Ο δικαστής θα κρίνει αν ήταν βλακεία ή πολιτικό έγκλημα

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Απορώ γιατί ο πάντα διορατικός A. Λοβέρδος, περιόρισε τις συνέπειες από οποιαδήποτε απόπειρα λογοδοσίας του πρώην πρωθυπουργού σε ένα απλό εγχώριο μακελειό. Προσωπικά θα έβλεπα μέχρι και αφορμή για τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Ειδικά τώρα, που ο μοναδικός, ο ανεπανάληπτος, ο αλησμόνητος, «εθνικός μας» Γιώργος βάζει πλώρη για να εκλεγεί ηγέτης (σ.σ. γιατί όχι και ισόβιος;) του παγκόσμιου
σοσιαλιστικού κινήματος.
Τι είναι αυτό; Κάτι σαν τον μουσικό διαγωνισμό της Γιουροβίζιον. Όπου, ένα πολύχρωμο εκλεκτορικό σώμα αντιπροσώπων, από όλες τις χώρες τις υφηλίου, ή τουλάχιστον αυτές στις οποίες εξακολουθούν να ευδοκιμούν…«σοσιαλιστικά ιδεώδη», θα ψηφίζουν τον αγαπημένο τους καλλιτέχνη του πολιτικού στίβου.
Τα νέα έφτασαν στα μέσα της περασμένης εβδομάδας από τη μακρινή Κοσταρίκα, συγκλονίζοντας τους απανταχού οπαδούς του σύγχρονου Έλληνα στοχαστή. Ο Γιώργος ζήτησε να αλλάξουν οι διαδικασίες ανάδειξης προέδρου στη Σοσιαλιστική Διεθνή και να γίνουν «ανοιχτές και άμεσες», σαν κι αυτές που έφεραν την Ελλάδα στην δοξασμένη εποχή του μνημονίου. Και η πρόταση έγινε ασμένως δεκτή, γιατί σ’ αυτή την λέσχη των περιφερόμενων αργόσχολων, ο δικός μας, αντιμετωπίζεται ως σπάνιο εξωτικό πτηνό, τα ακατάληπτα τιτιβίσματα του οποίου, γίνονται αμέσως κελεύσματα για όλο τον διεθνή σοσιαλιστικό συρφετό, ακόμη και για μερικούς ανυποψίαστους Γερμανούς χορτοφάγους…
Επιμύθιον: Ο μεν Γιώργος κουτοπόνηρα, αλλά στοχευμένα, χτίζει την διεθνή του ασυλία. Κι εδώ, πάνω στην αποσυντεθείσα μάζα του πολιτικού του σαρκίου, ορθώνεται ένα τείχος από πεινασμένα κοράκια που προσπαθούν να αρπάξουν τα αποφάγια, μονοπωλώντας το δικαίωμα τεμαχισμού του πτώματος.
Ε, λοιπόν ποντάρουν λάθος. Γιατί η πολιτική σορός του Γιώργου δεν ανήκει ούτε στον σύντροφο Αγιάλα, ούτε στην κυρία Τσιντσίγια, ούτε στον Λοβέρδο, την Αννούλα και τ΄ άλλα παιδιά. Ανήκει στον ελληνικό λαό που τον έφερε στην εξουσία. Και μέχρι να αποφανθεί ο (ιατρο)δικαστής για τα αίτια του πολιτικού του θανάτου, κανείς δεν έχει νομιμοποίηση να παριστάνει ούτε τον νεκροφύλακα ούτε τον καντηλανάφτη.
Η προσπάθεια ορισμένων να φιλοτεχνήσουν προφίλ «ιερής αγελάδας» και σύγχρονου «πολιτικού τοτέμ» στον πιο ανίκανο πρωθυπουργό που γνώρισε η χώρα στην ιστορία της μεταπολίτευσης, είναι κυριολεκτικά για κλάματα. Όπως άλλωστε και η προσπάθεια να παραλληλίσουν οποιαδήποτε κοινοβουλευτική ή δικαστική έρευνα για τα πεπραγμένα του ανθρώπου που μας έφερε στην αγκαλιά του ΔΝΤ, με το ειδικό δικαστήριο που απάλλαξε τον μπαμπά του.
Τρείς θητείες πρωθυπουργός ο Ανδρέας, εμβληματική μορφή του πάλαι ποτέ κραταιού σοσιαλιστικού κινήματος, και με πολιτική οντότητα που δεν αμφισβητείται από εχθρούς και φίλους. Δύο χρόνια με το ζόρι και σκαστός απ΄ το τιμόνι της χώρας ο Γιωργάκης, διεθνές όνειδος για την χώρα και με πολιτικό έργο που εξαντλείται στη νομιμοποίηση «του μπάφου» , των λαθρομεταναστών και των κάθε λογής Ραγκούσηδων.
Με μία διαφορά: Ακόμη κι αν ο Ανδρέας έβαλε το χέρι στο μέλι, το διακύβευμα για το έθνος ήταν κάποια εκατομμύρια δραχμές σε χαρτοκιβώτια. Ο Γιωργάκης, γύρισε μέσα σε δύο χρόνια το ρολόι της ιστορίας και άφησε πάμφτωχους, ανήμπορους και ταπεινωμένους μερικά εκατομμύρια Έλληνες. Έπεται δε και συνέχεια.
Ασύμμετρη η σύγκριση λοιπόν συντρόφια. Το «έγκλημα» είναι μεγάλο. Και θα κρίνει ο δικαστής αν και εφόσον οφείλεται σε απλή βλακεία ή σε κάτι άλλο.
Να καταστεί και κάτι ακόμη σαφές. Το αν φούσκωσε το έλλειμμα του 2009, με πολιτικό δόλο, το δίδυμο Παπακωσταντίνου-Παπανδρέου, αποτελεί μία μόνο παράμετρο του «πώς μπήκαμε στο μνημόνιο». Εύκολα συγχωροχάρτια δεν υπάρχουν. Η έρευνα θα γίνει. Σε βάθος και ολοκληρωμένη. Με τους όρους που θα θέσει η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση. Όχι βιαστικά και πολύ περισσότερο όχι εκβιαστικά, μέσα από το δίλημμα «κάνουμε-δεν κάνουμε εκλογές». Λίγη υπομονή. Γιατί υπάρχουν άλλωστε και αδικήματα που δεν παραγράφονται ποτέ…
(δημοσιεύεται στον “Τύπο της Κυριακής”)
http://www.antinews.gr/