Στον ζωολογικό κήπο της Μυτιλήνης

Σίγουρα όλοι μας έχουμε επισκεφθεί κάποιο ζωολογικό κήπο. Εκεί που τα περισσότερα ζώα βρίσκονται κλεισμένα σε κλουβιά και εμείς οι άνθρωποι κοντοστεκόμαστε μπροστά από αυτά και άλλοτε τα παρατηρούμε άλλοτε τα χαζεύουμε και για δείξουμε μάλιστα την υπεροχή και κυριαρχία μας στο ζωικό βασίλειο τα ταΐζουμε, ρίχνοντας στο κλουβί ένα κουλούρι, κάποιους σπόρους ή μια
μπανάνα.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό ο  ζωολογικός κήπος όταν είδα στην τηλεόραση τις εικόνες από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Μυτιλήνη, ο οποίος συνόδευε τον πρόεδρο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου προκειμένου να δουν από κοντά και να έχουν «ιδίαν αντίληψη» για τις ορδές των  λαθρομεταναστών -άλλοι τους λένε πρόσφυγες, αλλά όπως και νάχει το πράγμα οι συνθήκες διαβίωσης τους είναι ίδιες αν όχι χειρότερες από εκείνες των ζώων- που καταφθάνουν με σαπάκια ή πάνω σε ξεφούσκωτες σαμπρέλες που τις ονομάζουν φουσκωτές βάρκες στις παραλίες της Μυτιλήνης. Η αλήθεια είναι πως στις αρχές της εκδήλωσης του λαθρομεταναστευτικού ρεύματος οι αφικνούμενοι «πρόσφυγες» φρόντιζαν να τρυπάνε τα φουσκωτά λίγα μέτρα πριν φθάσουν στην παραλία έτσι ώστε να τηρούνται τα προσχήματα για την εφαρμογή του δικαίου της θαλάσσης και την διάσωση. Σήμερα όμως, τις περισσότερες φορές δεν τηρούνται τα προσχήματα ούτε για τα μάτια του κόσμου αφού πολλοί λαθρομετανάστες καταφθάνουν πλησίστιοι με ιστιοφόρα, jet-ski, και βγάζουν χαμογελαστοί, σχηματίζοντας με τα δάκτυλά τους το σήμα της νίκης, selfies στις παραλίες της Μυτιλήνης, της Κω και των υπολοίπων καταλαμβανομένων εδαφών της Ευρώπης

Όμως ας επιστρέψουμε στην επίσκεψη των κ.κ. Τσίπρα και Σούλτς  στην Μυτιλήνη. Δήλωσαν λοιπόν ότι είχαν την ευκαιρία να «δούν από κοντά το δράμα των προσφύγων» και ομοθυμαδόν εξέφρασαν την λύπη τους και τον αποτροπιασμό τους για το δράμα αυτών των ανθρώπων». Αναλόγου περιεχομένου ή και ταυτόσημες δηλώσεις έχουν κάνει προσφάτως και άλλοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι (Αβραμόπουλος, Γιούνκερ κ.ά. ο τελευταίος μάλιστα δήλωσε ότι «Αν δεν κάνουμε κάτι, οι πρόσφυγες θα πεθαίνουν ...). Έτσι, σχεδόν κάθε ημέρα καταφθάνουν στην Μυτιλήνη -εκτός από τους λαθρομετανάστες- και διεθνή τηλεοπτικά συνεργεία, πολιτικοί, εθελοντές, περίεργοι, ευρωπαίοι και όχι μόνον αξιωματούχοι, βλέπουν «από κοντά» τα εκθέματα του προσφυγικού-ζωολογικού κήπου  και στο τέλος της επίσκεψης κάνουν και μια δήλωση συμπαράστασης μπροστά στις κάμερες (άλλωστε γι’ αυτή την δήλωση μπήκαν στον κόπο να ταξιδέψουν μέχρι την Μυτιλήνη). Στην συνέχεια μπαίνουν στο αεροπλάνο και επιστρέφουν καταευχαριστημένοι στις πατρίδες τους, έχοντας εκτελέσει το ανθρωπιστικό καθήκον τους.

Παρ’ όλα ταύτα υπάρχει μια μεγάλη και σημαντική διαφορά του ζωολογικού κήπου της Μυτιλήνης από τους υπόλοιπους ανά τον κόσμο. Στους ζωολογικούς κήπους με τις μαϊμούδες, τα λιοντάρια, τους ελέφαντες και τους κροκόδειλους οι επισκέπτες πληρώνουν είσοδο για να δούν τα «εκθέματα» και πολλές φορές μάλιστα τα ταΐζουν, σε αντίθεση με τον προσφυγικό-ζωολογικό κήπο της Μυτιλήνης όπου κάτι  τέτοιο δεν συμβαίνει…

Δ.Μ