Το αίσχος του Ηλεκτρικού

Γεώργιος ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Δεν έχει προηγούμενο -τουλάχιστον στη διάρκεια του τελευταίου... μισού αιώνα (!) από το 1960- αυτό που γίνεται στον Ηλεκτρικό από την περασμένη Παρασκευή. Από εκεί που τα προηγούμενα χρόνια (με εξαίρεση τους τελευταίους μήνες λόγω έργων) οι συρμοί περνούσαν κάθε 4 ή 7 λεπτά, από την Παρασκευή άρχισε ένας εφιάλτης: από την Ομόνοια φεύγει ένας συρμός για τον Πειραιά κάθε... μισή ώρα και ένας συρμός για Κηφισιά κάθε? είκοσι λεπτά! Χιλιάδες άνθρωποι ορμούν και τσαλαπατούνται
προσπαθώντας να μπουν σε διπλάσιο αριθμό επιβατών από όσους χωράει κάθε βαγόνι!
Αλίμονο στους γέρους, στις γυναίκες με παιδιά, σε όσους κρατούν πράγματα και θέλουν να μετακινηθούν με τον Ηλεκτρικό - και φυσικά αλίμονο στις εκατοντάδες χιλιάδες επιβάτες που μέχρι τώρα χρησιμοποιούσαν τον Ηλεκτρικό ως γρήγορο και αξιόπιστο μέσον για να πάνε στη δουλειά τους! Ούτε το 1960 δεν ήταν τόσο άθλιες οι συνθήκες στον Ηλεκτρικό.
Ολο αυτό το αίσχος το προκάλεσε μια ανάλγητη κυβερνητική απόφαση, η οποία αποκαλύπτει όχι απλά ανικανότητα και ασχετοσύνη των υπευθύνων, αλλά πάνω από όλα βαθύτατη περιφρόνηση προς τις λαϊκές μάζες, την "πλέμπα" όπως απαξιωτικά λεγόταν παλιότερα, που μετακινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Διέταξε η κυβέρνηση, λοιπόν, και υλοποίησαν οι άνθρωποι που τοποθέτησε στη διοίκηση του ενοποιημένου φορέα συγκοινωνιών σταθερής τροχιάς (ΣΤΑΣΥ) 144 μετατάξεις ανθρώπων που δούλευαν στον ΗΣΑΠ, στον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο Αθήνας - Πειραιά. Μετέθεσαν δηλαδή μηχανοδηγούς, προϊσταμένους αμαξοστοιχιών κ.λπ. στο υπουργείο Πολιτισμού για να παριστάνουν τους φύλακες αρχαιοτήτων ή να κάνουν τις? μπαλαρίνες!
Το αποτέλεσμα; Παρέλυσε η κυκλοφορία των συρμών αφού δεν υπήρχαν σε επαρκή αριθμό μηχανοδηγοί και προϊστάμενοι αμαξοστοιχιών! Μέχρι που έκλεισαν και τα? εκδοτήρια εισιτηρίων σε ορισμένους σταθμούς! Οι κυβερνητικοί φωστήρες μάλιστα έδιωξαν κατά προτεραιότητα τους απαραίτητους για την κίνηση προϊσταμένους αμαξοστοιχιών επειδή παίρνουν υψηλούς μισθούς, έχοντας φυσικά πλήρη επίγνωση ότι αυτό θα ακινητοποιούσε πολλούς συρμούς. Τι τους νοιάζει όμως; Μήπως αυτοί χρησιμοποιούν τον Ηλεκτρικό; Αδιαφορούν παντελώς.
Οσο για τους χρυσοπληρωμένους και πανάσχετους μάνατζερ που τοποθέτησαν στη διοίκηση της εταιρείας και οι οποίοι είναι άμεσα υπεύθυνοι και για τις λεπτομέρειες του χάους που προκάλεσαν με τις μετατάξεις, αυτοί θα ζητήσουν -και πιθανότητα θα πάρουν- και? μπόνους για το πόσο γρήγορα υλοποίησαν τις μετατάξεις!
Εχουμε να κάνουμε με άτομα τόσο βαθύτατα αδιάφορα για τις εκατοντάδες χιλιάδες επιβατών ώστε δεν είχαν ούτε καν την υποκριτική "ευαισθησία" να λεηλατήσουν φυσικά το εισόδημα των εργαζομένων στον Ηλεκτρικό αλλά τουλάχιστον να μεριμνήσουν να ελαχιστοποιηθούν οι συνέπειες των μετατάξεων για το επιβατικό κοινό. Προφανώς θεωρούν ασημαντότητα την οργή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα κατά τεκμήριο, αφού "ανέχονται" να κυκλοφορούν με τον Ηλεκτρικό και όχι με τις "τζιπούρες" και τις "λιμουζίνες" τους, όπως κάνουν τα κυβερνητικά στελέχη και οι μάνατζερ που διορίζουν στις διοικήσεις των δημόσιων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας.
Ασχολούμαστε με το θέμα αυτό και μάλιστα φορτισμένα γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με ένα λάθος άσχετων και ανίκανων κυβερνητικών και επιχειρησιακών στελεχών, αλλά με μια βαθύτατη νοοτροπία περιφρόνησης των πολιτών, των ανθρώπων, χάριν της επίτευξης οικονομικών στόχων. Τι σημασία έχει στο μυαλό αυτών των στελεχών αν εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίοι στοιβάζονται σαν τα ζώα στα τρένα του Ηλεκτρικού, από τη στιγμή που αυτά τα στελέχη κατόρθωσαν να κόψουν στο μισό τις αποδοχές ενός μηχανοδηγού στέλνοντάς τον να παριστάνει τη... νοσοκόμα;
Αλλωστε σε έναν άλλον Γιώργο Παπανδρέου, τον παππού του σημερινού, ανήκει η εκπληκτική ρήση "Η Ελλάς είναι η χώρα όπου ευημερούν οι αριθμοί και δυστυχούν οι άνθρωποι". Μόνον που τότε, πριν από μισόν αιώνα, ο Γεώργιος Παπανδρέου τα έλεγε για το κράτος της μετεμφυλιακής Δεξιάς, όχι για το κράτος του ΠΑΣΟΚ του 21ου αιώνα...
ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ
Αυτές εννοούν ως μεταρρυθμίσεις;
ΑΝΑΦΑΝΔΟΝ υπέρ της μείωσης των εξόδων στον δημόσιο τομέα και στις ΔΕΚΟ τάσσεται ο ελληνικός λαός. Οι πολίτες όμως αντιλαμβάνονται ότι αυτό σημαίνει περιορισμό της σπατάλης και της κλεψιάς στον δημόσιο τομέα. Η κυβέρνηση αντιθέτως αυτό που κάνει μέχρι στιγμής είναι να κόβει τους μισθούς των εργαζομένων, να κλείνει χίλια σχολεία, να κλείνει νοσοκομεία και να μειώνει κατά χιλιάδες τις κλίνες ασθενών, να υποβαθμίζει σε πρωτοφανή βαθμό τις συγκοινωνίες. Να παίρνει δηλαδή μέτρα τα οποία καταβαραθρώνουν το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού και πρωτίστως των ασθενέστερων οικονομικά κοινωνικών στρωμάτων. Οταν δηλαδή η κυβέρνηση λέει ότι θα μειώσει το κράτος, αυτό εννοεί; Γιατί άλλο είχε καταλάβει ο λαός.