Αϊτή : Δύο χρόνια μετά τον σεισμό. Ελλάδα : Δύο χρόνια μετά το μνημόνιο

Δύο χρόνια μετά τον σεισμό 7,3 ρίχτερ, της 12ης Ιανουαρίου 2010, στις πέντε το απόγευμα τοπική ώρα, που κόστισε την ζωή σε 200.000 ανθρώπους, η Αϊτή δεν μπορεί ακόμα να συνέλθει και να επουλώσει τα τραύματά της.
Ο σεισμός στέρησε την κατοικία από 1,5 εκατομμύρια ανθρώπους. Σήμερα, μεγάλος αριθμός από αυτούς εξακολουθούν να ζούν σε σκηνές, κυρίως στο Port-au-Prince, πρωτεύουσα του
νησιού, ενώ άλλες 500.000, ζούν χωρίς νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς περίθαλψη. Σήμερα η Αϊτή βρίσκεται περίπου στην ίδια κατάσταση όπως αμέσως μετά τον σεισμό. Πολλές μεγαλόστομες, για το θεαθήναι εξαγγελίες και υποσχέσεις για βοήθεια, αλλά στην πραγματικότητα, μόνον κάποιες φιλανθρωπικές οργανώσεις και αυτές μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, προσφέρουν πραγματικό έργο.
Το θλιβερό είναι, ότι σε πολλές περιπτώσεις, κάποιες δήθεν ανθρωπιστικές οργανώσεις που μέλη τους έσπευσαν να «βοηθήσουν», στην πραγματικότητα, επιδόθηκαν σε πλιάτσικο ανθρώπων, κυρίως παιδιών και γυναικών, αλλά και αγαθών.
Δεν ξέρω, αλλά η καταστροφή της Αϊτής από τον σεισμό, μου δίνει την εντύπωση ότι έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την καταστροφή της Ελλάδος από την συμμορία του μνημονίου και την συμωρία του Παπανδρέου.
Οι «σωτήρες» μας, έχουν επιδοθεί, σε αγαστή συνεργασία με τους μνημονιακούς υπαλλήλους τους, πρωθυπουργούς, υπουργούς, βουλευτές, δημοσιογράφους, δικαστές κλπ, σε ένα άνευ προηγουμένου πλιάτσικο, στην περιουσία της χώρας μας αλλά και των πολιτών της.
Οι δυστυχείς κάτοικοι της Αϊτής, καταλήγουν, με την βοήθεια διαφόρων «εθελοντών» σε σκλαβοπάζαρα, τα παιδιά και οι γυναίκες μετατρέπονται σε αντικείμενα ηδονής των απανταχού διεστραμμένων και σεξουαλικά πεινασμένων.
Στην Ελλάδα οι νέοι εξωθούνται στην μετανάστευση.
Στην Αϊτή δόθηκε βοήθεια 10 δις δολλαρίων, αλλά οι κάτοικοι επιβιώνουν κάτω από άθλιες συνθήκες.
Στην Ελλάδα δόθηκαν πολύ περισσότερα, αλλά οι πολίτες βλέπουν μέρα με τη μέρα, την ζωή τους να χειροτερεύει. Αν μάλιστα θυμηθούν πως ζούσαν πρίν δύο χρόνια και πως ζούν σήμερα, τότε τηρουμένων των αναλογιών η Αϊτή βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη θέση.
Το θλιβερό όμως νέο για την Ελλάδα είναι ότι όπως ανακοινώθηκε σήμερα, η ανεργία έφθασε το 20%, και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της δείχνουν πλέον ότι έχει πληγεί ο πυρήνας του παραγωγικού δυναμικού, στην Στερεά Ελλάδα και στην Αττική.
Θυμάμαι ότι όταν υπέγραφε το μνημόνιο, ο Παπανδρέου και η παρέα του, δήλωναν τόσο ευτυχισμένοι που έσωσαν την Ελλάδα.
Θυμάμαι ότι το μνημόνιο προέβλεπε ανεργία, για το 2012, κοντά στο 14%.
Θυμάμαι τον Βενιζέλο να μας διαβεβαιώνει ότι «οι θυσίες του λαού, πιάνουν τόπο».
Θυμάμαι τις 153 πράσινες κότες του κοτοβουλίου, να ορκίζονται ότι ψηφίζουν τα διάφορα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους, χωρίς να το θέλουν, αλλά για να σώσουν την πατρίδα.
Σήμερα δύο χρόνια μετά, εξ αιτίας των διαφόρων εσφαλμένων μέτρων που ελήφθησαν εκ πονηρίας και δόλου, η χώρα μας έχει χρεωκοπήσει ηθικά, πολιτιστικά, κοινωνικά, πολιτικά και βεβαίως οικονομικά.
Σήμερα δύο χρόνια μετά, στην χώρα μας, οι άνθρωποι που την οδήγησαν συνειδητά στην καταστροφή, εξακολουθούν να κυβερνούν και με περισσή θρασύτητα να προετοιμάζουν το έδαφος για νέο δάνειο και νέο μνημόνιο με την ίδια συνταγή που μας κατέστρεψε.

Σήμερα δύο χρόνια μετά, οι Έλληνες δέχονται παθητικά και ως τετελεσμένο γεγονός την επερχομένη καταστροφή.

Αύριο, είναι βέβαιο ότι οι κάτοικοι της Αϊτής βλέποντας το τι θα συμβαίνει στην Ελλάδα, θα σκέφτονται και θα μονολογούν. Δόξα σοι ο Θεός, ευτυχώς εμείς γλυτώσαμε από τα χειρότερα.
Και εμείς εδώ, θα παρακολουθούμε στις ειδήσεις, όσοι από εμάς θα έχουν ακόμα ηλεκτρικό ρεύμα, τον Βενιζέλο να ορκίζεται ότι μας σώζει, τον Παπαδήμο να λέει ότι «κόκκινη γραμμή είναι η σωτηρία της χώρας» και τον Παπανδρέου να «κρατάει κλειστά τα χαρτιά του».
Μην θυμώνετε λοιπόν όταν γράφω ότι μας αξίζουν αυτοί που μας κυβερνάνε και καλά μας κάνουν.
Α.Α.