Market Watch: θέλουν τα «ασημικά» της Ελλάδας κοψοχρονιά

Κανείς δεν μπορεί να αγοράσει σε χαμηλά επίπεδα, αν δεν μπορεί να βρει ένα κορόιδο που να είναι διατεθειμένο να πουλήσει σε αυτά τα επίπεδα. Ιδιαίτερα καυστικός για την πολιτική που επιβάλουν οι πιστωτές στην Ελλάδα εμφανίζεται ο διάσημος αρθρογράφος του MarketWatch, Brett Arends, σε ανάλυσή του που έχει επιλέξει ως τίτλο “οι παγκόσμιοι τραπεζίτες είναι έτοιμοι να ‘εκκαθαρίσουν’ την Ελλάδα φθηνά”. 

Ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι η διεθνής τραπεζική κοινότητα προσπαθεί να πάρει τα περιουσιακά  στοιχεία της ελληνικής κυβέρνησης όσο πιο φθηνά γίνεται.  Ο ίδιος ξεκαθαρίζει ότι μισεί να ακούγεται
σαν θεωρητικός συνωμοσίας, αλλά φαίνεται σίγουρος γι’ αυτό.

Ένα από τα πιο περίεργα στοιχεία από την οικονομική κρίση στην Ελλάδα είναι η επιμονή των πιστωτών ότι μέρος οποιασδήποτε συμφωνίας διάσωσης πρέπει να είναι η πώληση μεγάλου μέρους της εγχώριας περιουσίας της.

Μεταξύ αυτών είναι το λιμάνι του Πειραιά, μετοχές των Ελληνικών Πετρελαίων, το αεροδρόμιο της Αθήνας, η εθνική υπηρεσία ταχυδρομείου, οι εταιρείες ύδρευσης, και μια ποικιλία των ακινήτων.

Οι εκτιμήσεις σχετικά με την «αξία» του χαρτοφυλακίου ποικίλλει σημαντικά, αλλά σίγουρα είναι μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Αλλά εδώ είναι το πρόβλημα.

Δεδομένων των χαρακτηριστικών της κρίσης, η απαίτηση αυτή δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.

Πώς το ξεπούλημα στο λιμάνι του Πειραιά σε εταιρεία ιδιωτικού μετοχικού κεφαλαίου μπορεί να βοηθήσει ένα εκατομμύριο ανέργους Έλληνες να βρουν δουλειά; Δεν θα βοηθήσει.

Πώς το ξεπούλημα ενός χαρτοφυλακίου των τριάντα πέντε κυβερνητικών κτιρίων θα βοηθήσει ένα εκατομμύριο ανέργους Έλληνες να βρουν δουλειά; Δεν θα βοηθήσει.

Και πώς η πώληση μετοχών στην Εταιρία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης θα βοηθήσει αυτούς τους εργαζομένους να βρουν δουλειά; Δεν θα βοηθήσει.

Ιδιωτικοποίηση αυτών επιχειρήσεων μπορεί ή δεν μπορεί να έχει νόημα σε μακροπρόθεσμη βάση. Είναι απολύτως πιθανό ότι αυτές οι επιχειρήσεις θα είναι καλύτερα σε ιδιωτικά χέρια.

Αλλά η πώλησή τους τώρα δεν θα έχει καμία επίδραση στην τρέχουσα οικονομική κρίση της χώρας.

Η δημοσιογράφος Ναόμι Κλάιν αναφέρει στο βιβλίο της «Το δόγμα του σοκ», ότι αυτό είναι μια βασική τυπική πολιτική του ΔΝΤ σε κάθε κρίση.

Είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας σας υπό κατάρρευση; Τι κρίμα… Αλλά πριν σας αποστείλουμε δέματα με τρόφιμα, παρακαλούμε να υπογράψετε αυτό το έγγραφο συμφωνώντας να πουλήσετε τον εθνικό φορέα ύδρευσης σε Vulture Capital.

Κανείς δεν μπορεί να αγοράσει σε χαμηλά επίπεδα, αν δεν μπορεί να βρει ένα κορόιδο που να είναι διατεθειμένο να πουλήσει σε αυτά τα επίπεδα.

Παρά τον γελοίο ευφημισμό της  Wall Street, που υποστηρίζει ότι και οι δύο πλευρές μπορούν να επωφεληθούν από κάθε συναλλαγή, προφανώς υπάρχει ένας νικητής.

