Να μας ξανάρθετε…

"Αν σας άρεσε το φαγητό μας, να μας ξανάρθετε". Κάπως έτσι ξεπροβόδιζαν οι ταβερνιάρηδες, τον παλιό καλό καιρό, τους πελάτες τους.

Στις μέρες μας, οι chef των μνημονίων και της λιτότητας, της ανεργίας και των αυτοκτονιών, της αβάσταχτης φορολογίας και της κοινωνικής αναλγησίας, αφού μας τάϊσαν τα αποφάγια της γερμανικής κουζίνας, μας καλούν να ξαναπάμε στο μαγέρικό τους την ερχομένη Κυριακή. Το μενού είναι το ίδιο κι’ απαράλλακτο
τουλάχιστον τα τελευταία 2 χρόνια. Μας σερβίρουν για πρώτο πιάτο τις ηλιθιότητες περί Χρυσής Αυγής, περί 1.000.000 νέων θέσεων εργασίας, περί δισεκατομμυρίων για ανάπτυξη που όμως είναι φαγητό ξαναζεσταμένο πολλές φορές και μάλιστα έχει αρπάξει στην κατσαρόλα των εκλογομαγειρείων τους.  Όσο για το κυρίως πιάτο μας ταΐζουν σκέτο, πικρό κουτόχορτο εδώ και 5 χρόνια και το πληρώνουμε με αίμα. Επιδόρπιο δεν σερβίρουν λόγω …λιτότητας.

Ψηφίστε μας, λένε, για να έχετε σταθερότητα και ένα πιάτο φαγητό και μέσα στα επόμενα 10 χρόνια θα τρώτε με χρυσά κουτάλια.

Αν λοιπόν σας άρεσαν αυτά που ζήσατε, ψηφίστε τους ξανά.

Αν πιστεύετε στα ελπιδοφόρα ψέμματά τους , ψηφίστε τους ξανά, αγοράστε όμως και ένα λαχείο, μπορεί να είσαστε τυχεροί. Άλλωστε, όπως λένε,  η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αλλά τελικά πεθαίνει όπως λέω εγώ…

Όσο για τις  μπαρούφες περί σταθερότητας και παραμονής στο Ευρώ αρνούμαι να τις συζητήσω, για τον απλούστατο λόγο ότι και σταθερότητα είχαμε και Ευρώ είχαμε, όμως χρεωκοπήσαμε με αξιοθαύμαστη σταθερότητα, μέσα στο πανίσχυρο Ευρώ.

Αν λοιπόν μέσα στα τελευταία 5 χρόνια ανακαλύψατε κάτι καλό, αν σας ικανοποίησαν οι πολιτικές τους και μπορέσατε να διακρίνετε μια αλήθεια στα λόγια τους, τότε ψηφίστε τους ξανά. Δεν πειράζει, πάλι κουτόχορτο θα τρώτε και μάλιστα, δυστυχώς, φαίνεται ότι ήδη η κατάστασή σας από τις παρενέργειές του κουτόχορτου είναι μη αναστρέψιμη.

Αν πάλι όσα ζήσατε σας θυμίζουν εφιάλτη, τότε ξέρετε τι πρέπει να κάνετε.

Τα πράγματα είναι εξόχως απλά :

--μου αρέσει όπως ζω και τους ξαναψηφίζω,

--δεν μου αρέσει όπως ζω και τους στέλνω σπίτι τους.

Τόσο απλά, καθαρά και ξηγημένα.

Δημήτρης Μακρής