ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΒΥΡΩΝΑ Γ. ΠΟΛΥΔΩΡΑ

Εισαγωγικά, επιθυμώ να εκφράσουμε τη βαθύτατη συμπάθειά μας προς τους σεισμόπληκτους αδελφούς μας της ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ. Εύχομαι το κακό να περάσει και να ιαθεί γρήγορα. Και θέλω να ελπίζω ότι το Κράτος και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εξαντλήσουν το maximum της αλληλεγγύης και συμπαράστασής τους. Θα το αντέξουμε ενωμένοι και αυτό.

*     Ένωση είναι το Κόμμα μας. Θα μπορούσε να εκαλείτο και αμαλγαματοποίηση

που προκύπτει από τη σφυρηλάτηση σε κοινούς αγώνες για τη Δημοκρατία.

*     Είναι Ευρωπαϊκό μεν, Αντιμνημονιακό δε.

*     Έτσι παρακάμπτουμε τα διλήμματα:

α) Μέσα ή έξω από την ΕΕ.

β) Μέσα ή έξω από την ΟΝΕ.

γ) Ευρώ ή Δραχμή.

Γιατί:  Τα θεωρούμε ανελεύθερα, εκβιαστικά και πρωθύστερα. Το κριτήριο είναι ένα: Η σωτηρία του ΛΑΟΥ.

Πρόκειται για ένα προσκλητήριο προς Έλληνες πατριώτες. Συνεπώς, προς όλους τους Έλληνες.

Η εποχή απαιτεί δεξιότητες στη:

*     Διαχείριση συλλογικοτήτων.

         διαφορετικών απόψεων

         διαφορετικών τάσεων

Η ικανότητά μας θα φανεί/δοκιμασθεί σ΄αυτά.

Σύμφωνα με το άρθρο 29 του Σ.

«Έλληνες πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα, που η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος».

Θέλουμε/επιδιώκουμε:

Να ανταποκριθούμε στην επιθυμία του λαού για κάτι νέο και μαχητικό. Όχι ενδοτικό και υποχωρητικό. Για κάτι ελπιδοφόρο.

Να υποδεχθούμε τους δυσαρεστημένους από τη ΝΔ κυρίως, αλλά και από άλλα κόμματα. Απευθυνόμεθα σε όλους του Έλληνες.

Υπάρχει ένας κόσμος ολόκληρος που δεν ξέρει που να πάει και πού να ακουμπήσει. Την απελπισία του μπορεί να την μετατρέψει σε οργή. Αν δεν έχει φθάσει ήδη σ’ αυτό το σημείο.

Θέλουμε να ξαναζωντανέψει η πολιτική. Όπως έλεγε ο Edmund Burk «ballots instead of bullets». (1728-97).

Ξαναφέρνουμε την πολιτική στη ζωή μας. Πολιτική σημαίνει συσπείρωση. Που την υπαγορεύει το ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως. Και αναβαθμίζεται σε άλλα επίπεδα ανώτερα με τον Λόγο. Ήτοι, ομιλία, λογική, αιτιοκρατία. Θέλουμε να επανακτήσουμε την πολιτική που μας υπεξαίρεσαν οι τραπεζίτες. Δεν πάει άλλο. Και περιγράφω συμβαίνοντα και τάσεις σε διεθνές επίπεδο. Εμμένουμε στην πολιτική της διαλεκτικής. Της συνθέσεως των αντιθέτων. Του σεβασμού στη διαφορετική γνώμη και άποψη. Της δυνάμεως του επιχειρήματος.  Και όχι του επιχειρήματος της δυνάμεως. Και προ παντός όχι της βίας. Ούτε της λεκτικής. Όσοι γοητεύονται από τη λεκτική βία δεν οικοδομούν σχέσεις (πολιτικές, κοινωνικές, πολιτιστικές) αλλά διαλύουν. Και πολύ εύκολα θα ολισθήσουν και στην άλλη βία. Αυτές τις ώρες της βαθειάς κρίσης χρειαζόμαστε χτιστάδες, όχι χαλαστήδες. Χρειαζόμαστε ειρηνικούς επαναστάτες. Άγρυπνους, ανύστακτους πατριώτες. Δρομείς αντοχής. Μακρών αποστάσεων.

Παρεμβαίνουμε για να κηρύξουμε την Ένωση όλων των πολιτικών δυνάμεων για να προτάξουμε ασπίδα ήθους, καθαρότητας και αποφασιστικότητας και να σώσουμε την Πατρίδα και τον Λαό. Δεν νοείται σωτηρία των δημοσιονομικών ισορροπιών και μιας Χώρας έστω, με θάνατο του Λαού. Είναι απεχθές και σαν σύλληψη.

