Να κατεβάσουν τους τόνους ο Σημίτης και η παρέα του!

Σοφία Βούλτεψη

Σα να μην έφθαναν όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, παρατηρώ ότι τον τελευταίο καιρό κάποιοι, προφυλαγμένοι από την ασφαλή απόσταση που τους έχει προσφέρει ο (δυστυχώς όχι πανδαμάτωρ, για την περίπτωσή μας, πλην όμως επικοινωνιακά χρήσιμος για τους ενδιαφερόμενους) χρόνος, προσπαθούν κάτι να μας πουν.

Ένας απ’ αυτούς είναι ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.

Ο οποίος αρθρογραφεί και δίνει συνεντεύξεις

(πάντα σε ξένα έντυπα για το αναγκαίο… βούκινο) ως απλός παρατηρητής που περιγράφει την κατάσταση.

Τις προάλλες, έδωσε συνέντευξη στη γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt», όπου υποστήριξε ότι «τα αίτια της ελληνικής κρίσης βρίσκονται στη λαϊκιστική πολιτική παροχών» της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας μετά το 2004!

Υποστηρίζει δηλαδή πως όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα δημιουργήθηκαν ξαφνικά μετά το 2004 – οπότε για… πρώτη φορά έγιναν διορισμοί και για πρώτη φορά εκτινάχθηκε το χρέος!

Όποιος (Γερμανός) διαβάσει την συνέντευξη είναι πιθανόν να πειστεί.

Ο κ. Σημίτης λέει στους Γερμανούς αυτά που δεν μπορεί να πει στους Έλληνες – οι οποίοι τουλάχιστον γνωρίζουν πως οι πελατειακές σχέσεις υπάρχουν από συστάσεως ελληνικού κράτους και έγιναν εργαλείο χειραγώγησης συνειδήσεων και ψήφων μετά το 1981.

Παραλείπει, βέβαια, μερικές «λεπτομέρειες» της δικής του οκταετούς θητείας.

Παραλείπει να πει πόσο ήταν το χρέος όταν ο ίδιος ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας και πόσο ήταν όταν έδωσε το δαχτυλίδι στον Γιώργο.

Παραλείπει να πει πόσες φορές επί των ημερών του «τροποποιήθηκε» ο Νόμος Πεπονή για το ΑΣΕΠ (49, αν το έχει ξεχάσει) και πώς με αυτόν τον τρόπο ολόκληροι τομείς του Δημοσίου έμειναν εκτός.

Παραλείπει να πει πόσα κοινοτικά πλαίσια στήριξης διαχειρίστηκε η δική του κυβέρνηση και με ποια αποτελέσματα (το Β΄ και το Γ΄, συνολικού ύψους άνω των 40 δις ευρώ, έξω οι αγροτικές επιδοτήσεις και τα άλλα κονδύλια).

Επί του προκειμένου, χαρακτηριστική είναι η Έκθεση του Economist του Νοεμβρίου 2003, όπου η Ελλάδα εμφανίζεται ως παράδειγμα προς αποφυγήν ως προς την διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων, εντοπίζοντας «μεγάλες δημόσιες δαπάνες, άρνηση εφαρμογής κοινοτικών οδηγιών, σπατάλη κοινοτικών πόρων που αποτελεί τροφή στη διαφθορά, ενώ δεν ήλθαν ξένες επενδύσεις και δεν έγιναν ανταγωνιστικές οι εξαγωγές».

Χαρακτηριστική και η μελέτη της Κομισιόν, το καλοκαίρι του 2003, σύμφωνα με την οποία «η Ελλάδα δεν μπορεί να αξιοποιήσει αποδοτικά τα χρήματα που παίρνει», καθώς «για κάθε 1 ευρώ θα μπορούσε να έχει όφελος τουλάχιστον 2,5 ευρώ (από αύξηση του ΑΕΠ), όπως σε Πορτογαλία και Ιρλανδία, ενώ στην Ελλάδα το όφελος περιορίζεται ως και το 2010 στα 1,07 ευρώ».

Παραλείπει επίσης ο πρώην πρωθυπουργός να πει πόσο κόστισαν τα περίφημα ολυμπιακά έργα που έγιναν επί των ημερών του και πού βρέθηκαν τα λεφτά για να γίνουν η χαρά του εργολάβου.

