«Η Τέχνη δεν περνά κρίση, κρίση περνούν οι καλλιτέχνες…»

«Προσπαθώ κι εγώ, όπως και άλλοι πολλοί καλλιτέχνες, να φέρω κοντά μου το πολύ κοινό. Να εμπνευστώ απ’ αυτό, αλλά και αυτό να γίνει με τη σειρά του φιλότεχνο. Με την επαφή αυτή πολλά καλά θα έρθουν στο φως. Μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί ζωγραφική παράδοση στον τόπο μας, που θα’χει τις ρίζες της σ’ ότι πιο
καλό και πολύτιμο υπάρχει: τον πλούτο της λαϊκής ψυχής. Η Τέχνη δεν περνά κρίση. Κρίση περνούν οι καλλιτέχνες με την αστοργία που τους αντιμετωπίζουν υπεύθυνοι και μη. Όταν οι βιοτικές συνθήκες δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες του δημιουργού, που επιτελεί ένα υψηλό λειτούργημα για την πραγματοποίηση μιας υγιούς αναμόρφωσης, τότε η Τέχνη κατέχεται από τον πυρετό μιας μεταβατικής θέλησης και προσπάθειας του καλλιτέχνη να κάνει κάτι καλύτερο. Αυτό είναι και το χαρακτηριστικό γνώρισμα της μοντέρνας τέχνης. Αν δεν απαλλαγούμε ολότελα από το φόβο μιας βίαιης καταστροφής, θα παραμείνουμε καθηλωμένοι και νοσταλγοί της πραγματικής, της αληθινής, της μεγάλης Τέχνης.»

Ζωγράφος Αντώνης Δάλκος, Μάρτιος 1955 (Από το βιβλίο του Βουτσινά Γιάννη «Έλληνες ζωγράφοι»)
http://artemnotes.blogspot.com/