Ασχετοσύνη, Ανικανότητα, Αγκυλώσεις: το τρίπτυχο της αμαρτωλής προδοσίας

Ακούγοντας τον Ε. Βενιζέλο θα μπορούσε να πιστέψει κανείς ότι δεν ζούμε σε δημοκρατική χώρα, με δημοκρατική κυβέρνηση, αλλά σε μία δικτατορική μπανανία του τρίτου κόσμου. Ο υποτιθέμενος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου, με αυτό το επαρχιώτικα στομφώδες ύφος του, με λίγα λόγια είπε στους Έλληνες ότι πρέπει να υπακούσουν στις εντολές του, να μην φέρουν αντίρρηση, να μην κάνουν κριτική γιατί εάν δεν κάνουν θυσίες, η χώρα θα καταβαραθρωθεί.
Κατά τον κ. Βενιζέλο, όλοι οι άλλοι εκτός από
την κυβέρνηση και τον ίδιο (φαίνεται ότι θεωρεί εαυτόν και Πάπα που έχει το αλάθητο), φταίνε για την οικτρά κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα. Φταίει ο Σαμαράς που δεν συναινεί και κάνει αντιπολίτευση, φταίει ο Καραμανλής που υπερχρέωσε την χώρα και φυγομάχησε, φταίνε τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης που καλούν τον κόσμο σε αντίσταση, φταίει το κίνημα των πολιτών «Δεν Πληρώνω», φταίνε οι άνεργοι που έχασαν τη δουλειά τους, φταίνε όσοι δημοσιογράφοι και ΜΜΕ δεν λιβανίζουν αυτόν και τον «προϊστάμενό» του Γιώργο Παπανδρέου και δεν ακολουθούν τις επικοινωνιακές κατευθύνσεις που τους δίνει η κυβέρνηση.
Το ότι επί 18 και πλέον μήνες (μετά την υπογραφή του επάρατου Μνημονίου) η ανικανότητα, η ασχετοσύνη και οι ιδεολογικο-κομματικές αγκυλώσεις απέτρεψαν τη λήψη όλων εκείνων των μέτρων, που μαζί με τα φοροεισπρακτικά (τα μόνα που ξέρουν, θέλουν και μπορούν ετσιθελικά να εφαρμόζουν) δεν θα είχαν αφήσει την οικονομία να αποτελματωθεί, θα είχαν επιτευχθεί σε μεγάλο ποσοστό οι στόχοι και οι δανειστές μας, η περίφημη τρόϊκα, δεν θα εμφανίζονταν τόσο σκληροί και άτεγκτοι, αυτό ΔΕΝ λέγεται.
Και ενώ η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, μόνον ο συνταγματολόγος και ο Γ. Παπανδρέου φαίνεται να μην το είχαν αντιληφθεί. Αλλά, πώς να το αντιληφθούν όταν ο Βενιζέλος διαπραγματεύεται και συμπεριφέρεται λες και έχει να αντιμετωπίσει τους «κουτόφραγκους» που θα χάψουν αυτά που τους λέμε και τις υποσχέσεις που τους δίνουμε;; Κι’ έτσι, ο Παπανδρέου είπε να μην αλλάξει το πρόγραμμά του και έφυγε στο εξωτερικό όπου θα έλειπε 12 ολόκληρες ημέρες!! Κατά τα φαινόμενα, θεωρούσε πως τα είχε τακτοποιήσει όλα, οι δανειστές μας θα δέχονταν αυτά που θα τους έλεγε ο Βενιζέλος, αυτός θα τα έλεγε και με την Λαγκάρντ, θα έβλεπε και τον Ομπάμα, θα τακτοποιούσε και τις διάφορες υποθέσεις με τον Ερντογάν, οπότε θα μπορούσε να επιστρέψει έχοντας καταγάγει για μία ακόμη φορά μια «περήφανη» νίκη, όπως θα μας έλεγε. Αυτό δεν θεωρείται μάλλον πλήρης ασχετοσύνη, ανευθυνότητα και έλλειψη αίσθησης της πραγματικότητας;;; Το ότι έχει χαθεί κάθε ίχνος αξιοπιστίας που μπορεί να είχαμε απέναντι σους εταίρους μας. Το ότι εξαιτίας αυτού του κυβερνητικού και ΠΑΣΟΚικού αμαρτωλού τριπτύχου, όλος ο πολιτικός κόσμος έχει χάσει την αξιοπιστία του (που εδώ που τα λέμε δεν κάνει και τίποτε το ιδιαίτερο για να την ανακτήσει). Το ότι σαν χώρα χάσαμε πλέον όλα τα διαπραγματευτικά περιθώρια που υπήρχαν και πως οι δανειστές μας κατάλαβαν ότι μόνον με απειλές, ακόμη και εκβιασμό, θα κάνουμε αυτά που έχουμε συμφωνήσει και δεσμευθεί να εφαρμόσουμε. Το ότι το κλίμα στο εξωτερικό είναι πράγματι εχθρικό απέναντι στην χώρα μας και τον πολιτικό της κόσμο. Εάν το ΠΑΣΟΚ ήταν σήμερα στην αντιπολίτευση θα είχε σπεύσει να διακηρύξει σε όλους τους τόνους, σε συγχορδία με τα παπαγαλάκια του, ότι αυτή η κυβερνητική στάση, αυτό το τρίπτυχο ισοδυναμούν με προδοσία, αμαρτωλή προδοσία.