Δυστυχώς, υπάρχουν πολλά που «ξεχνά» ο κ. Σημίτης:

Η Μαραθώνια Διαδρομή πληρώθηκε 2,5 φορές. Ενώ ήταν γνωστό ότι το έργο καρκινοβατούσε, οι πληρωμές στον ανάδοχο γίνονταν κανονικά μέχρι το τέλος Ιανουαρίου 2004. Το ύψος των πληρωμών ανήλθε σε 26.500.000 ευρώ, υψηλότερο κατά 3,5 εκ ευρώ από την αρχική σύμβαση.

Το σύστημα ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων C4I αγοράστηκε έναντι 285 εκ ευρώ, αλλά οι Ολυμπιακοί Αγώνες πραγματοποιήθηκαν χωρίς αυτό, λόγω ατελειών στον εγκέφαλό του.

Οι υπερβάσεις για τα 270 ασθενοφόρα και τις 25 Κινητές Μονάδες του ΕΚΑΒ προκειμένου να καλυφθούν οι αυξημένες ολυμπιακές ανάγκες έφθασαν τα 6 εκ ευρώ.

Τα χρήματα του Κτηματολογίου είχαν καταβληθεί στην Ελλάδα από το Β΄ ΚΠΣ, το 1996 ξεκίνησε το πρόγραμμα, αλλά το 2002 ο αρμόδιος επίτροπος διαπίστωσε ότι έγινε το μισό έργο με τα διπλάσια κονδύλια. Η χρηματοδότηση σταμάτησε και η Ελλάδα υποχρεώθηκε να επιστρέψει 100 εκ ευρώ.

Από το 1999 μέχρι το 2004 σε 17 περιπτώσεις, καταλογίστηκαν σε βάρος της χώρας μας πρόστιμα ύψους 200 δις δρχ, για κακή εφαρμογή των σχετικών κανονισμών, ανεπαρκείς ελέγχους, υπερβάσεις και παραβιάσεις της κοινοτικής νομοθεσίας.

Το 2003, στη διάρκεια που η Ελλάδα ασκούσε την προεδρία της ΕΕ, η οποία κόστισε 20 δις δρχ., οι τότε υπουργοί μετέφεραν τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους στις ιδιαίτερες πατρίδες τους τα 4 ευρωπαϊκά συμβούλια. Ο τότε υπουργός Γεωργίας μετέφερε τους ομολόγους του στην Κέρκυρα και αυτό κόστισε 609.000 ευρώ. Ο τότε υπουργός Πολιτισμού μετέφερε τους δικούς του στη Θεσσαλονίκη με κόστος 780.000. Η κρουαζιέρα για την άτυπη υπουργική συνάντηση θαλάσσιών και χερσαίων Μεταφορών κόστισε 742.000 ευρώ. Η ευρωμεσογειακή διάσκεψη στο Ηράκλειο κόστισε 1,04 εκ ευρώ. Η κρουαζιέρα των υπουργών Ναυτιλίας για άτυπη συνάντηση 1,04 εκ ευρώ.

Όλες οι εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Διεθνούς Διαφάνειας που δίνονταν στη δημοσιότητα επί των κυβερνήσεών του υπολόγιζαν το ετήσιο κόστος της διαφθοράς στην Ελλάδα μεταξύ 6 και 10 δισεκατομμυρίων ευρώ, την παραοικονομία στα 35 δις ευρώ και την αντιπαραγωγική σπατάλη πόρων στα 16 δις ευρώ. Η Ελλάδα σταθερά βρισκόταν πρώτη σε διαφθορά μεταξύ των 15 της ΕΕ, πότε ισοβαθμώντας με την Κόστα Ρίκα και πότε με την Ν. Κορέα.

Από την ετήσια Έκθεση του Σώματος Επιθεωρητών και Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης για το 2003, προέκυψε σωρεία αδικημάτων: Πλαστές συνταγές, έκδοση ψευδών βεβαιώσεων, παθητική δωροδοκία σε υποθηκοφυλακεία, παραβάσεις καθήκοντος, οικονομικά εγκλήματα από υπαλλήλους ΚΤΕΟ.

