Οικονομικός τραγέλαφος

Η κατάσταση στα δημοσιονομικά της χώρας έχει φθάσει προ πολλού στο απροχώρητο και χρειάζεται αλλαγή πολιτικής, αλλά ενώ αυτό το επισημαίνουν έλληνες και ξένοι οικονομικοί παράγοντες, επιχειρηματίες, οικονομολόγοι, οι μόνοι που εμφανίζονται σχεδόν ικανοποιημένοι και ανυποχώρητοι στην πορεία που ακολουθούν, είναι οι κύριοι της κυβέρνησης. Ακόμη και η τρόϊκα αφήνει πλέον σαφέστατα να εννοηθεί πως «κάτι πρέπει να αλλάξει», αλλά δεν το
λέει δημοσίως για διάφορους λόγους.
Δεν είναι δυνατό να μην αντιλαμβάνονται στο κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο ότι η συνέχιση της σημερινής πορείας οδηγεί ολοταχώς και στην τυπική πτώχευση (στην ουσία είμαστε ήδη χρεοκοπημένοι) και πως κανένας μηχανισμός στήριξης και κανένα ευρωομόλογο δεν πρόκειται να βοηθήσει στη μείωση του χρέους και του ελλείμματος αν δεν αρχίσει να λειτουργεί η οικονομία, δεν γίνουν οι ζωτικής σημασίας διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και δεν συρρικνωθεί στο ελάχιστο επιτρεπτό ο δημόσιος τομέας.
Πώς είναι δυνατό να πιστεύει κάποιος ότι υπάρχει έστω και η μηδαμινή δυνατότητα ἤ πιθανότητα να οδηγηθούμε ποτέ σε ανάπτυξη και σε παραγωγή πρωτογενούς πλεονάσματος όταν η οικονομία παραμένει σε τελματώδη ύφεση, με ελάχιστες εξαιρέσεις επιχειρήσεων ἤ τομέων, που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα;;
Πώς είναι δυνατό να συνεχίζει η κυβερνώσα ομάδα να μας πιπιλίζει με λόγια για μέτρα υπέρ της ανάπτυξης της οικονομίας και μέχρι στιγμής μόνον ελάχιστα να έχει κάνει, που και αυτά είναι αδύνατο να εφαρμοσθούν λόγω των αγκυλώσεων του δημοσίου, αλλά και επειδή το οικονομικό περιβάλλον είναι κάθε άλλο παρά ευνοϊκό;;
Πώς είναι δυνατό οι δημόσιες δαπάνες να αυξάνονται, ακόμη και εάν δεν υπολογίσει κανείς την αναγκαστική αύξηση των δαπανών για επιδόματα ανεργίας, αλλά και τη μείωση των εισπραττομένων εισφορών του ΙΚΑ και πάλι λόγω ανεργίας;;;
Γιατί υπάρχει αυτή η ανεπίτρεπτη δυστοκία αναφορικά με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και το μόνο που έγινε εδώ και ενάμισυ χρόνο είναι ένα δήθεν άνοιγμα που και αυτό δεν εφαρμόζεται;;
Πού είναι η περίφημη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και οι αποκρατικοποιήσεις, που κανονικά θα έπρεπε ήδη να έχουμε μία κρατικοποίηση ανά εβδομάδα εάν τηρούσε η κυβέρνηση την υπογραφή της και τη συμφωνία της με τους δανειστές μας;;;
Πού είναι η κατάργηση «άχρηστων υπηρεσιών και φορέων» (για να χρησιμοποιηθεί ο όρος της κυβέρνησης) και η απόλυση ἤ θέση σε εργασιακή εφεδρεία των εργαζομένων σε αυτές;;
Πού είναι το ενιαίο μισθολόγιο στον δημόσιο τομέα που είχε λεχθεί πως θα ίσχυε ήδη από τον περασμένο Ιανουάριο;;; Ακόμη και αυτό, στο οποίο συμφώνησαν Βενιζέλος και Ρέππας δεν πρόκειται παρά να εξοικονομήσει μόνον 500 εκατομμύρια μέσα σε τρία χρόνια από την ημέρα της εφαρμογής του, κατά δήλωση του Γ.Γ. του Υπουργείου Οικονομικών κ. Πλασκοβίτη.
