1) Αναφέρει για τον κ. Καραμανλή, ο αρθρογράφος: «… ιδίως από τη στιγμή που διαφάνηκε ότι σε ορισμένα θέματα, όπως στο Κυπριακό, το Σκοπιανό και, κυρίως, στο Ενεργειακό, ήθελε να ακολουθήσει μια πιο πολυδιάστατη πολιτική, ώστε να απαγκιστρωθεί η Ελλάδα από τον ασφυκτικό κλοιό των διαφόρων συμφερόντων των ΗΠΑ και ως εκ τούτου να βασίζεται σε περισσότερα του ενός ερείσματα.» Εφόσον, όμως, ο Καραμανλής όντως ήθελε να αναπροσανατολίσει την Ελληνική εξωτερική πολιτική, γιατί
επέλεξε να αντικαταστήσει τον στενό και έμπειρο συνεργάτη του, κ. Πέτρο Μολυβιάτη, στο Υπουργείο Εξωτερικών με την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη; Βάζοντας έτσι την «αλεπού στο κοτέτσι». Οι θέσεις της ήταν γνωστές και ασύμβατες με αυτό που επεδίωκε να πετύχει ο κ. Καραμανλής στα εθνικά θέματα. Δεν θα μπορούσε να ξεπληρώσει τις οποιεσδήποτε μικροκομματικές δεσμεύσεις του, τοποθετώντας την κυρία Μπακογιάννη σε ένα άλλο επίσης σημαντικό υπουργείο; Τι ιεράρχηση προτεραιοτήτων ήταν αυτή; Τα ξένα κέντρα του έφταιγαν σ’ αυτό; Αντίθετα, νομίζω πως αυτή η επιλογή του ήταν ένα από τα σοβαρά και μεγάλα λάθη του.
2) Επίσης αναφέρει ο συγγραφέας ότι «ήταν … ‘φως φανάρι’ ποιος θα διαδεχόταν τη ΝΔ στην εξουσία». Σωστά. Ήταν βέβαια και ‘φως φανάρι’ ποιος θα διαδεχόταν τον Καραμανλή στην αρχηγία της ΝΔ, αλλά και πόσο επιμελώς αυτή η διαδοχή σχεδιάστηκε’. Και τι θαυμαστό ντουέτο θα ήταν στην ελληνική πολιτική σκηνή οι Παπανδρέου-Μπακογιάννη για τα γνωστά ξένα συμφέροντα. Τα ‘σχέδια’, όμως αυτά, ανατράπηκαν από τον ελληνικό λαό και συγκεκριμένα από την πλειοψηφία των 800.000 που πήγαν να ψηφίσουν στις 29 Νοεμβρίου 2009.
Άρα, υπάρχουν περιορισμοί στην αποτελεσματικότητα των ξένων κέντρων. Αυτό είναι κάτι που δεν το έχουν αξιοποιήσει οι σύγχρονοί μας ‘φύλακες Θερμοπυλών’. Και κάτι ακόμη πολύ σημαντικό: Η Αμερική ήταν και παραμένει και θα συνεχίσει να είναι η παγκόσμια υπερδύναμη. Αλλά, δεν έχουν καταλάβει στην Ελλάδα το πώς λειτουργεί η Αμερική. Αν υπάρχουν στην Αμερική κέντρα τα οποία επιβουλεύονται τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, αποτελεί λάθος τακτική να επιχειρήσεις να τα εξισορροπήσεις με εξω-αμερικανικά ‘αντίβαρα’, ιδιαίτερα όταν αυτά υπολείπονται της υπερδύναμης. Το αμερικανικό σύστημα είναι ‘πορώδες’. Όχι απλά επιτρέπει την διείσδυση, αλλά την προσελκύει. Τα όποια αμερικανικά κέντρα αντιμάχονται τα συμφέροντά σου, τα εξισορροπείς, ή τα εξουδετερώνεις από μέσα από το σύστημα και όχι από έξω. Αυτό, όμως, είναι αντικείμενο για μια άλλη συζήτηση, ή καλύτερα για μια μεγάλη και εμπεριστατωμένη μελέτη.
Ελευθερόφρων
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια και παρατηρήσεις