Από το 2002 ως το 2004 το υπουργείο Εσωτερικών δημιούργησε χρέη 9 εκ ευρώ για την ενημέρωση των πολιτών για τις αλλαγές στους εκλογικούς καταλόγους. Αποφασίστηκαν απευθείας αναθέσεις σε εταιρίες, που το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε παράνομες. Για τις εθνικές εκλογές του 2004 το υπουργείο δαπάνησε 13.207.457 ευρώ, ενώ για τις ευρωεκλογές του 2004 (υπουργός Π. Παυλόπουλος) ξοδεύτηκαν 6.756.072 ευρώ αν και απασχολήθηκε το ίδιο προσωπικό σε ισάριθμα εκλογικά τμήματα.

Από έλεγχο της Κομισιόν τον Οκτώβριο του 2003 προέκυψε όργιο παρατυπιών και κακοδιαχείρισης κατά την υλοποίηση του Γ΄ ΚΠΣ για την περίοδο 2001-2003.

Τον Ιούλιο του 2005 ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης αποκάλυψε σκάνδαλο στην κατασκευαστική εταιρία του υπουργείου Δικαιοσύνης «Θέμις» μεταξύ των ετών 1997 και 2004. Το ύψος της σπατάλης έφθασε τα 420 εκ ευρώ και σημειώθηκαν υπερκοστολογήσεις μεταξύ 85% και 330%.

Η κατασκευή της τεχνικής βάσης στα Σπάτα υπερέβη τον αρχικό προϋπολογισμό κατά 3,35 δις δρχ. Στον χώρο υποστέγου συντήρησης τοποθετήθηκαν τρεις γερανογέφυρες των 15 τόνων η κάθε μια και πληρώθηκαν 4 αξίας 70 εκ δρχ. η κάθε μια.

Στην Αγροτική Τράπεζα αποκαλύφθηκε όργιο λεηλασίας με ασφαλιστικά πρακτορεία που προχωρούσαν σε ασφάλιση παγίων εγκαταστάσεων πελατών της τράπεζας, ενώ η ασφάλιση μπορούσε και έπρεπε να γίνεται από την Αγροτική Ασφαλιστική.

Η Αγροτική έχασε 1,1 δις ευρώ στις φούσκες του Χρηματιστηρίου. Δια της θυγατρικής της ΑΤΕ-Συμμετοχών, με τα περίφημα «λαμπρόχαρτα». Χάθηκαν 450 εκ ευρώ, από τα οποία το Δημόσιο κάλυψε τα 250 με νόμο του Δεκεμβρίου 2004. Τα συνολικά ανοίγματα και οι ζημιές της Αγροτικής ξεπέρασαν τα 4 δις ευρώ.

Η ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ είχε την φαεινή ιδέα να προχωρήσει σε πωλήσεις όπλων στο... Ιράκ. Τα χρήματα (129 εκ ευρώ που μαζί με τους τόκους υπερημερίας έφθασαν τα 213 εκ ε) φυσικά δεν πληρώθηκαν ποτέ.

Δάνεια ύψους 9 δις ευρώ που συνήφθησαν για να αγοραστούν όπλα το διάστημα 1997-2003 δεν εμφανίστηκαν ποτέ στους αντίστοιχους προϋπολογισμούς. Ο συνολικός δανεισμός για το διάστημα αυτό ήταν 15 δις ευρώ, αλλά στα βιβλία εμφανίστηκαν μόνο τα 6 δις.

Σε υπεράκτιες εταιρίες με έδρα το Λουξεμβούργο ανετέθη η προείσπραξη εσόδων του Δημοσίου μέχρι το 2019! Ο λόγος για δημόσια έσοδα από κρατικά λαχεία, Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, Γ΄ ΚΠΣ κλπ.).

Η προμήθεια των τζιπ τύπου Χάμμερ έγινε σε υπερδιπλάσια τιμή από την πραγματική. Η Ελλάδα πλήρωσε από 120.000 ως 150.000 δολάρια για κάθε όχημα, ενώ υπήρχε επίσημη προσφορά για 58.000 ως 66.000 δολάρια και οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις κατέβαλαν 62.000 δολάρια για κάθε όχημα. Για την αγορά 222 Χάμμερ το ελληνικό Δημόσιο κατέβαλε επιπλέον ποσό ύψους 5 δις δρχ.

Το Νοέμβριο του 2002 το ΚΥΣΕΑ αποφάσισε την αγορά, με απευθείας ανάθεση και χωρίς να συνεδριάσει το Ανώτατο Συμβούλιο Άμυνας, των επιθετικών και μεταφορικών ελικοπτέρων και των κορβετών, ύψους 700 δις δρχ.