Πού φαίνεται η εξοικονόμηση του 1,5δισεκατομμυρίου από την εφαρμογή του περίφημου «Καλλικράτη»;;;
Δεν αναφέρθηκαν παρά κάποια παραδείγματα. Δυστυχώς, η κυβέρνηση δεν έχει να παρουσιάσει καμία επιτυχία μέχρι σήμερα. Δεν έχει να παρουσιάσει τίποτε το θετικό, εκτός από τα κατά καιρούς «υπερήφανα» λόγια για ιδιαίτερες και σωτήριες επιτυχίες στις Βρυξέλλες. Η τελευταία παρόμοια σωτήριος επιτυχία ήταν τον περασμένο Ιούλιο, αλλά και αυτή έμεινε στα λόγια όπως ήταν φυσικό, εκτός από το ότι εξαιτίας των χειρισμών Βενιζέλου τείνει να μας γίνει πραγματικός βρόχος. Ακόμη και κυβερνητικοί βουλευτές, όπως σήμερα πρωτομηνιά στον Ρ/Σ FLASH 96, ο πρώην Υπουργός Τηλέμαχος Χυτήρης, παραδέχονται ότι σε πάρα πολλά πράγματα δεν έχουν γίνει αυτά που έπρεπε να γίνουν εδώ και καιρό.
Το μεγαλύτερο, βεβαίως, κυβερνητικό «επίτευγμα» είναι αυτό το οποίο βιώνουν καθημερινά όλοι οι Έλληνες. Η παιδαριώδης επιμονή να ακολουθεί την πολιτική επιβολής φόρων και εισφορών για να αυξηθούν τα έσοδα, η οποία χαντακώνει την οικονομία και οδηγεί σε πλήρες αδιέξοδο τους πολίτες.
Συγχρόνως, κατηγορεί ο Πρωθυπουργός σε κάθε επικοινωνιακή ευκαιρία που του δίνεται -ἤ τη δημιουργεί- τη Νέα Δημοκρατία ότι δεν δέχεται τη συναίνεση (σε τι πράγματι, στην καταστροφή;;;), ότι έμμεσα βάζει τρικλοποδιές στην κυβέρνηση, ότι περίπου αεροβατεί και αυτά που προτείνει δεν αποτελούν λύση και δεν πρόκειται να βοηθήσουν. Τουλάχιστον δεν αντιλαμβάνεται ο κύριος Πρωθυπουργός, πως κατηγορώντας τη Νέα Δημοκρατία, στην ουσία κατηγορεί και λοιδορεί επιχειρηματίες, εμπόρους, οικονομολόγους και άλλους επιστήμονες και ακαδημαϊκούς, έλληνες και ξένους;;
Το κακό είναι ότι, ακόμη και εάν βάλει μυαλό σήμερα η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός της, θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να έχει τη σύμφωνη γνώμη της τρόϊκα για να αλλάξει πολιτική. Όχι τόσο διότι οι δανειστές μας δεν είναι διατεθειμένοι να συμφωνήσουν, αλλά επειδή με την πλήρη απραξία σε ΟΛΟΥΣ τους καίριους τομείς, όπως οι αποκρατικοποιήσεις, η μείωση δαπανών, οι μεταρρυθμίσεις, η κυβέρνηση έχει χάσει την όποια διαπραγματευτική της ισχύ. Ούτε καν αυτή η δήθεν «ξενόφερτη» ύφεση, που χρησιμοποιούν σαν επιχείρημα ο κ. Βενιζέλος και το επιτελείο του, δεν είναι ικανή να βοηθήσει και να πείσει την τρόϊκα για τους λόγους που τα πράγματα δεν πάνε καλά. Η απάντηση είναι «εάν είχατε κάνει τον καιρό που έπρεπε και με την ταχύτητα που έπρεπε αυτά που συμφωνήσαμε για μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποιήσεις πολύ πιθανόν η κατάσταση να ήταν πολύ καλύτερη».
Τραγέλαφος η οικονομική κατάσταση. Τραγωδία. Την οποία βιώνουν οι Έλληνες με θεατές τους ξένους, αλλά, δυστυχώς, και την κυβέρνησή μας.
ΣΝΕΒΕΜΠΤ