Θέλουμε μια Πατρίδα με την Εθνική της υπόσταση και ταυτότητα ακέραια. Με τη βεβαιότητα της ιστορικής της προσφοράς στην υπόθεση της Ειρήνης και της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού. Με την εθνική της ανεξαρτησία και την εδαφική της ακεραιότητα ανέκπτωτη. Όπου θα κατοικούν πολίτες ελεύθεροι για δημιουργία και προκοπή. Με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια. Ελεύθεροι και αδούλωτοι. Ούτε γονατισμένοι σαν υποζύγια στους δανειστές-τοκογλύφους. Του εξωτερικού (τρόϊκας) και του εσωτερικού. Η σεισάχθεια του Σόλωνα πάντα, όσο ποτέ μάλιστα, επίκαιρη. Να σπάσουμε τις αλυσίδες του δανείζεσθαι επί σώμασι. Αυτή είναι η άμεση πολιτική απαίτηση και ανάγκη. Αυτή γεννά το νέο κόμμα.

Παρεμβαίνουμε για τη μεγάλη αναδιαπραγμάτευση. Και μη μας πουν ότι οι δανειστές μας θα αρνηθούν την αναδιαπραγμάτευση. Γιατί υπάρχουν και Ευρωπαϊκά και Διεθνή Δικαστήρια. Έπρεπε να είχαμε προσφύγει ήδη. Συνοψίζεται η πρότασή μας στον πεντάλογο:

α) Ουδείς υποχρεούται εις τα αδύνατα. Ένσταση του Μενίππου.

β) Απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών.

γ) Ο εξ οικείου πταίσματος ζημιούμενος, ου δοκεί ζημιούσθαι.

δ) Pacta sunt servanda. Ναι, αλλά όχι απειλής, εκβίασης προϊόν.

ε) Κατάσταση ανάγκης.

Αυτά όλα να γίνουν τρόπος αναδιαπραγμάτευσης, νομικός, οικονομικός και πολιτικός για εθνική άμυνα. Όχι για κάποια νομικίστικη υποσημείωση.

Μ’ άλλα λόγια, έχουμε στο νου μας και στο πρόγραμμά μας τη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953.

Ή του 1931. Η Γερμανία και το χρέος της.

1938 Ιω. Μεταξάς στο Δικαστήριο των Βρυξελλών κερδίζει τη δίκη με το επιχείρημα της  κατάστασης ανάγκης.

Θεσμικές προτάσεις ώριμες και επιτακτικές, πάλι από την απαίτηση του λαού.

1)    Άρθρο 86 του Συντάγματος περί ευθύνης υπουργών. Άμεση κατάργηση. Ολοσχερής.

2)    Άρθρο 62 με θέμα την άρση ασυλίας βουλευτών. Να καταργηθεί.

3)    Άρθρο 32 για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η ρύθμιση επιβάλλεται έτσι ώστε να μη διαλύεται η Βουλή. Είναι όρος πολιτικής και δημοκρατικής σταθερότητας.

Εγείρουμε απαίτηση για επιτάχυνση της κάθαρσης στις:

Λίστες Lagarde, Εμβασματούχων, Ελβετίας και Offshore.

Και κατ’ απόλυτη προτεραιότητα για:

Άμεση κατάργηση του χαρατσιού. Για να κινηθεί η οικονομία.

Φορολογική μεταρρύθμιση τώρα.

Πρόνοιες και πρόγραμμα στήριξης για τους αγρότες:

  

Δεν είναι πρόνοιες             α)  «farmers stands (;) markets»

ούτε προτεραιότητες.        β)  βιβλία εσόδων-εξόδων

Είναι προσχήματα.        

Αλλά προτείνουμε αφορολόγητα στα ορεινά και νησιά για πρωτογενή παραγωγή / Άτοκα δάνεια για σταύλους, για τρακτέρ, για σπόρους και λιπάσματα.

·        Οι φυσικές προτεραιότητες στην πολιτική πάντα είναι: πρώτα να διώξουμε το κακό, να κοντράρουμε τους οδηγούντες τον λαό στην εξαθλίωση. Αυτό κάνουμε. Ύστερα να φτιάξουμε μεγαλόπνοα σχέδια και φαραωνικά έργα.

·        Θέλω στη θέση της πλεονάζουσας δυσπιστίας να δημιουργηθεί περίσσευμα εμπιστοσύνης μεταξύ μας και με τον λαό.

·        Ήπιο πολιτικό κλίμα με ψυχραιμία και ηρεμία. Να βρούμε τη διέξοδο για να βγούμε από τα αδιέξοδα της κρίσης.

Καλύτερα να απογοητευθώ εγώ, παρά «οι ελπίζοντες επ’ εμέ».

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ : «Εκεί έξω υπάρχει ένα βουνό απελπισίας, μα μέσα στο στήθος μας υπάρχει ένας βράχος ελπίδας».