Ευάγγελε! Σου ξέφυγαν τα παράθυρα!

Tου κ. Στεφάνου Κασιμάτη

Στη Βρετανία του 18ου αιώνα, όταν ακόμη η φορολόγηση του εισοδήματος ήταν ιδέα αμφιλεγόμενη, το κράτος επινόησε την επιβολή φόρου στους κατόχους ακινήτων, επί τη βάσει του αριθμού των παραθύρων του οικήματος – φορολόγηση του αέρα και του ήλιου, κατά τους επικριτές του μέτρου, εκείνη την εποχή. Λοιπόν,
εδώ όπου έχουμε φθάσει, με έναν υπουργό Οικονομικών ο οποίος ό,τι θυμάται χαίρεται και πορεύεται βασιζόμενος στην τέχνη του βερμπαλιστικού αυτοσχεδιασμού, γιατί να μην το δοκιμάσουμε και αυτό; Ποιος θα φοβηθεί τη βροχή, όταν είμαστε όλοι μούσκεμα;
Εξάλλου, πολύ αμφιβάλλω αν ο καταιγισμός αντικρουόμενων μέτρων πρόκειται να αποδώσει τα σκοπούμενα (λατρεμένη μετοχή του Ευάγγελου: την περιλαμβάνει σε κάθε κείμενο που εκδίδει το υπουργείο Οικονομικών...) Φερ’ ειπείν, υποψιάζομαι πως ουδείς σκέφθηκε ότι ένας φορολογούμενος, ο οποίος έχει χρήματα είτε για τον φόρο Πετσάλνικου (της δήθεν αλληλεγγύης υπέρ των διορισμένων ψηφοφόρων τους...) είτε για το χαράτσι Βενιζέλου στα ακίνητα (αλλά όχι και για τους δύο), κατά πάσα πιθανότητα θα προτιμήσει να πληρώσει το δεύτερο, ώστε να αποφύγει τη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος. Υποθέτω όμως πως κανείς στην κυβέρνηση δεν σκέφθηκε ότι μεταξύ φορολογικής ενημερότητας και ηλεκτρικού ρεύματος στο σπίτι, ακόμη και οι «οριακής νοημοσύνης Ι-5», όπως λέγαμε στον Στρατό, θα προτιμήσουν το δεύτερο...