Τα 12 πυροβόλα Ζουζάνα αγοράστηκαν από τη Σλοβακία έναντι 18 δις δρχ. με απευθείας ανάθεση και παρά τις περί του αντιθέτου εκθέσεις αξιολόγησης του ΓΕΣ.

Μετά το 2000 δαπανήθηκαν για εξοπλισμούς 6 τρισεκατομμύρια δραχμές. Το 31% σε ποσοστό και το 54% σε αξία έγιναν με απευθείας αναθέσεις.

Στην εταιρία εξυπηρέτησης των αντισταθμιστικών ωφελημάτων για τους ρωσικούς ΤΟΡ είχε τοποθετηθεί ο πασίγνωστος διεθνώς τζογαδόρος και καταγγελθείς ως μεγαλέμπορος όπλων, Αραβας Φουάντ Αλ Ζιγιάντ.

Με καπέλο 41,6 εκ ευρώ και με απευθείας ανάθεση αγοράστηκαν το 2002 τα μεταφορικά ελικόπτερα ΝΗ-90.

Τα 4 Zubr (πλοία ταχείας μεταφοράς) αγοράστηκαν με υπερτιμολόγηση 8 εκ ευρώ το ένα.

Όταν ο Γ. Σμπώκος κόπηκε από τις λίστες του ΠΑΣΟΚ, δήλωσε: «Υπήρχε ΚΥΣΕΑ, υπήρχε Πρόεδρος και υπουργοί του ΚΥΣΕΑ, υπήρχε υπουργός. Δεν διαχειρίστηκα εγώ τα χρήματα».

Στις 13 Ιουλίου 2003 η Κομισιόν αποφάσισε τη διακοπή της χρηματοδότησης των δημόσιων οδικών έργων και διακοπή πληρωμών των μελετών για το σύνολο των μελετών στην Ελλάδα που συγχρηματοδοτούνται από τα διευρωπαϊκά δίκτυα, λόγω παραβίασης των κανόνων ανάθεσης μελετών δημοσίων έργων.

Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο έδωσε στην Ελλάδα μετά το 1994 2,4 τρις δρχ. για την επανένταξη των περιθωριοποιημένων στην αγορά εργασίας και την αντιμετώπιση της φτώχειας. Τα χρήματα δεν έφθασαν ποτέ στους αποδέκτες τους, όπως προέκυψε από έκθεση που δόθηκε στην τότε Επίτροπο κ. Διαμαντοπούλου. Μόλις το 0,1% των εργαζομένων παρακολούθησε κάποιο πρόγραμμα κατάρτισης και στο σύνολο του εργατικού δυναμικού το ποσοστό δεν ξεπέρασε το 1,5%.

Οι κοινοτικοί επιθεωρητές διαπίστωσαν ότι σχεδόν οι μισές συμβάσεις της περιόδου 1996-2002 που συνήψε ο ΕΡΓΟΣΕ υπογράφηκαν κατόπιν απευθείας αναθέσεων ή διαγωνισμών με ελλιπείς κανόνες διαφάνειας. Σύμφωνα με το κοινοτικό πόρισμα «παρουσιάζονται φαινόμενα μη χρηστής και μη νόμιμης διαχείρισης και υπάρχει αβελτηρία των ελληνικών αρχών να πάρουν μέτρα». Το σύνολο του προστίμου που πλήρωσε η Ελλάδα ήταν 266,6 εκ ευρώ.

Εκθέσεις, πολλές εκθέσεις…

Η Έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για το 2000 διαπίστωνε παράνομες πληρωμές ύψους 2,7 δις δρχ., καθώς και απευθείας αναθέσεις προμηθειών και δημοσίων έργων, φορολογικές παραβάσεις, παράνομες αποζημιώσεις, παράνομες επιχορηγήσεις, κατατμήσεις έργων και προμηθειών για να αποφεύγονται ο έλεγχος του Ελεγκτικού Συνεδρίου και η διενέργεια δημόσιου μειοδοτικού διαγωνισμού, παραλείψεις διενέργειας διαγωνισμών για τα δημόσια έργα, χορήγηση επιδομάτων σε μη δικαιούχους, λανθασμένους υπολογισμούς αποδοχών, καταβολή διπλών μισθών και επιδομάτων, παράνομες συνθέσεις των επιτροπών διεξαγωγής διαγωνισμών, αναιτιολόγητες γνωμοδοτήσεις των επιτροπών, συμμετοχή σε διαγωνισμούς εργοληπτικών επιχειρήσεων χωρίς να διαθέτουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Ο ΕΟΤ πλήρωσε 777 εκ δρχ. για μίσθωση κτιρίου στο Μιλάνο που ουδέποτε χρησιμοποίησε.

