«Ο Πούτιν είναι ήδη στην Ανατολική Ουκρανία»

Θανάσης Αυγερινός

H Ουάσιγκτον απειλεί με νέες κυρώσεις, αυτή τη φορά «προσωπικά» τον Β. Πούτιν, ενώ οι εξεγερμένοι κάτοικοι της Ανατολικής Ουκρανίας ζητούν από το Ρώσο ηγέτη να στείλει στρατιωτικές δυνάμεις για να τους σώσει, ειδικά μετά τις δολοφονικές επιθέσεις εναντίον τους και την άρνηση του νεοναζιστικού «Δεξιού Τομέα» να αφοπλιστεί, παρά τη συμφωνία της Γενεύης. Το Κρεμλίνο ανακοίνωσε ότι «μόνο να διασκεδάσουμε μπορούμε» με τη δήθεν
αποκάλυψη των Times ότι οι ΗΠΑ έχουν βρει «40 δισεκατομμύρια δολάρια του Πούτιν» στην Ελβετία (ό,τι δηλαδή δεν είχε καταφέρει ουδείς και ποτέ να ισχυριστεί) και θα προσπαθήσουν να τα μπλοκάρουν, ενώ δείχνει μεγάλη περίσκεψη πριν σχολιάσει τις εκκλήσεις με προέλευση την ξεσηκωμένη Ανατολική Ουκρανία.

Όμως τί συμβαίνει τελικά με την αμερικανική πολιτική στο Ουκρανικό; Γιατί τόση επιμονή και τόση αστοχία;
Η Ουάσιγκτον είναι απίθανο ότι θα υλοποιήσει τις νέες της απειλές, διότι η πολεμοχαρής ρητορική της δεν τυχαίνει σπουδαίας υποστήριξης μεταξύ των Αμερικανών πολιτικών, που δεν θεωρούν τους ρωσόφωνους διαδηλωτές «έκφραση κακού», γράφει ο γνωστός συντηρητικός πολιτικός και δημοσιολόγος Πάτρικ Μπιουκάναν στο The American Conservative. «Ο πρόεδρος Ομπάμα και ο Τζον Κέρι αναμφίβολα έπεσαν πάλι σε λάκκο, όπως στην περίπτωση της συριακής «κόκκινης γραμμής», ωστόσο συνεχίζουν να «χώνονται» σε ξένες υποθέσεις και να εκτοξεύουν προειδοποιήσεις και απειλές, τις οποίες δεν έχουν τη δύναμη να υλοποιήσουν στη ζωή. Μπλοφάρουν επίμονα και «κοκορεύονται», αν και ο αμερικανικός λαός τους λέει ότι «δεν είναι δικός μας καυγάς», γράφει ο Αμερικανός σχολιαστής, που για πολλοστή φορά δεν κρύβει τις συμπάθειές του για τον Βλαντίμιρ Πούτιν.
«Εάν η απομάκρυνση της Ουκρανίας από τη Σοβιετική Ομοσπονδία ήταν θρίαμβος του αυτοπροσδιορισμού, γιατί οι Ρώσοι της Κριμαίας και του Ντονιέτσκ δεν έχουν το δικαίωμα να αποσχιστούν από το Κίεβο και να επιστρέψουν στον κορμό της Ρωσίας; Εάν οι Γεωργιανοί είχαν δικαίωμα να απαλλαγούν από την εξουσία της Σοβιετικής Ένωσης, γιατί ο πληθυσμός Αμπχαζίας και Νότιας Οσετίας δεν έχει το δικαίωμα να απελευθερωθεί από την εξουσία της Γεωργίας;», γράφει ο Μπιουκάναν, που συμβουλεύει την αμερικανική ηγεσία «να μην πιάνει το όπλο, αν δεν μπορεί να πυροβολήσει».
Δικαίως ο Αμερικανός δημοσιολόγος εξεγείρεται: Θεωρούν τον Πούτιν απειλή για τον κόσμο, που βασίζεται σε κανόνες, αλλά «ποιοι κανόνες μας επέτρεψαν επί 78 ημέρες να βομβαρδίζουμε τη Σερβία, για να της αποσπάσουμε το Κόσοβο, κοιτίδα του σερβικού λαού;». Και θυμίζει ότι η Κριμαία επανενώθηκε με τη Ρωσία χωρίς αιματοχυσία και με τη γενική συγκατάθεση του λαοί, ενώ η απόσχιση του Τέξας από το Μεξικό οδήγησε την εποχή της σε γενικευμένο πόλεμο και την κατάληψη μεξικανικών εδαφών από τις ΗΠΑ.
Κατά τον Π. Μπιουκάναν οι διαμαρτυρόμενοι σήμερα στην Ανατολική Ουκρανία παίρνουν στα χέρια τους την εξουσία, ακριβώς, όπως έκαναν οι μετέχοντες στο Μαϊντάν. Μόνο, που σήμερα ονομάζουν τους Ρώσους «τρομοκράτες», ενώ τα μέλη των κομμάτων «Ελευθερία» και «Δεξιός Τομέας», τα οποία συγκρούονταν με την αστυνομία και πυρπολούσαν κτίρια για να ανατρέψουν το νόμιμο πρόεδρο της χώρας θεωρούνταν «ήρωες». «Δεν υπάρχει εδώ προφανής υποκρισία;», αναρωτιέται ο Αμερικανός αναλυτής: «Και πώς εμείς οι Αμερικανοί τολμούμε με ύφος ευλάβειας να καταδικάζουμε τις ενέργειες των Ρώσων στην Ουκρανία;».
Με αντίστοιχες απόψεις ο γεωπολιτικός αναλυτής Έρικ Ντράιζερ, εκδότης του StopImperialism.com, εκτιμά ότι η Ουάσιγκτον προσπαθεί να δαιμονοποιήσει τη Ρωσία και τον πρόεδρό της Βλαντίμιρ Πούτιν, στο βαθμό, που οι θέσεις της Μόσχας για τις εξελίξεις στην Ουκρανία και εν γένει στην Ανατολική Ευρώπη έρχονται σε αντίθεση με τα αμερικανικά συμφέροντα. Επιδίωξη μάλιστα των ΗΠΑ είναι να πληρώσουν κυρίως οι Ευρωπαίοι το κόστος των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, επιλογή, για την οποία δεν δείχνουν τόσο πρόθυμες οι Βρυξέλλες.
Κατά τον δημιουργό και διευθυντή της ηλεκτρονικής έκδοσης Consortium News Ρόμπερτ Πέρι, η παρατηρούμενη μονομέρεια και αντιρωσική προκατάληψη στα αμερικανικά ΜΜΕ, καθώς και η εν γένει προπαγανδιστική καμπάνια, μοιάζει να μην έχει προηγούμενό της στη νεώτατη ιστορία της χώρας.
«Στις τέσσερις και παραπάνω δεκαετίες μου στη δημοσιογραφία δεν έχω διαπιστώσει πιο προκατειλημμένη και παραπλανητική προσέγγιση από τα κορυφαία ΜΜΕ των ΗΠΑ...».