Και μπορεί να δεί κανείς γιατί τα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια θα θέλουν να αγοράσουν ελληνικά περιουσιακά στοιχεία αυτή τη στιγμή. Ποτέ δεν έχω δει τόσο φθηνά assets.

Ο δείκτης στο Χρηματιστήριο Αθηνών έχει υποχωρήσει κατά 85% από τα επίπεδα του 2007. Είναι δύσκολο να αποτιμά κανείς τις επενδύσεις κατά τη διάρκεια μιας κρίσης, επειδή τα κέρδη έχουν εξατμιστεί προσωρινά.

Αλλά οι μετοχές είναι εξαιρετικά μακροπρόθεσμα στοιχεία ενεργητικού και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοια.

Ποιες εταιρείες κέρδισαν πέρυσι, ή θα κερδίσουν το επόμενο έτος, δεν είναι πραγματικά σημαντικό.
Αυτό που είναι σημαντικό είναι η κερδοφορία τους κάτω από κακές συνθήκες.

Έτσι, ένας χρήσιμος οδηγός μπορεί να είναι η σύγκριση των μετοχών στο μέσο όρο των κερδών τους κατά την τελευταία δεκαετία.

Ο λεγόμενος δείκτης CAPE, που έγινε διάσημος από τον καθηγητή του Yale, Robert Shiller. Και σύμφωνα με μια νέα ανάλυση από την Wellershoff & Partners, μια εταιρεία ιδιωτικών επενδύσεων στη Ζυρίχη, το εν λόγω μέτρο στις ελληνικές μετοχές αυτή τη στιγμή είναι ευκαιρία.

Ο δείκτης στην αγορά είναι μόλις στο 3,3, μόνο το ένα έκτο της μέσης βαθμολογίας από το 1987.

Η Wellershoff εκτιμά ότι όσοι αγοράζουν ελληνικές μετοχές σήμερα θα αποκομίσουν κέρδη της τάξης του 20% ετησίως πάνω από τον πληθωρισμό για τα επόμενα πέντε χρόνια.Ka-Ching!

Η τραγωδία – ή οργή – είναι ότι αυτή η κρίση είναι επιλύσιμη.
Η Ελλάδα πάσχει από μια καταστροφική έλλειψη νομίσματος.
Ο φούρναρης δεν έχει χρήματα, έτσι δεν μπορούν να αντέξει οικονομικά να πληρώσει έναν κουρέα για να κόψει τα μαλλιά του.
Ως αποτέλεσμα, ο κουρέας δεν έχει χρήματα – έτσι δεν μπορεί να πληρώσει για τον αρτοποιό.
Το αποτέλεσμα είναι ότι και οι δύο είναι εκτός εργασίας.
Το 2008, το εργατικό δυναμικό της χώρας ήταν στους 4.600.000 Έλληνες.
Σήμερα, είναι μόλις 3,6 εκατ.
Το άλλο εκατομμύριο δεν κάνει τίποτα.
Το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα είναι πλέον 27% – και περισσότερο από 50% μεταξύ των νέων.
Αυτά είναι καταστροφικά επίπεδα.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει πρωτογενές πλεόνασμα – που σημαίνει ότι λειτουργεί με κέρδος, πριν από τις πληρωμές του χρέους – από το 2013.
Αυτό το πλεόνασμα, όπως παραδέχεται το ΔΝΤ, είναι τώρα ένα υγιές 3% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.
Η χώρα εξάγει πράγματι περισσότερα από όσα εισάγει.
Και τα χρέη της χώρας πέφτουν – από το μέγιστο των 355 δισ. ευρώ το 2011, σε 316 δισ. ευρώ σήμερα.
Σε όλη την Ελλάδα, οι τοπικές κοινότητες έχουν απελπιστεί από τις υποδείξεις των διεθνών οικονομολόγων.

Το μυστήριο είναι γιατί ο Έλληνας Πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας δεν ακολουθεί τη λύση να χρησιμοποιήσει ένα νέο εθνικό νόμισμα για να επαναπροσλάβει τον εκατομμύριο ανέργους, και να πεί στο ΔΝΤ και την ΕΕ να πάνε να πηδήξουν σε μια λίμνη, καταλήγει ο Arends.