Herald of light, bearer of love*

Στέφανος Κασιμάτης

«Δέκα λεπτά με τον ΓΑΠ αρκούν για να σου κάψουν τον εγκέφαλο». Αν το αποδιδόμενο στον Γιάννη Στουρνάρα απόφθεγμα ισχύει στην πραγματικότητα, θα έχουμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε στο τέλος του ακαδημαϊκού έτους από τις επιδόσεις όσων φοιτητών παρακολούθησαν τις διαλέξεις του πρώην πρωθυπουργού στο Χάρβαρντ. Τα σχετικά αποτελέσματα αναμένονται με αγωνία από την επιστημονική κοινότητα, η ανησυχία της οποίας για τυχόν επιπτώσεις στον ανθρώπινο εγκέφαλο από την έκθεσή του στη σκέψη του Γιώργου είχε ως αφορμή τη μετέπειτα ανισόρροπη εξέλιξη

αρκετών εκ των στελεχών των κυβερνήσεών του. (Λ.χ., η περίπτωση Λοβέρδου, για να περιορισθώ στην πιο πρόσφατη...)

Ως τότε, πάντως, είμαι σε θέση να σας πληροφορήσω για τη μορφή των διαλέξεων όποτε γίνονται - διότι δεν είναι σπάνιες οι φορές όπου οι φοιτητές ειδοποιούνται μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ότι η διάλεξη δεν θα πραγματοποιηθεί. (Σημειωτέον ότι, όπως μαθαίνω, μόνον σε μία εκ των εκτάκτων απουσιών του υπήρξε αντικαταστάτης του και αυτός ήταν ο Πολ Τζερούλανος...) Η μορφή, λοιπόν, των διαλέξεων είναι πιστή απεικόνιση της σκέψης του: χαοτική. Πηδάει από το ένα θέμα στο άλλο και ό,τι θυμάται χαίρεται. «Μετά τα πρώτα τρία λεπτά τον έχεις χάσεις και δεν τον ξαναβρίσκεις ποτέ, γιατί η διάλεξη είναι μια αλυσίδα ασύνδετων παρατηρήσεων», για να χρησιμοποιήσω τη διατύπωση γνωστής μου, η οποία διδάσκει στο περί ου ο λόγος πανεπιστήμιο.

Ετσι, οι φοιτητές του Χάρβαρντ μαθαίνουν, φέρ’ ειπείν ότι ο Γιώργος όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει πυροσβέστης, επειδή το σπίτι τους ήταν δίπλα σε έναν πυροσβεστικό σταθμό, ότι δεν ήθελε να γίνει πρωθυπουργός, αλλά ιδιοκτήτης ταβέρνας (τουτέστιν ταβερνιάρης) σε νησί του Αιγαίου, ότι αντιμετωπίζοντας την κρίση ένιωθε σαν τον Θησέα στον λαβύρινθο με τη Μέρκελ στον ρόλο του Μινώταυρου κ.ά. Ενδιαμέσως, βέβαια, θυμάται την προσφιλή του πράσινη ανάπτυξη, αλλά και τις μεταρρυθμίσεις του, όπως ότι κατήργησε τις υπουργικές Mercedes και τις αντικατέστησε με αυτοκίνητα υβριδικής τεχνολογίας. Το λυπηρό σε όλα αυτά είναι ότι οι ξένοι φοιτητές που παρακολουθούν τις διαλέξεις στερούνται το γνωστικό υπόβαθρο, χωρίς το οποίο η κωμική διάσταση της εμπειρίας χάνεται και μένει μόνο η τραγική. Ως γνωστόν, άλλωστε, η κωμωδία δεν μεταφράζεται...

*Από τον ύμνο του πανεπιστημίου Χάρβαρντ.