Midnight summer dream of George A. Papandreou

Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ενδιαφέρεται για τη χώρα αλλά για τον χώρο. Η χώρα, ως έννοια, περιλαμβάνει το ιστορικό παρελθόν του τόπου, το προϊόν της συλλογικής πολιτισμικής παραγωγής, τα ήθη, τα έθιμα, τη θρησκεία και -φυσικά- τον λαό.
Η πορεία του πρωθυπουργού έχει μέχρι τώρα δείξει ότι δίνει μεγάλη βάση στο «ακίνητο Ελλάς», αλλά όχι στους νόμιμους κληρονόμους του. Ο άνθρωπος που μιλάει για προσωπικές καλλιέργειες κάνναβης σε γλάστρες και ο «Ελληνας
της διασποράς» με τις πολωνικές, αμερικανικές, σκοτσέζικες και σουηδικές ρίζες δεν χάνει ευκαιρία να υποσχεθεί (με τη φωνή του χρωματισμένη από ένα ανεξήγητο πείσμα) ότι θα τα «αλλάξει όλα».
Το πρώτο που άλλαξε είχε μέγιστη συμβολική σημασία. Αφαίρεσε τη λέξη «Εθνικής» από υπουργεία, στέλνοντας το μήνυμα ότι ξεκίνησε η εκρίζωση του ελληνισμού.
Δεν είναι τυχαίο ότι το πρώτο του νομοσχέδιο (Φεβρουάριος 2010) αφορούσε την απονομή ελληνικής ιθαγένειας σχεδόν σε όποιον του έλαχε να περάσει από την Ελλάδα.
Δεν είναι συμπτωματικό ότι ενώ προωθεί την ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα με τα χρήματα των φορολογουμένων, από την Εκκλησία της Ελλάδος ζητάει χρήματα και «πάγωμα» προσλήψεων νέων ιερέων.
Δεν είναι άσχετη η πρόθεση του υπουργείου Παιδείας να κλείσει 799 τμήματα ελληνικής γλώσσας στο εξωτερικό.
Το κυβερνητικό καρτέλ θέλει τα τετραγωνικά χιλιόμετρα της Ελλάδας αλλά χωρίς τους παλιούς ιδιοκτήτες να την απασχολούν, επειδή οι τελευταίοι είναι… ακριβοί ως εργάτες και έχουν ιδεοληψίες περί της ένδοξης καταγωγής τους.
Το ιδανικό σενάριο για το συνδικάτο της «πράσινης ανάπτυξης» θα είναι οι παλιοί ένοικοι του χώρου, οι Ελληνες, να φύγουν μετανάστες και εδώ να γεμίσει ο τόπος με μια πολυεθνική, ασύνδετη και εύπλαστη μάζα.
Αλλαγή λαού!
Από την εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»