Η Έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για το 2001 διαπίστωνε παράνομες πληρωμές ποσών ύψους 6,6 δις δρχ. καταστρατήγηση της νομοθεσίας για τις κρατικές προμήθειες, τα δημόσια έργα, τα εκτός έδρας των δημοσίων υπαλλήλων, απευθείας αναθέσεις, κατατμήσεις δαπανών, διαγωνισμοί με παραλείψεις και ασάφειες, παραλείψεις τήρησης νομίμων προθεσμιών, αναθέσεις συμπληρωματικών εργασιών στους αναδόχους των αρχικών έργων.

Η Έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για το 2003 ανέφερε ότι μια σειρά από ποσά δεν κατεγράφησαν στις δαπάνες, με αποτέλεσμα να φανεί μειωμένο το έλλειμμα του 2003, καθώς και:  Παρατυπίες σχετικά με τους ειδικούς λογαριασμούς. Μη αναγραφή στρατιωτικών δαπανών με την αιτιολογία ότι η προμήθεια γίνεται σταδιακά και συνεπώς δεν είναι δυνατόν να συγκεντρωθούν τα νόμιμα δικαιολογητικά για την εμφάνιση των πληρωμών αυτών στα έξοδα του Προϋπολογισμού πριν από την ολοκλήρωση της σχετικής προμήθειας.

Όπως συγκεκριμένα αναφερόταν σ’ εκείνη την έκθεση, «η ανωτέρω όμως πρακτική αντίκειται στο άρθρο 79 παρ. 2 του Συντάγματος και περαιτέρω ενέχει τον κίνδυνο απώλειας των νομίμων δικαιολογητικών των σταδιακών προμηθειών, με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτός ο έλεγχός τους κατά την ολοκλήρωση της εν λόγω προμήθειας και συνεπώς μη εφικτή και η ενταλματοποίηση των δαπανών τους».

Μπουμπούκια και θεσμοθετημένη διαφθορά

Με δάνεια καλύφθηκαν κρυφές δαπάνες ύψους 7,6 δις ευρώ του 2003

Επετράπη σε εταιρία που είχε έδρα σουίτα ξενοδοχείου να βαφτιστεί... Αρχή, προκειμένου να παρακαμφθεί η κοινοτική νομοθεσία. Ζητήθηκε μάλιστα η χρηματοδότηση για τα Σπάτα να σταλεί στη... διεύθυνση της σουίτας!

Στέλεχος που είχε χρηματίσει διευθύνων σύμβουλος στα ΕΛΠΕ, μετά την παραίτησή του βρέθηκε στα ΕΛΔΑ από όπου αποπέμφθηκε από τον Αν. Πεπονή για ατασθαλίες. Μεταφέρθηκε ως διευθύνων σύμβουλος στον ΟΚΤΑ Σκοπίων, από όπου επίσης απομακρύνθηκε, το 2001, μετά από παρέμβαση του Γκεοργκίεφσκι. Αμέσως τοποθετήθηκε και πάλι στα ΕΛΠΕ.

Ο κ. Σημίτης κάνεις επίσης πως δεν θυμάται πως επί των ημερών του θεσμοθετήθηκε η διαφθορά:

Με νόμους όπως η μετατροπή του αδικήματος της απιστίας περί την υπηρεσία από κακούργημα σε πλημμέλημα, η έμμεση κατάργηση του πόθεν έσχες με τον φορολογικό νόμο του 2001, ο νόμος σύμφωνα με τον οποίο αν κάποιος παρανόμως είχε εξασφαλίσει ένα έργο, συνέχιζε τις εργασίες και αποζημιωνόταν ο αντίδικος – με αποτέλεσμα να πληρώνεται το ίδιο έργο δύο φορές, ο νόμος που προέβλεπε ότι η σύναψη προγραμματικών συμφωνιών από τις διοικήσεις των ΔΕΚΟ μπορούσε να γίνεται «κατά παρέκκλιση κειμένων διατάξεων», ο νόμος με τον οποίο αφαιρέθηκε από τον εισαγγελέα η δυνατότητα διενέργειας ανάκρισης, προανάκρισης ή προκαταρτικής εξέτασης στις χρηματιστηριακές συναλλαγές αν δεν υπάρχει άδεια του δικαστικού συμβουλίου.

