ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Το κόμμα του Nigel Farage προκαλεί την μεγαλύτερη αναστάτωση στην πολιτική μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Η αύξηση της υποστήριξης στο UKIP συνεχίζεται. Εν μέσω αυξανόμενης λαϊκής  απογοήτευσης από την προοδευτική κυβερνώσα ελίτ, το κόμμα του Nigel Farage είναι στα πρόθυρα να προκαλέσει μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην βρετανική πολιτική σκηνή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο .

Μια δημοσκόπηση το Σαββατοκύριακο έδειξε ότι το 31 τοις εκατό των ανθρώπων
σχεδιάζει να ψηφίσει το UKIP στις ευρωεκλογές, αρκετά μπροστά από τους Εργατικούς και τους Συντηρητικούς.

Αυτή η δραματική αύξηση της δημοτικότητας είναι αξιοσημείωτη για ένα κόμμα χωρίς ούτε μια έδρα στο Westminster. Αλλά η αυξανόμενη δημοφιλία του UKIP είναι μια καθαρή ένδειξη της ευρείας οργής ​​στην προδοσία της χώρας μας από μία στενή, ιδιοτελή πολιτική ελίτ που υπονόμευσε συστηματικά την εθνική μας ταυτότητα και επέτρεψε στην ΕΕ να κάνει κουρέλι την δημοκρατία μας.

Όσο πιο πολύ ανεβαίνει το UKIP τόσο πιο πολύ ταρακουνιέται το πολιτικό κατεστημένο. Ένα κλίμα υστερίας και απόγνωσης έχει συμπαρασύρει τα τρία κύρια κόμματα και μεγάλα τμήματα των μέσων ενημέρωσης, καθώς προσπαθούν να σταματήσουν τον Farage. 

Τα ορθολογικά επιχείρημα έχουν αντικατασταθεί από μια μορφή Μακαρθισμού, και η πολιτική συζήτηση με παιδαριώδεις προσβολές. Έτσι, μας λένε ότι οι αφίσες της εκστρατείας του UKIP, που εκθέτουν τις καταστροφικές επιπτώσεις της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης είναι «ρατσιστικές».

Έψαξαν και βρήκαν αυτή την φωτογραφία του 22χρονου Alex Wood υποψηφίου του UKI, για να αποδείξουν τον "ρατσισμό". Ο Wood διώχθηκε από το κόμμα

Ομοίως, μια ψεύτικη καταιγίδα παράγεται από ανθρώπους που βγάζουν στην δημοσιότητα σχόλια σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης ακόμα και από τα πιο σκοτεινά μέλη του UKIP. Σε ένα τέτοιο κλίμα κυνηγιού μαγισσών και καλλιέργεια ενοχής, κάθε αμφιλεγόμενη παρατήρηση ή πονηρή συμπεριφορά από έναν υποστηρικτή του UKIP προβάλλεται ως αντιπροσωπευτική συνολικά του κόμματος.

Αλλά όλη αυτή η τακτική εκτόξευσης λάσπης απέτυχε θεαματικά. Η επίθεση το μόνο που κατάφερε ήταν να ενισχύσει την άνοδο του UKIP, όπως τα στοιχεία αυτού του Σαββατοκύριακου αποδεικνύουν. Αυτό επειδή οι περισσότεροι Βρετανοί είναι αγανακτισμένοι.

Το να απευθύνεις κατηγορίες περί «ρατσισμού» είναι η παλιά άσχημη τακτική που χρησιμοποιείται από τους ‘προοδευτικούς’ που θέλουν να επιβάλουν τις δίδυμες ιδεολογίες τους, αυτή της μαζικής μετανάστευσης και αυτή της πολιτιστικής πολυμορφίας. Η αποδοχή αυτών των δύο δογμάτων δεν τέθηκε ποτέ σε μια δημοκρατική ψηφοφορία ενώπιον του βρετανικού λαού. Αντ’ αυτού η δημιουργία τους επιβλήθηκε ανελέητα με τον εκφοβισμό τους αντιπάλων ώστε να σιωπήσουν και την παρουσίαση κάθε εναλλακτικής άποψης ως "προσβλητική".

Το απόλυτο αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής της στάσης ήταν το περιβόητο ξέσπασμα του πρώην πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν κατά τη διάρκεια των γενικών εκλογών του 2010, όταν ο ίδιος (off the record, ενώ δεν είχε καταλάβει ότι το μικρόφωνο ήταν ακόμα ανοικτό!) χαρακτήρισε την ψηφοφόρο Gillian Duffy  μια «φανατική γυναίκα», επειδή τόλμησε να εκφράσει την ανησυχία της για την ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Ωστόσο, μεγάλο μέρος του λαού έχει πλέον βαρεθεί αυτή τη καταστολή των αντιφρονούντων.

