Στον δρόμο προς τον σοσιαλισμό

Tου κ. Στεφάνου Κασιμάτη

Εδώ και μέρες, έχουμε ξεκινήσει έναν δημόσιο καβγά γύρω από τα βιβλία, τους δασκάλους και γενικώς τα σχετικά με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, ο οποίος φοβάμαι ότι βασίζεται επάνω σε μια τρομερή παρεξήγηση. Είναι γεγονός ότι, για τον άλφα ή τον βήτα λόγο, το σχολικό έτος ξεκίνησε χωρίς βιβλία. Το υπουργείο από την πλευρά του απαντά, υποστηρίζοντας ότι ναι μεν μας λείπουν τα βιβλία, αλλά εφέτος είναι η πρώτη χρονιά που υπάρχουν τόσο λίγα κενά στο διδακτικό προσωπικό. Αφήνω στην άκρη τα επιμέρους του θέματος και συμπυκνώνω
την ουσία: Έχουμε σχολεία, έχουμε δασκάλους, δεν έχουμε βιβλία. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αργά αλλά σταθερά πλησιάζουμε στην πραγμάτωση του μεγάλου οράματος του Ανδρέα Παπανδρέου, στην πραγμάτωση του σοσιαλισμού! Διότι κάπως έτσι δεν ήταν και στη Σοβιετία; Θεωρητικώς είχαν την πάντα, στην πράξη όμως τους έλειπε κάτι άνευ του οποίου όλα τα υπόλοιπα ήσαν άχρηστα. Είχαν, λ.χ., τρακτέρ, αλλά δεν είχαν λάστιχα ή είχαν κορδόνια, αλλά δεν είχαν παπούτσια κ.ο.κ.