Μέσα σε αυτό πλαίσιο ήταν που εμφανίσθηκε και μίλησε ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην Θεσσαλονίκη. Μετρημένος και συνετός, επανέλαβε τις βασικές του θέσεις για το λεγόμενο «Ζάππειο 2», την συναίνεση και πότε την δίνει και θα την δώσει, την επαναδιαπραγμάτευση με την τρόϊκα και την ανάγκη προκήρυξης εκλογών.
Προσωπικά θεωρώ ότι θα μπορούσε να αποφύγει δύο «λάθη». Κατ’ αρχάς το ότι δεν διευκρίνισε ότι όταν μιλά για επαναδιαπραγμάτευση δεν εννοεί την κατάργηση του μνημονίου, αλλά μερική αναθεώρηση ορισμένων μέτρων, έτσι ώστε να αναζωογονηθεί η αγορά και η οικονομία και να υπάρξει έστω μία μικρή ανακούφιση ορισμένων στρωμάτων της κοινωνίας. Το μεγάλο πρόβλημα, όμως, είναι ότι με την αξιοπιστία της χώρας στο ναδίρ, οι δανειστές μας πριν ή δεχθούν να διαπραγματευθούν (όσο ισχυρή εντολή και εάν έχει ο κ. Σαμαράς), θα του ζητήσουν να αποδείξει πως μπορεί να είναι φερέγγυος συνομιλητής και ότι μπορούν να βασισθούν επάνω του. Με άλλα λόγια, θα πρέπει στην αρχή να ακολουθήσει πολιτική που θα εξασφαλίζει την επίτευξη του δημοσιονομικού στόχου του 2011 και του 2012 και μόνον εφόσον θα δείξει η νέα κυβέρνηση ότι είναι πράγματι αξιόπιστη θα σκεφθούν για αναθεώρηση ορισμένων μέτρων. Αυτά ο κ. Σαμαράς θα έπρεπε να τα διευκρινίσει, να τα πει ξεκάθαρα ώστε να ξέρει η κοινή γνώμη.
Το δεύτερο «λάθος» πιστεύω πως ήταν η επανάληψη, ιδίως αυτή τη δεδομένη στιγμή, της θέσης πως μόνον οι εκλογές θα μας βγάλουν από το αδιέξοδο. Με καταρρακωμένο το κύρος της χώρας και του πολιτικού κόσμου, είναι πολύ εύκολο η τρόϊκα να θεωρήσει ότι ο κ. Σαμαράς λαϊκίζει και προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την αδυναμία της κυβέρνησης για καθαρά κομματικούς και μικροπολιτικούς λόγους. Όταν, μάλιστα, και στο εξωτερικό παρακολουθούν στενά τις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις και γνωρίζουν, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, ότι σε περίπτωση εκλογών είναι πολύ πιθανό το πρώτο κόμμα να μην έχει αυτοδυναμία, καθώς μέχρι τώρα τα λεγόμενα δύο κόμματα εξουσίας δεν συγκεντρώνουν από κοινού πάνω από 40% ή 45%.. Εκτός αυτού, με την παραπαίουσα πορεία που ακολουθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου – Βενιζέλου, είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει μόνη της τον εαυτό της στην πτώση, ενώ της δόθηκε η ευκαιρία να παίξει εκ νέου το σκηνικό της τεράστιας κρίσης και να επιρρίψει ευθύνες στη Νέα Δημοκρατία.
Αλλά, οι πολιτικοί σκέπτονται με διαφορετικό τρόπο από τους άλλους θνητούς και αυτοί ζυγιάζουν τα υπέρ και τα κατά.
Εκείνο που τώρα έχει σημασία είναι αυτή η ομάδα που βρίσκεται στην εξουσία να αντιληφθεί, έστω και τώρα που είναι αργά, ότι πρέπει να σοβαρευθεί, να εφαρμόσει όσα έχει συμφωνήσει και όχι μόνον τα φοροεισπρακτικά μέτρα, για να μπορέσουμε να αρχίσουμε να ελπίζουμε κάπως. Το πρόβλημα είναι εάν έχουν την βούληση και την ικανότητα να θίξουν τα κακώς κείμενα.
ΣΝΕΒΕΜΠΤ