Επί των ημερών του κ. Σημίτη έγινε και η αναθεώρηση του Συντάγματος, με την προσθήκη του άρθρου 86, επί του οποίου στηρίχθηκε ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και το οποίο έδωσε αυτομάτως άφεση αμαρτιών στα τρία μεγαλύτερα σκάνδαλα που διαπράχθηκαν πριν από τις εκλογές του 2000 - Χρηματιστήριο, Κτηματολόγιο, Κηφισός.

Ως γνωστόν, τα 3 χλμ του Κηφισού χωρίστηκαν σε 3 εργολαβίες. Ο Κηφισός πλημμύρισε τέσσερις φορές σε πέντε μήνες. Τελικά το έργο χωρίστηκε σε οδικό και αντιπλημμυρικό, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός του κατά 50%.

Για να μην μιλήσουμε για τις μαύρες τρύπες των ΔΕΚΟ (με ναυαρχίδα τον ΟΣΕ), τις αποκρατικοποιήσεις 1994-2004 όταν πουλήθηκε περιουσία ύψους 19 δις ευρώ και το χρέος αυξήθηκε κατά 45 δις ευρώ, τις διάφορες ρυθμίσεις στο ασφαλιστικό των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ (πουλήθηκε η μισή ΔΕΗ και τα χρήματα δεν έφθασαν για υποχρεώσεις τριετίας στο ασφαλιστικό της), τις πανάκριβες εθελούσιες εξόδους, τον περίφημο Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων που έκλεισε μετά δέκα χρόνια και αφού κόστισε 1 τρις δρχ. χωρίς να ανασυγκροτήσει τίποτε, το αρνητικό ρεκόρ δεκαετίας στην ανεργία του 2002, τους Ειδικούς Λογαριασμούς όπου έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, το τραμε με τις χρυσές ράγες, τη Ζήμενς, τους Τσουκάτους και τους Μαντέληδες, τις Συμφωνίες του Ελσίνκι και της Μαδρίτης.

Έπαιξαν και μια τράπεζα στο Χρηματιστήριο!

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα έργα και τις ημέρες των κυβερνήσεων του κ. Σημίτη, ο οποίος δεν αντιλαμβάνομαι τι παριστάνει σήμερα και πόθεν αντλεί αυτήν την άνεση.

Προφανώς από το γεγονός ότι έχουμε ξεχάσει και κάτι ακόμη:

Ότι επί των ημερών του (και επί των ανθρώπων του), η Εμπορική πούλησε την Ιονική έναντι 272 δις δραχμών και τα χρήματα παίχτηκαν (και χάθηκαν) στο Χρηματιστήριο – άσε που είχε την φαεινή ιδέα να κάνει επενδύσεις στη… Σιβηρία, ενώ μόνο η αλλαγή σήματος σε Emporiki Bank κόστισε 3 εκ. ευρώ!

Η επίσημη εξήγηση ήταν η ακόλουθη: «Εμείς ως Εμπορική αντί να διαθέσουμε τα κεφάλαια από την πώληση της Ιονικής σε απλές τοποθετήσεις στη διατραπεζική, αγοράσαμε μετοχές με συνέπεια τεράστιες υποαξίες στα χαρτοφυλάκια. Τα στοιχεία του ενεργητικού στα οποία επενδύθηκαν τα χρήματα αυτά υπάρχουν, δεν έχουν πωληθεί. Όταν οι αγορές βελτιωθούν, τα 272 δις θα ξαναγίνουν τόσα και παραπάνω»!

Καταλάβατε; Όταν οι αγορές βελτιώνονταν θα ξανάβρισκε η Εμπορική τα λεφτά της Ιονικής και μαζί μ’ αυτά και όλοι οι Έλληνες τα δικά τους!

Επειδή, όμως, οι αγορές δεν βελτιώθηκαν ποτέ και επειδή ακολούθησε και μια χρεοκοπία και επειδή ένας ολόκληρος λαός δεινοπαθεί, μήπως να κατεβάζατε όλοι λίγο τους τόνους, μην γίνει κανένα χειρότερο κακό;