ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΡΣΑΛ: ΠΑΛΙ «ΘΑ ΤΡΩΜΕ ΜΕ ΧΡΥΣΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ»;

Γράφει η κ. Σοφία Βούλτεψη
Συγγνώμη, αλλά πόθεν «Σχέδιο Μάρσαλ»; Μας χαρίσανε τίποτε λεφτά και μας το κρύβουν;
Η έννοια του Σχεδίου Μάρσαλ είναι συγκεκριμένη και δεν είναι δυνατόν να υιοθετείται από κανέναν – ακόμη και αν πρόκειται για εξαγωγή της στην ΕΕ, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί από τους εκεί αξιωματούχους και να επανεισαχθεί και εδραιωθεί στην Ελλάδα.
Υπενθυμίζω ότι – όπως διαβάζουμε και στο Λεξικό της Νέας Οικονομίας του καθηγητή Γ. Αγαπητού – ότι το συγκεκριμένο Σχέδιο προτάθηκε μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από τον Αμερικανό υπουργό των Εξωτερικών Τζορτζ Μάρσαλ.
Σύμφωνα με την πρότασή του, ΗΠΑ και Καναδάς κλήθηκαν να προσφέρουν – προσοχή, να προσφέρουν και όχι να δανείσουν – στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ευρώπη (που είχε μετατραπεί σε ένα απέραντο πεδίο μάχης στη διάρκεια του πολέμου), βοήθεια ίση προς το 1% του αμερικανικού ΑΕΠ. Η βοήθεια δόθηκε μεταξύ της 3ης Απριλίου 1948 και της 30ής Ιουνίου 1952 και εντάχθηκε στο
γενικότερο «Δόγμα Τρούμαν», που δεν περιλάμβανε μόνο οικονομική υποστήριξη για την ανασυγκρότηση της Ευρώπης,αλλά και πολιτική εξάρτηση.
Βέβαια, εκείνη ακριβώς την περίοδο, η Ελλάδα είχε εμπλακεί σε έναν αδελφοκτόνο σπαραγμό, με αποτέλεσμα να μην κατορθώσει να επωφεληθεί πλήρως από το ΔΩΡΕΑΝ πρόγραμμα.
Μερικές θλιβερές διαπιστώσεις
Διαπιστώνω πως εκείνοι ακριβώς που διαφήμιζαν την χρεοκοπία της χώρας, τώρα πανηγυρίζουν επειδή τα… κατάφεραν!
Ως εκ τούτου, αισθάνομαι την ανάγκη να προειδοποιήσω τους υπουργούς που χειροκροτούσαν χθες τον πρωθυπουργό, αλλά και όλους τους κομπορρημονούντες, με πρώτους τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Βενιζέλο, καθώς και όλους τους βουλευτές και τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος και άλλων μικροτέρων κομμάτων, ότι ο διάβολος κρύβεται στην λεπτομέρεια.
Και μπορεί να βρεθούν μπροστά σε πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις.
Και το κυριότερο: Ότι είναι ορατός ο κίνδυνος πολύ σύντομα να βγουν «φασούλια», που τώρα παριστάνουν ότι δεν βλέπουν.
Θεωρώ επίσης απαράδεκτο να αποφαίνεται κάποιος επί ενός γενικού κειμένου, από όπου προκύπτει τι παίρνουμε, αλλά όχι και τι δίνουμε.
Κι’ αν αυτά που θα κληθούμε να δώσουμε είναι ακριβότερα από αυτά που «πήραμε»; Τι θα έλθουν να πουν τότε;
Ποτάμια έτρεχαν χθες τα λόγια από τους «μεγάλους διαπραγματευτές». Μόλις, όμως, ερχόταν η συζήτηση στα νέα μέτρα και στις εμπράγματες εγγυήσεις έπεφτε ξαφνικά η ομίχλη: Θα δούμε, όχι άλλα μέτρα αρκεί να κάνουμε αυτό που πρέπει, βιάζομαι να πάω στο υπουργικό συμβούλιο...
Μήπως μπορούν να μας πουν τι συμφώνησαν στη διάρκεια της «σκληρής διαπραγμάτευσης»; Θα μας υποχρεώσουν.
Διότι Σχέδιο Μάρσαλ ΔΕΝ είναι! Κατά καμία έννοια – ούτε καν την πιο ελαστική!
Κι’ αν οι Ευρωπαίοι το αποκαλούν «το ευρωπαϊκό Σχέδιο Μάρσαλ», η αλήθεια είναι πως απ’ έξω πέρασε και δεν κόλλησε.
Η χώρα προχώρησε στην αναδιάρθρωση του χρέους της και την περιμένει ένας Γολγοθάς, χωρίς μάλιστα να έχει τιμωρηθεί ούτε ένας από τους υπαιτίους.
Το να βαφτίζει κανείς τις προχθεσινές αποφάσεις «Σχέδιο Μάρσαλ», είναι τουλάχιστον ιεροσυλία – καθώς το προηγούμενο είχε δοθεί για να ανοικοδομηθεί η Ευρώπη μετά τις καταστροφές που της προκάλεσε η χιτλερική Γερμανία και τώρα εμφανίζονται οι απόγονοι εκείνων των Γερμανών ως… φιλάνθρωποι, εξαφανίζοντας την Ελλάδα από τον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη.
Είναι δε τέτοιο το θράσος (ντόπιων και Ευρωπαίων) που τόλμησαν να βαφτίσουν «Σχέδιο Μάρσαλ» την τεχνική βοήθεια που θα μας προσφέρουν.
Θα βοηθήσουν τους «ανίκανους Έλληνες»
Τι θα κάνουν δηλαδή; Όπως λένε, δημιουργήθηκε μια Task Force, μια δύναμη κρούσης, που θα βοηθήσει τους «ανίκανους Έλληνες» να απορροφήσουν κοινοτικούς πόρους, να προχωρήσουν στις αποκρατικοποιήσεις και συλλέξουν τους φόρους.
Ουσιαστικά, αυτό που έκανε και πέτυχε και ανέχθηκε η Ελλάδα, είναι να βαφτιστεί Σχέδιο Μάρσαλ η… ανικανότητα!
Ενδεικτικό του πολιτικού καιροσκοπισμού και της προπαγάνδας είναι ότι την ημέρα, προχθές, που συζητείτο στην Ευρώπη η πτώχευση της χώρας, βρήκαν την ευκαιρία να περάσουν στο ντούκου την υπόθεση της Ζήμενς, αλλά και την χρηματοδότηση των χρεοκοπημένων κομμάτων που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία και τώρα πανηγυρίζουν κι’ από πάνω!
Τέλος, καλό θα ήταν ειδικά οι δημοσιογράφοι να μην χρησιμοποιούν τον όρο «Σχέδιο Μάρσαλ» για την παρούσα κατάσταση, παρά μόνο ειρωνικά.
Διότι όταν ο Μάρσαλ ανακοίνωσε την πρότασή του μετά τον πόλεμο, ένας συνάδελφός μας της εποχής είχε δημοσιεύσει το γνωστό άρθρο υπό τον τίτλο «Θα τρώμε με χρυσά κουτάλια»!
Και, ως γνωστόν, το μόνο που φάγαμε μετά, ήσαν οι σάρκες μας!