«Αν τολμάτε, ρίξτε μας!»

Γεώργιος ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Η πρόκληση του υπουργού Οικονομικών και αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ευάγγελου Βενιζέλου προς τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ήταν ευθεία: "Αν πιστεύετε ότι η κυβέρνηση είναι ανίκανη, ανήμπορη, αναποτελεσματική και χωρίς ηθικό υπόβαθρο για να νομοθετήσει όλα αυτά τα μέτρα, τότε ρίξτε την!" τους είπε κατάμουτρα και χωρίς περιστροφές την Τρίτη. "Αν τολμάτε, ρίξτε μας!" ήταν δηλαδή σε απλά ελληνικά η αλαζονική και ταυτόχρονα περιφρονητική για το πολιτικό
ανάστημα και κύρος των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος δήλωση του υπουργού Οικονομικών. Καλά έκανε και τους συμπεριφέρθηκε χλευαστικά. Δεν αξίζουν καλύτερης συμπεριφοράς. Γνωρίζει το ποιόν τους και ξέρει ότι, αφού παίξουν το σύνηθες θέατρο διαφωνιών και απειλών καταψήφισης, στο τέλος θα βάλουν την ουρά στα σκέλια και θα ψηφίσουν ό,τι θέλει η κυβέρνηση.
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν συνιστούν κανενός είδους κίνδυνο για την κυβέρνηση Παπανδρέου. Κανένας δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία επ' αυτού. Το έχουν αποδείξει εμπράκτως με τη στάση τους δύο χρόνια τώρα. Έχουν άλλωστε ψηφίσει τόσους ανατριχιαστικούς νόμους, που είναι πια πολύ αργά για να αποκτήσουν πολιτικές τύψεις.
Η διάλυση του κράτους, που είναι πλέον πασιφανής τις τελευταίες ημέρες, αποτελεί την πραγματική απειλή για την κυβέρνηση. Είναι διάχυτη η εικόνα γενικευμένης απείθειας του κρατικού μηχανισμού προς την κυβέρνηση. Η εβδομάδα που αρχίζει είναι κρίσιμη. Αν εδραιωθεί αυτό το κλίμα ανυπακοής των δημοσίων υπαλλήλων, η διακυβέρνηση της χώρας καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη. Ο κρατικός μηχανισμός θα παραλύσει, ακόμη και αν οι εργαζόμενοι, οικονομικά υποβαθμισμένοι ή και εξαθλιωμένοι, παρουσιαστούν ηττημένοι στην υπηρεσία τους και υποχρεωθούν να υποκρίνονται ότι δουλεύουν. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνήσει με τον κρατικό μηχανισμό εχθρικό εναντίον της.
"Η τρόικα κάνει κουμάντο!" ομολόγησε μέσα στη Βουλή η Βάσω Παπανδρέου. Πλήρης η απαξίωση της κυβέρνησης, αφού κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ την εμφανίζει να μην κυβερνά, αλλά να λειτουργεί ως όργανο υποτελές σε μια ομάδα υπαλλήλων της ΕΕ και του ΔΝΤ, των ξένων επικυρίαρχων της πατρίδας μας. Αν στην καταρράκωση του κύρους της κυβέρνησης προστεθεί και η καταβαράθρωση του κύρους του κοινοβουλίου στη συνείδηση του κόσμου, γίνεται αντιληπτό το εύρος της κρίσης των δημοκρατικών θεσμών στη σύγχρονη Ελλάδα.
Συμμάχους δεν έχει πια η κυβέρνηση Παπανδρέου στην ελληνική κοινωνία. Δεν της αφήνει κανένα περιθώριο κοινωνικών συμμαχιών το πρωτοφανές φορομπηχτικό μένος με το οποίο επιτίθεται εναντίον των εργαζομένων, των μεσαίων στρωμάτων, των συνταξιούχων, της νεολαίας. Μέσα στο 2012 οι Έλληνες πρέπει να πληρώσουν φόρο εισοδήματος, δύο (!) ετών κεφαλικό φόρο, συν το χαράτσι στα ακίνητα, συν 820 ευρώ πρόσθετο φόρο λόγω κατάργησης φοροαπαλλαγών και μείωσης του αφορολόγητου! Αν προστεθούν και οι εκβιαστικοί, σχεδόν γκανγκστερικοί, τρόποι με τους οποίους η κυβέρνηση προσπαθεί να εισπράξει τους φόρους, οι σχέσεις κυβέρνησης - πολιτών γίνονται ανειρήνευτα εχθρικές.
Την... κατάσχεση των μισθών (!) έχει ουσιαστικά επιλέξει η κυβέρνηση Παπανδρέου ως μέθοδο αρπαγής των φόρων που κάθε τόσο αυθαίρετα επιβάλλει. Κατάσχει πρώτα τους φόρους και μας δίνει ως μισθό ό,τι απομένει! Λογιστικά προσοδοφόρο το κόλπο αυτό, αφού βουτάει όσα της χρειάζονται χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε. Πολιτικά ολέθριο όμως για τις σχέσεις των πολιτών με το κράτος. Ποιος πολίτης μπορεί να συνεργαστεί με ένα κράτος που τον εκβιάζει και τον ληστεύει; Κανένας, ποτέ και πουθενά.
Η κυβέρνηση δεν φεύγει με τίποτα οικειοθελώς από την εξουσία πριν συντριβεί στις επόμενες εκλογές. Οι Ευρωπαίοι θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να την κρατήσουν. Γνωρίζουν ότι πρωθυπουργό τόσο ενδοτικό όσο ο Γιώργος Παπανδρέου δεν πρόκειται ποτέ να ξαναβρούν στην Ελλάδα. Ο λαός είναι ανάστατος, απελπισμένος και οργισμένος, αλλά δεν βρίσκεται ακόμη στα όρια της εξέγερσης για να ανατρέψει την κυβέρνηση.
Παραμονή Παπανδρέου στην εξουσία με συνέχιση της ίδιας πολιτικής προοιωνίζονται όλα αυτά. Ατελείωτο μαρτύριο και όλεθρο για τον λαό και τη χώρα. Εκτός εάν επεκταθεί αυτό το κλίμα "ανταρσίας" του κρατικού μηχανισμού εναντίον της κυβέρνησης. Τότε θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για τη διακυβέρνηση της Ελλάδας από τα κέντρα ισχύος του κατεστημένου.