Το μεγάλο κόλπο με το «ΤΑΜΕΙΟ»

Προβλέψεις και εξαγγελίες, διλήμματα και υποσχέσεις, παραληρηματικοί σχεδιασμοί και επώδυνες διαψεύσεις προσδοκιών, αλλεπάλληλες φοροεπιδρομές και αιματηρά γιουρούσια σε βάρος των εύκολων στόχων (των ασθενέστερων και παγίως ανυπεράσπιστων στρωμάτων), τα τελευταία δυο χρόνια αποδεικνύουν, ανάμεσα σε άλλα, την πλήρη αδυναμία του πολιτικοδιοικητικού μηχανισμού, που διαχειρίζεται τις τύχες της Χώρας, να σκεφτεί ψύχραιμα, να αποφασίσει λογικά, να δράσει μεθοδικά, να αξιολογήσει ακριβοδίκαια.
Το Κράτος, στην υποτιθέμενη προσπάθειά του να αντιμετωπίσει την καταιγίδα, συμπεριφέρεται, ιδίως από τον Οκτώβριο του 2009 και εντεύθεν, σαν τον πανικόβλητο δραπέτη που πέφτει στον λάκκο με την κινούμενη άμμο. Υπάρχουν όμως
και περιπτώσεις, στην διεκπεραίωση των οποίων στην θέση της ραθυμίας αυτού του νυσταλέου μηχανισμού εμφανίζεται «μυστηριωδώς» μια ανεξάντλητη εφευρετικότητα, μια αξιοθαύμαστη ταχύτητα, μια εκπληκτική συνέπεια αρχικού σχεδιασμού και μεταγενέστερων «υλοποιήσεων».
Παράδειγμα λαμπρό τέτοιας «περιπτώσεως», το περίφημο «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου»: σε άλλο νομοθετικό κείμενο «προβλέφθηκε» η σύστασή του, στα ψιλά γράμματα άλλου κειμένου ρυθμίστηκαν καίριες λεπτομέρειες, ένα τρίτο καθόρισε κάποιες διαδικασίες, ένα τέταρτο πρόσθεσε χρήσιμες (και κρίσιμες) πινελιές, κ.ο.κ., ώστε, χωρίς να ενοχληθούν τα Μέσα Ενημερώσεως, και, κυρίως, χωρίς να αναστατωθούν οι αλαφιασμένοι από τα μετροτσουνάμια πολίτες, «στήθηκε» ένας κολοσσός, που, ούτε λίγο ούτε πολύ, «μας πουλάει και μας αγοράζει» (που λέει ο λόγος…), - νομιμότατα, και με τις ευλογίες του Κράτους!
Έτσι, με πλήρη «κάλυψη» από τις διατάξεις σωρείας σωτήριων νόμων της παπανδρεϊκής διακυβερνήσεως, το εν λόγω Ταμείο απέκτησε σχεδόν όλα τα προικιά του Ελληνικού Δημοσίου: το 29% του μετοχικού κεφαλαίου της χρυσοτόκου όρνιθας ΟΠΑΠ αε, τα ποσοστά του Δημοσίου σε Τράπεζες (ΑΛΦΑ, ΕΘΝΙΚΗ, ΠΕΙΡΑΙΩΣ), σε Λιμενικούς Οργανισμούς (Πειραιώς, Θεσσαλονίκης), και Εταιρείες Υδρεύσεως (Αθηνών, Θεσσαλονίκης), τα σημερινά και μελλοντικά (!) δικαιώματα του Δημοσίου επί Αεροδρομίων, Περιοχών Έρευνας και Εκμεταλλεύσεως Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου, Οδικών Αξόνων, Γεφυρών, Λιμανιών, Τουριστικών Ακινήτων, Ταχυδρομείων, ακόμη και Λαχείων! (όπως καταγράφονται στο προικοσύμφωνο… συγγνώμην! στο υπ’ αριθμ. 2501 φύλλο του Β΄ τεύχους του ΦΕΚ της 4ης Νοεμβρίου 2011). Και, σαν να μην έφτανε αυτή η αμύθητη περιουσία, σε άλλο (διαφορετικό), πρόσφατο ΦΕΚ (2828 του Β΄ τεύχους της 14ης Δεκεμβρίου 2011) δημοσιεύεται απόφαση, υπό ημερομηνία 18 Νοεμβρίου, του κυρίου Βενιζέλου, με την οποία το Ταμείο «υπεισέρχεται αυτοδίκαια και χωρίς άλλη διατύπωση σε όλα τα υφιστάμενα και μελλοντικά δικαιώματα και υποχρεώσεις του Δημοσίου που απορρέουν» από μια ολόκληρη σειρά συμβάσεων (14 τον αριθμό) παροχής νομικών και χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, που έχουν συναφθεί («σε εκτέλεση αποφάσεων της Διϋπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων»), στο διάστημα από 15 Σεπτεμβρίου έως 2 Νοεμβρίου 2011 (δηλαδή στο διάστημα του επιθανατίου ρόγχου της Κυβερνήσεως Παπανδρέου), μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και αντίστοιχων νομικών και χρηματοικονομικών εγχωρίων και αλλοδαπών Εταιρειών. Δηλαδή, το Ελληνικό Δημόσιο, με αστραπιαίες αλληλοσυμπληρούμενες κινήσεις, φορτώνει τα φιλέτα του στο «Ταμείο», συνάπτει (ως Δημόσιο) συμβάσεις με ειδικούς συμβούλους (για να προωθήσει αποκρατικοποιήσεις) και αμέσως μετά τραβιέται στην άκρη και παραδίδει την σκυτάλη αυτών των συμβάσεων στο «Ταμείο», το οποίο αναλαμβάνει τον ρόλο του αντισυμβαλλομένου έναντι όλων αυτών των «ειδικών». Αλλά, το «Ταμείο» είναι μια πολύφερνος μεν, πλην όμως αρτισύστατη Ανώνυμη Εταιρεία: πώς θα μπορέσει να σηκώσει αυτά τα κιλά; πώς θα κρατηθεί κάτω από την μπάρα; πώς θα κρατήσει στη μασχάλη του όλ’ αυτά τα καρπούζια; με ποιες δυνάμεις λειτουργεί; με ποιες δυνατότητες θα λειτουργήσει; με ποιες εγγυήσεις; με ποια διαύγεια; (…που να πάρει και να σηκώσει: όταν πρόκειται να αγοραστούν γραμματόσημα αξίας 11 ευρώ και 38 λεπτών ή όταν πρόκειται να διενεργηθεί προμήθεια ρολών χάρτου υγείας ατέλειωτα κατεβατά κατακλύζουν τα έντυπα και ηλεκτρονικά αρχεία των Αρχών μας, - κι όταν το σύνολο της Χώρας «πακετάρεται», τότε αρκεί, ως φαίνεται, μια τεθλασμένη διατύπωση, που διασφαλίζει, -νομιμότατα!-, την αυτοδίκαιη και χωρίς άλλη διατύπωση υπεισέλευσή τους σε όλα τα υφιστάμενα και τα μελλοντικά δικαιώματά μας!).
οπωπητήρ