούμε να περάσουμε στην επιλογή προσώπων για την επόμενη ήμερα πιστοί στην γραμμή “Μνημονιακός μη μείνει στην Βουλή, μηδέ στον κόσμο όλο”. Αλλά το μνημονιακός  πλέον να σημαίνει πλέον κάτι άλλο ευρύτερο, ιστορικό και  υπερκομματικό και όλος ο κόσμος ξέρει τι εννοώ.  Υπάρχει ήδη το παλιό με το καινούργιο και κάποιος που δεν ψήφισε το Μνημόνιο δεν γίνεται αυτομάτως αντιμνημονιακός.

http://papaioannou.wordpress.com/