Η Αργεντινή ως όπλο άσκησης φόβου από την δικτατορία των κερδοσκόπων

Καθηγητής, Επαμεινώνδας Πανάς

Τι να σχολιάσει κάποιος για την πιθανή χρεοκοπία της Αργεντινής? Αλλά προκειμένου κάθε σκεπτόμενος να βγάλει τα συμπεράσματά του, αρκεί να αναφέρομε δύο αριθμούς: Το εξωτερικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ της Αργεντινής είναι 22,5% ενώ της χώρας μας είναι 244%!

Εν τούτοις οι καταστάσεις των χρεών των δύο χωρών δεν είναι συγκρίσιμες. Τι συμβαίνει λοιπόν? Μήπως η δικτατορία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος και των
ΜΜΕ παίζουν γνωστά επικοινωνιακά και προπαγανδιστικά ψυχολογικά παιχνίδια? «Δέστε τι γίνεται με την Αργεντινή και καθείστε φρόνιμα μην έχετε και εσεις την ίδια τύχη».
Έτσι κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούν ορισμένα ιστορικά δεδομένα τα οποία οι οικονομικοί αναλυτές συνήθως στις αναλύσεις τους ή τα αγνοούν ή τα υποβαθμίζουν.
Ο αείμνηστος πρόεδρος της Αργεντινής Νέστωρ Κίρχνερ (σύζυγος της σημερινής προέδρου της Αργεντινής) στις 15 Απριλίου του 2005 κατά την επίσκεψή του στην Γερμανία, απευθυνόμενος σε όλους εκείνους που μαζί με το ΔΝΤ έπαιζαν το παιχνίδι της χρεοκοπίας της Αργεντινής, δήλωνε:
«Υπάρχει ζωή και μετά το ΔΝΤ, και μάλιστα είναι μία πολύ καλή ζωή!»
Τα λόγια αυτά του προέδρου Ν. Κίρχνερ απαντούσαν στις απειλές του ΔΝΤ. Το ΔΝΤ την ίδια στιγμή ζητούσε με επίταση την εντονότερη εφαρμογή των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» δηλαδή μεγαλύτερη λιτότητα, μεγαλύτερο πρωτογενές πλεόνασμα (για να ξεπληρώνεται το χρέος) και σεβασμό στα δικαιώματα των επιχειρήσεων που συνδεόντουσαν με τις επιχειρήσεις πετρελαίου. Παρενθετικά, σήμερα όλα αυτά είναι επίκαιρα και στην χώρα μας. Όπως μάλιστα τότε ανέφερε ο Πρόεδρος Ν. Κίρχνερ στην ομιλία του στο Βερολίνο, το υπόδειγμα του ΔΝΤ το οποίο εισήχθηκε και εφαρμόστηκε στην Αργεντινή, την οδήγησε στην «μεγαλύτερη κοινωνικοοικονομική καταστροφή στην ιστορία της».
Πρόσθεσε μάλιστα ότι η καταστροφή αυτή ήταν αποτέλεσμα ενός «πολιτικοοικονομικού υποδείγματος στην υπηρεσία αυτών που προστάτευαν του διεφθαρμένους και τους κλέφτες».
Το πιό σημαντικό από όσα αναφέρθηκαν σε αυτή την ομιλία ήταν ότι μεγάλος αριθμός κυβερνήσεων κατέρρευσε γιατί ακολούθησε τις επιβληθείσες από το ΔΝΤ αποτυχημένες πολιτικές των οποίων προτεραιότητα τέθηκε να αποπληρώσουν το χρέος και όχι να ενισχυθεί η οικονομική ανάπτυξη.
Όπως ο Πρόεδρος ανέφερε επιγραμματικά: «Η υιοθέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων έναντι του γενικού συμφέροντος αποτελεί την έκφραση ενός υποδείγματος της κοινωνίας που οδηγεί στην γενικευμένη φτώχεια, στην απομόνωση και στην φτωχοποίηση όλων των επιπέδων της ζωής στην Αργεντινή… σήμερα έχει ανάγκη να αλλάξει η πολιτική του ΔΝΤ γιατί δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκε, και εφόσον εξακολουθεί να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο δεν έχει μέλλον, και οι αναπτυσσόμενες χώρες πρέπει να το κατανοήσουν αυτό…»
Ασφαλώς σήμερα γνωρίζουμε αρκετά κράτη που δεν ακολούθησαν τις προτροπές και τις συμβουλές του αειμνήστου προέδρου της Αργεντινής.
Αυτή ήταν η στρατηγική του Κίρχνερ την οποία απέφυγαν οι διάφορες κυβερνήσεις με το «στρίβειν δια του αρραβώνος» για να θεωρούνται τα καλά παιδιά του παγκόσμιου συστήματος που ελέγχεται από τις τράπεζες.
Τα συμπεράσματα από την ιστορία που αναφέρθηκε πρέπει να τα λάβουν σοβαρά υπόψη τους αυτοί που καθορίζουν την οικονομική πολιτική της χώρας μας.

http://www.makeleio.gr/