ΠΡΟΠΗΛΑΚΙΣΜΟΙ: Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΕΞΑΠΑΤΗΜΕΝΩΝ

Γράφει η κ. Σοφία Βούλτεψη
Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι νόημα έχει μια ανακοίνωση ή μια δήλωση καταδίκης οποιουδήποτε περιστατικού.
Υπάρχει, βέβαια, η έννοια της πολιτικής καταδίκης, αλλά πρόκειται για κάτι το εντελώς θεωρητικό. Απ’ όσο γνωρίζουμε, όμως, καταδίκες εκδίδουν τα δικαστήρια και άφεση αμαρτιών δίνει η Εκκλησία.
Η πολιτική ερμηνεύει τα γεγονότα και δίνει λύσεις. Ας αφήσουμε που αυτές οι καταδίκες, που πλέον επαναλαμβάνονται ως ένα είδος γραφειοκρατικής ρουτίνας – το λέμε, ξεμπερδεύουμε και πάμε παρακάτω – περισσότερο μου
θυμίζουν την γνωστή «δυσανάγνωστη», κάτω από το επίσης γνωστό κείμενο «καταδικάζω μετά βδελυγμίας κλπ. κλπ.».
Δεν αντιλαμβάνομαι, δηλαδή, τι νόημα έχουν οι ανακοινώσεις και δηλώσεις καταδίκης των περιστατικών προπηλακισμού βουλευτών που ψήφισαν το Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο και πάει λέγοντας – μην ξεχνάτε πως όλο και κάτι θα χρειαστεί να ψηφίσουν οι προπηλακιζόμενοι ενόψει της 6ης δόσης.
Τι πιστεύουν όσοι καταδικάζουν; Ότι θα τους ακούσουν οι διαμαρτυρόμενοι και θα σπεύσουν να συμμαζευτούν;
Το αντίθετο μάλλον.
Στην προκειμένη περίπτωση, έχω την εντύπωση πως οι ανακοινώσεις καταδίκης εκδίδονται και για έναν επιπλέον λόγο. Τον γνωστό. Ο οποίος δεν είναι άλλος από την διάσωση του συστήματος.
Αυτός είναι και ο λόγος που κανείς δεν θέλει να κοιτάξει κατάματα την πραγματικότητα. Να δει την αλήθεια.
Η αλήθεια είναι πως κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πως η παρούσα Βουλή έχει ταυτιστεί απόλυτα με το Μνημόνιο – και με την υποχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, όπως προαναγγέλθηκε (περιττό, διότι το είδαμε γραμμένο στην έκθεση της τρόικας) από τον Γιουνκέρ.
Η αλήθεια είναι ότι ουδείς πιστεύει πως η Βουλή αυτή μπορεί να νομοθετήσει για να βγει η χώρα από την κρίση.
Η αλήθεια είναι πως έχει εμπεδωθεί η άποψη ότι οι βουλευτές σε πρώτη φάση δεν διάβασαν το Μνημόνιο, σε δεύτερη δέχθηκαν να παραιτηθούν της ψήφου τους αποδεχόμενοι την υπογραφή δανειακών συμβάσεων μόνο από τον εκάστοτε υπουργό των Οικονομικών και, αφού τα έκαναν γενικώς σαλάτα, υπέκυψαν και στον τελευταίο εκβιασμό του Μεσοπρόθεσμου.
Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και αυτοί που δεν λαμβάνουν μέρος σε επεισόδια προπηλακισμού, χαμογελούν ικανοποιημένοι παρακολουθώντας τις σκηνές από την τηλεόραση και τα μπλογκς, καθώς θεωρούν ότι τα γιούχα έχουν δικαιολογητική βάση.
Ας δούμε το θέμα καθαρά πολιτικά: Tα μέλη της παρούσας εθνικής αντιπροσωπείας έχουν απαξιωθεί στα μάτια του κόσμου και δεν μπορούν να συνεχίσουν να υποδύονται τους εκπροσώπους του με το στανιό.
Πολύ περισσότερο, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους. Πώς μπορείς να εκπροσωπείς κάποιους με τους οποίους αδυνατείς να έλθεις σε επικοινωνία;
Οι βουλευτές θεωρούνται πρόσωπα που ψηφίζουν ό,τι τους σερβίρουν ως αποτέλεσμα ηθικού ή κομματικού εκβιασμού.
Η (νέα) δήλωση του βουλευτή Αθανασιάδη, σύμφωνα με την οποία δέχθηκε απειλές προκειμένου να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο – και επομένως δεν το έκανε επειδή τον έπεισαν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός των Οικονομικών – απλώς χειροτέρεψε τα πράγματα.
Διότι επιβεβαίωσε (έστω και προσχηματικά) ότι οι βουλευτές λειτουργούν απειλούμενοι και εκβιαζόμενοι. Ως γνωστόν, η διόρθωση είναι χειροτέρα του λάθους.
