Φυγή προς τα μπρος

Γεγονός πρώτο: χθες, ο αμερικανός πρεσβευτής στα Σκόπια Πολ Γουόλερς «πάγωσε» την κυβέρνηση της γειτονικής χώρας: τους είπε ξεκάθαρα να ξεχάσουν ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης αποτελεί πλεονέκτημα για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Δηλαδή, ότι ακριβώς είχε πει και ο Γενικός Γραμματέας της Συμμαχίας λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της απόφασης από το Δικαστήριο.
Γεγονός δεύτερο: επίσης χθες, η υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου Ερατώ Κοζάκου
Μαρκουλλή βρέθηκε στην Ουάσιγκτον για συνομιλίες. Εκεί είδε κορυφαίους Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους εκπροσώπους των αμερικανικών νομοθετικών σωμάτων, είδε επίσης της ομόλογό της των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον. Η συνεργασία ΗΠΑ – Κύπρου – Ισραήλ, βαθαίνει όλο και περισσότερο.
Γεγονός τρίτο: αντιπροσωπεία αξιωματικών του Στρατού Ξηράς αξιολογεί στις ΗΠΑ τα 400 άρματα μάχης που προσφέρουν ο Αμερικανικός Στρατός στην Ελλάδα ως δωρεάν βοήθεια, γεγονός που, πέραν της πολύ μεγάλης σημασίας του για την ενίσχυση της ελληνικής άμυνας, αποτελεί και ένα εξαιρετικά εύγλωττο μήνυμα της Ουάσιγκτον προς την Αγκυρα…

Πρέπει λοιπόν να είναι κανείς τυφλός για να μη βλέπει το προφανές πίσω από όλα αυτά, καθώς και πολλά άλλα, που έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα: από τις επισκέψεις αμερικανικών πολεμικών σκαφών στη Λεμεσό, μέχρι τις επίμονες διαρκείς παρεμβάσεις του Τϊμοθι Γκάϊτνερ στις χώρες της ευρωζώνης για στήριξη της Ελλάδας.
Και το προφανές είναι η διαρκώς εντεινόμενη αμερικανική στήριξη στην Ελλάδα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες στηρίζουν την Ελλάδα και την Κύπρο περισσότερο από ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες και, μαζί με το Ισραήλ, ασφαλώς, περισσότερο από κάθε άλλη χώρα στην περίοδο της μεγάλης τρέχουσας κρίσης.

Στηρίζουν την Ελλάδα την ώρα που η γερμανική πολιτική τη γονατίζει και την οδηγεί στον γκρεμό, στηρίζουν και την Κύπρο που τους τελευταίους μήνες είχε απειληθεί θανάσιμα από την Αγκυρα για τις ενεργειακές της έρευνες.

Στην Ελλάδα, πολλοί, κουβαλώντας, δίκαια ή άδικα, τα αντανακλαστικά του παρελθόντος, δυσκολεύονται να δουν καθαρά αυτές τις εξελίξεις. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η διεθνής πολιτική είναι μια πραγματικότητα που μεταβάλλεται και ότι οι ηγεσίες αυτό ακριβώς οφείλουν να πράττουν, να βλέπουν και να αξιοποιούν αυτές τις μεταβολές.

Στην Κύπρο πάντως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο: μια κυβέρνηση του ΑΚΕΛ, του κουμμουνιστικού κόμματος της χώρας, όχι απλώς δεν έχει κανένα πρόβλημα να συνεργαστεί στενότατα με τις ΗΠΑ και να ξεπεράσει το παρελθόν, αλλά, αντιθέτως, προχωρά αυτή τη συνεργασία με υπερηχητικές ταχύτητες – και ευτυχώς…

Η Ελλάδα οφείλει να ανοίξει κι εκείνη το ταχύτερο δυνατό τα μάτια της και να αντιγράψει πλήρως την κυπριακή στάση: να προχωρήσει αμέσως στις έρευνες, τουλάχιστον νότια της Κρήτης και να το πράξει με το ίδιο ακριβώς σχήμα, σε συνεργασία με τους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς.

Ο αντιαμερικανισμός που για χρόνια κυριάρχησε, δικαίως ή αδίκως, στην ελληνική πολιτική ζωή, δεν έχει θέση πλέον σήμερα σε αυτήν. Τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας, όπως και της Κύπρου, υπηρετούνται πολλαπλά και με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο από τη δραστική, άμεση ενίσχυση και εμβάθυνση των σχέσεων με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ – τα τρία γεγονότα που προαναφέρθηκαν στην αρχή, αποτελούν χειροπιαστές ενδείξεις.

Με την κρίση να βαθαίνει διαρκώς, η Ελλάδα βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο, που ξεκινά από την πτώχευση και φτάνει μέχρι την έξοδο από το ευρώ και το χάος στην εσωτερική ασφάλεια.

Η λύση, βρίσκεται στη φυγή προς τα μπρος: στο ξεπέρασμα των παλιών συμπλεγμάτων, στην επικέντρωση στα ισχυρά χαρτιά της: στην ενεργειακή της ισχύ, τόσο ως δυνητικού παραγώγου όσο και ως ασφαλούς διαμετακομιστικού κέντρου και στη γεωπολιτική της ισχύ σε ένα εξαιρετικά ασταθές περιβάλλον που καθιστά το ρόλο της χώρας κάθε μέρα και πιο σημαντικό.

Αρκεί να το καταλάβει και να προχωρήσει με τους συμμάχους της με αποφασιστικότητα, το ταχύτερο δυνατό.
ΤΟ ΒΗΜΑ