Η ώρα της κάλπης - Ας θυμηθούμε τον Οδυσσέα και τις Σειρήνες

    Κωστής Βέρρος    

Ελάχιστες ώρες απομένουν πριν βρεθούμε μόνοι μας μπροστά στην κάλπη.

Όλοι οι Έλληνες ζήσαμε αυτήν την τελευταία τετραετία υποφέροντας, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, από τα μέτρα μιάς σκληρής λιτότητας. Μιάς λιτότητας που επιβλήθηκε από την ανάγκη νοικοκυρέματος τών

οικονομικών τής χώρας, τα οποία είχαν εκτροχιασθεί στη διάρκεια τών περασμένων δεκαετιών και μάς είχαν φέρει στο χείλος τής αβύσσου μιάς δεινής χρεωκοπίας.

Δημοσιονομικός εκτροχιασμός, που οφειλόταν στην κάκιστη διαχείριση τών οικονομικών από τους πολιτικούς, τους οποίους δυστυχώς εμείς ψηφίζαμε και στέλναμε στην Βουλή για να μάς αντιπροσωπεύσουν. Μεγάλη ευθύνη φέρουν όλα τα πολιτικά κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, καθώς όλα πολιτεύονται με την ίδια πολιτική πελατειακή νοοτροπία. Μεγάλη ευθύνη, όμως, φέρουμε και εμείς οι πολίτες, καθώς με την ψήφο μας, όχι μόνον επιβραβεύαμε αυτή τη νοοτροπία, αλλά κατά κάποιο τρόπο την ενστερνιζόμασταν.

Αλλά αυτό είναι το παρελθόν, είναι η ιστορία. Σήμερα, μετά από αυτήν τη σκληρή τετραετία, βρισκόμαστε σε μία νέα πραγματικότητα. Με τις θυσίες μας βάλαμε το νερό στο αυλάκι, αρχίσαμε να γεμίζουμε την καρδάρα με γάλα μέχρι που είναι πλέον σχεδόν γεμάτη.

Το ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσουμε, πρώτα απ' όλα στον ίδιο μας τον εαυτό, είναι εάν θα αφήσουμε αυτές τις αιματηρές θυσίες να πάνε χαμένες. Και θα πάνε χαμένες εάν επιτρέψουμε στην κατσίκα να κλωτσήσει τη σχεδόν γεμάτη καρδάρα και να χάσουμε όλο το γάλα, που με κόπο μαζέψαμε. Εάν δεν σκεφθούμε ότι τώρα, που είμαστε έτοιμοι να πιούμε φρέσκο γάλα, θα ήταν σκέτη αυτοκτονία να ξαναγλιστρήσουμε μέσα στην άβυσσο, αρχίζοντας ξανά να σπαταλούμε χωρίς φειδώ και καταστρέφοντας κάθε προοπτική σωτηρίας.

Ας κλείσουμε τα αυτιά στις διάφορες σειρήνες τών κενών υποσχέσεων για ένα καλύτερο αύριο με επιστροφή στα δεδομένα τού πρόσφατου παρελθόντος και, όπως ο Οδυσσέας, ας σώσουμε τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας.

Ο υπομονετικά επιμένων νικά!!