Κλαίνε ωρέ οι τεχνικοί; Κλαίνε ωρέ οι ηχολήπτες;

Βροντάει ο Μπόμπολας, αστράφτει ο Τσίμας, μουγκρίζει ο Γιάννης μας, σειέται ο Καψής. Φεύγει η Όλγα μας, με το χιλιάκριβο διαμαντικό. Και είπεν η συντρόφισσα στο δελτίο:
«Η σημερινή μέρα είναι μια σημαντική μέρα γιατί κλείνει ένας μεγάλος κύκλος. Εννιά χρόνια δεν είναι παίξε – γέλασε, στην παρουσίαση του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Mega. Χάρη σ’ εσάς. Χάρη στην εμπιστοσύνη που μας δείξατε. Χάρη στο

γεγονός ότι μας επιλέξατε για την ενημέρωσή σας, το Mega βρέθηκε για πολλά χρόνια στην κορυφή της τηλεθέασης. Θέλω λοιπόν να σας ευχαριστήσω από την καρδιά μου, όχι για την τηλεθέαση, αλλά για αυτό που υπάρχει από πίσω, το ουσιαστικό. Δηλαδή για την αναγνώριση της δουλειάς μας, των αγώνων μας, των κόπων μας. Ήταν για μας αυτό, όπως το προσλαμβάναμε, μια μεγάλη πηγή δύναμης αυτά τα χρόνια. Θέλω ακόμα να ευχαριστήσω το Mega γιατί μου έδωσε μια μεγάλη ευκαιρία, όταν μου πρότεινε να αναλάβω την παρουσίαση του δελτίου ειδήσεων, τον Ιούνιο του 2005.  Ήταν μια μακρά διαδρομή – μην κλαίτε γιατί δεν αντέχω! Ήταν μια μακριά, μακριά διαδρομή λοιπόν, κλαίνε εδώ οι τεχνικοί!»

Μπουλντόζα

Κλαίνε βρε οι ηχολήπτες; Λυγάνε ωρέ οι οπερατέρ; Πονάνε οι φλορ μάνατζερ; Ναι, αμέ! Πλαντάζουν άπαντες διότι η Ελληνική Αριστερά, για λίγο, πολύ λίγο, διά των εκλεκτών διαφωτιστών της και ιστορικών στελεχών της, υποστέλλει την τιμημένη παντιέρα των διάφορων εκδοχών του Κάπα Κάπα Έψιλον από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Η Όλγα Τρέμη, συγκινημένη σαν αντάρτισσα του Εργολαβικού  Στρατού Ελλάδας (τρίτη μπουλντόζα αριστερά), αποχωρεί από το ενημερωτικό μετερίζι του καπετάν Άκτωρα έχοντας μαζί της μόνο την ευχή της τρόικας, τα δάκρυα του αλύγιστου Γιάννη Πρετεντέρη κι ένα σταυρό Βαν Κλέεφ κατάσαρκα στα στήθια της που φλέγονται από την ορμή του δίκιου και του γδικιωμού.
Πολέμησε πολλούς εχθρούς του Γένους (των Νεφελίμ) και τους νίκησε όλους. Ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες, γιατρούς, φαρμακοποιούς, συμβασιούχους, λιμενεργάτες, φουρνάρηδες, μανάβηδες, ανεύθυνους της αντιπολίτευσης, αγανακτισμένους, δασκάλους, καθηγητές, στίφη συνταξιούχων, μεραρχίες ανέργων, στρατιές φορομπηγμένων.
Δόξα και τιμή στην Όλγα μας και τους λεβέντες υπαρχηγούς της. Να είναι καλά, σίδερο κι ατσάλι και Βαν Κλέεφ να τους ξαναδούμε κάπου, όλους μαζί, ξανά, στα άπαρτα βουνά της τηλεόρασης.

http://adiavroxoi.blogspot.gr