Η αγόρευση του βουλευτή Τσώνη στην Ολομέλεια, περί του φίλου του τού Δημητράκη που αποδείχθηκε «τζάμπα μάγκας», έριξε λάδι στη φωτιά και δείχνει ότι έχει επικρατήσει ένα είδος ακαταλόγιστου.
Οι δηλώσεις Καρχιμάκη περί ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο τώρα εμφανίζει προσμιγνυόμενο με… ακροδεξιά στοιχεία, δείχνει ότι έχει χαθεί εντελώς η ψυχραιμία.
Οι δηλώσεις βουλευτών και κομμάτων περί δημοκρατικού δικαιώματος και ελευθερίας του εκπροσώπου του έθνους να ψηφίζει σύμφωνα με την συνείδησή του, δείχνουν ότι δεν έχει γίνει αντιληπτό τι ακριβώς συμβαίνει.
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο κόσμος θεωρεί πως έχει εκλείψει η δημοκρατική νομιμοποίηση.
Ότι δηλαδή, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ!
Δεν εξετάζουμε αν προεκλογικά γνώριζαν την πραγματική δημοσιονομική κατάσταση, αν ορθώς κάνουν αυτά που κάνουν, αν υπήρχε άλλη λύση, αν αποκοιμήθηκαν για μερικούς μήνες και ξύπνησαν με τον Παπακωνσταντίνου να κραδαίνει πάνω από το κεφάλι τους το Μνημόνιο. Αυτά είναι γνωστά και έχουν απαντηθεί.
Εξετάζουμε την ουσία του θέματος, που είναι ότι η παρούσα Βουλή και η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορούν να συνεχίσουν υφιστάμενες, διότι οι μετεκλογικές αποφάσεις της βρίσκονται σε ευθεία αντιπαράθεση με τις προεκλογικές εξαγγελίες και υποσχέσεις.
Επομένως, με καταδίκες ή χωρίς των διαφόρων περιστατικών, η ουσία είναι ότι υπάρχει απονομιμοποίηση.
Έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία περί αυτού; Χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ για να το πιστοποιήσει;
Από την πλευρά τους, η κυβέρνηση και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ λένε πως δεν γνώριζαν το εύρος του προβλήματος και υποχρεώθηκαν να λειτουργήσουν υπό έκτακτες συνθήκες.
Εντάξει. Αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση, αμέσως μετά την οδυνηρή διαπίστωση, όφειλε η νέα κυβέρνηση να βγει στον λαό, να εξηγήσει τι συμβαίνει και να ζητήσει ανανέωση της εντολής με καινούργιο πρόγραμμα.
Συνεπώς, για να μην συμβεί κανένα κακό και για να σταματήσουν οι προπηλακιζόμενοι να κλαψουρίζουν στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα, είναι αναγκαίο να πάμε σε εκλογές, προκειμένου να αποχωρήσει από το προσκήνιο η παρούσα Βουλή με την παρούσα σύνθεσή της, που ουσιαστικά λειτούργησε ως πλυντήριο των σκανδάλων διασπάθισης του δημοσίου χρήματος στήνοντας ένα σωρό άγονες εξεταστικές επιτροπές και μη αντιλαμβανόμενη την κρισιμότητα των στιγμών.
Άλλος νόμιμος και δημοκρατικός τρόπος για να λυθεί το πρόβλημα δεν υπάρχει.
Και ας σταματήσουν όλοι να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.
Έχουν εκλεγεί για να δώσουν αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, για να πάρουν πίσω τον ΟΤΕ και το λιμάνι, για να καταργήσουν τις ρυθμίσεις του 2008 για το ασφαλιστικό σχετικά με την αύξηση των ορίων ηλικίας και την μείωση των συντάξεων, για να καταργηθούν «όλοι οι πρόσφατοι άδικοι φόροι», κλπ., κλπ.
Έχουν ουσιαστικά υποκλέψει την ψήφο και αυτό δεν γίνεται ανεκτό από αυτούς που τώρα αποκαλούν «τζάμπα μάγκες».
Ας καταλάβουν πως ο κάθε ψηφοφόρος που βλέπει απέναντί του έναν βουλευτή, θυμάται τις ανοησίες και τα ψέματα που του πούλησε προεκλογικά. Και αισθάνεται πως τον κορόιδεψαν, δηλαδή υποτίμησαν τη νοημοσύνη του.
Πρόκειται για ένα θέμα τιμής που δεν λύνεται με φραστικές καταδίκες. Λύνεται μόνο με εκλογές.
Ας το καταλάβουν επιτέλους. Έχουμε να κάνουμε με την «εξέγερση των εξαπατημένων»! Εδώ κοντεύει να το καταλάβει η τρόικα!
http://www.elzoni.gr