Οι διαρκώς αυξανόμενοι εκλογείς θεωρούν τώρα απαράδεκτο να αντιμετωπίζονται ως «ρατσιστές» απλά επειδή αγαπούν την χώρα τους ή επειδή ανησυχούν για την κοινωνική επανάσταση που μαστίζει τη Βρετανία κατά την τελευταία δεκαετία. Η προσπάθεια να απεικονιστεί το UKIP ως ‘κοινωνικά απαράδεκτο’ πέτυχε μόνο να ενισχύσει την δυναμικότητα του μηνύματος του Farage : ότι θέλει να ανακτήσει την ελευθερία μας από την αντι -βρετανική, υπέρ της ΕΕ πολιτική τάξη που περιφρονεί τις ίδιες τις έννοιες της ελευθερίας του λόγου, του έθνους και της δημοκρατίας.

Η αύξηση των ποσοστών του UKIP είναι η πεμπτουσία της εξέγερσης των Βρετανών ενάντια στην αστυνομία της σκέψης, των επιτρόπων των φυλετικών σχέσεων, των  δογματικών της ποικιλομορφίας και των προπαγανδιστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι αντι-UKIP προσπάθειες του κατεστημένου αποπνέουν επίσης την βρωμερή δυσωδία της υποκρισίας.

Γιατί οι υποτιθέμενες αμαρτίες του κόμματος από κάποιες ατυχείς εκφράσεις ή κακή διοίκηση ωχριούν μπροστά στις δραστηριότητες των κατεστημένων φορέων του Westminster και των Βρυξελλών.

Δεν ήταν το UKIP που κυβέρνησε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης ή έστειλε τα βρετανικά στρατεύματα να πεθάνουν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν ή παρήγαγε έναν περίεργο φάκελο για να δικαιολογήσει έναν παράνομο πόλεμο ή σπατάλησε δισεκατομμύρια για να ενισχύσει διεφθαρμένα καθεστώτα.

Δεν ήταν το UKIP που συνέπραξε στην μακροχρόνια συγκάλυψη της παιδεραστίας του μακαρίτη βουλευτή των Φιλελεύθερων Δημοκρατών (Lib Dem) Sir Cyril Smith. 
Είναι η ΕΕ και όχι το UKIP, οι λογαριασμοί της οποίας έχουν αποτύχει να δώσουν ένα καθαρό νομοσχέδιο της υγείας για 18 χρόνια από τους ελεγκτές, λόγω των κατά συρροή καταχρήσεων και της κακοδιαχείρισης.

Φανταστείτε την βροντερή κατακραυγή που θα υπήρχε αν ο Nigel Farage ήταν ο κορυφαίος αξιωματούχος σε έναν οργανισμό που συνδέονταν με ένα δίκτυο υποστήριξης παιδεραστών. Αλλά αυτός είναι ο αναφερόμενος φάκελος της Harriet Harman, αναπληρωτή αρχηγού του Εργατικού Κόμματος και του συζύγου της Jack Dromey, του σκιώδη υπουργού τοπικής αυτοδιοίκησης.

Έχουμε ακούσει πολλά για ακραία σχόλια από μέλη του UKIP στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά ας θυμηθούμε ότι η Diane Abbott των Εργατικών, έχει αναμφισβήτητα κάνει ρατσιστικά σχόλια μιλώντας για "ξανθιές, γαλανομάτες" Φιλανδές νοσοκόμες που παίρνουν τις θέσεις εργασίας σε τοπικό νοσοκομείο και για την πίστη της ότι οι «λευκοί άνθρωποι αγαπούν να παίζουν το διαίρει και βασίλευε».

Η μεγάλη ειρωνεία του UKIP είναι ότι οφείλει την επιτυχία του στο πολιτικό κατεστημένο. Αν τα κύρια κόμματα δεν χλεύαζαν τις απόψεις των ανθρώπων για τόσο πολύ καιρό, ιδίως σχετικά με τη μετανάστευση και την ΕΕ, τότε το κόμμα του Farage δεν θα είχε ποτέ κερδίσει έδαφος.

Το κατεστημένο είναι έτοιμο να πληρώσει ένα βαρύ δίκαιο τίμημα για αυτή την περιφρόνηση.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

http://dienekis480.blogspot.gr/