Υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ: Κάποιοι ξύνονται στη γκλίτσα του τσοπάνη!

Σοφία Βούλτεψη

Στο ίδιο έργο θεατές.

Δεν προλαβαίνει να ασκήσει μια δίωξη η Δικαιοσύνη και ορμούν όλοι – σχετικοί και άσχετοι – να παρέμβουν στο έργο της, ζητώντας να την υποκαταστήσουν.

Κι’ αν για τη Λίστα Λαγκάρντ και τη νόθευσή της δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά – ελέω άρθρου 86 του Συντάγματος και νόμου περί ευθύνης υπουργών, που επιβάλλει την ενασχόληση της Βουλής με τα πολιτικά πρόσωπα – τι δουλειά έχουν τώρα όλοι αυτοί να ανακατεύονται στην υπόθεση της ποινικής δίωξης του επικεφαλής (ελπίζω όταν θα δημοσιεύονται αυτές οι γραμμές να είναι «πρώην») της ΕΛΣΤΑΤ και δύο ακόμη στελεχών της;

Ποιος διάολος τους βάζει να φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν και να ζητούν εξεταστική επιτροπή για τις πολιτικές

ευθύνες, την ώρα που η Δικαιοσύνη αναζητά τις ποινικές ευθύνες μη πολιτικών προσώπων;

Ποιος άλλος, εκτός από το μικροκομματικό συμφέρον, προς χάριν του οποίου δεν διστάζουν να θέσουν σε κίνδυνο μια τόσο σοβαρή ποινική υπόθεση!

Η περίπτωση της ΕΛΣΤΑΤ είναι η μόνη που μπορεί να οδηγηθεί σε κάποιο αποτέλεσμα, ακριβώς επειδή η ποινική δίωξη στρέφεται κατά μη πολιτικού προσώπου και επομένως δεν χρειάζεται πλέον, μετά την άσκηση των διώξεων, να ασχοληθεί κάποια εξεταστική επιτροπή της Βουλής – δηλαδή να οδηγηθεί σε άλλο ένα κενοτάφιο.

Είναι η μόνη περίπτωση που μπορεί να λειτουργήσει παραδειγματικά για κάθε μη πολιτικό πρόσωπο που συμπεριφέρεται αυταρχικά και περιφρονεί τους νόμους – να δούμε θα ξανατολμήσει κανένα υψηλόβαθμο στέλεχος να κάνει του κεφαλιού του στο μέλλον;

Ακόμη και αν αυτό το πρόσωπο υποστηρίξει πως είχε πολιτική κάλυψη ή λάμβανε πολιτικές εντολές (από τον Παπακωνσταντίνου, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους), είναι γνωστό ότι παράνομες εντολές δεν εκτελούνται.

Όταν τελειώσει το ποινικό μέρος – χωρίς την ανάμιξη άλλων – και αν υπάρξει ομολογία περί πολιτικής κάλυψης ή εντολής, θα έλθει η ώρα για τις πολιτικές ευθύνες.

Διαφορετικά, θα γίνει πάλι ένας αχταρμάς και θα ψάχνουμε αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα – δηλαδή αν οι πολιτικές ευθύνες γέννησαν τις ποινικές ή το αντίστροφο.

Στο θέμα αυτό το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι πολύ προσεκτικό.

Η ανακοίνωση που εκδόθηκε από το Γραφείο Τύπου του κόμματος, σύμφωνα με την οποία «οι λόγοι που οδήγησαν την ελληνική οικονομία σε βαθιά κρίση και οι μεγάλες και δύσκολες επιλογές που έγιναν και γίνονται για τη διαχείρισή της και την έξοδο από αυτήν δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως ζητήματα ποινικού δικαίου», δείχνει πως είτε δεν έχουν καταλάβει, είτε κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.

Μπορεί οι λόγοι που μας οδήγησαν στην κρίση να μην αποτελούν ζητήματα ποινικού δικαίου, αλλά το να μην συγκαλείς το Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, όπως ορίζει ο νόμος, και να μην είναι οι αποφάσεις σου προϊόν συλλογικού οργάνου ΕΙΝΑΙ ζήτημα ποινικού δικαίου.

Και αυτό δεν αποτελεί «θεωρία συνωμοσίας» όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του το ΠΑΣΟΚ.

Αποτελεί απλώς παρανομία, την οποία ούτε μπορούν, ούτε πρέπει να καλύψουν, παρεμβαίνοντας στο έργο της Δικαιοσύνης με ανακοινώσεις.

Εκτός και αν θεωρούν πως ορθώς δόθηκαν στοιχεία χωρίς να συνεδριάσει το Δ.Σ. – και επομένως καλώς παραβιάστηκε ο νόμος.

Επομένως, κρείττον το σιγάν – τέτοιες ώρες!

Η δε ανακοίνωση του κ. Παπανδρέου, είναι ακόμη πιο εξοργιστική και… αυτοενοχοποιητική!

Διότι ο πρώην πρωθυπουργός ξύνεται στη γκλίτσα του τσοπάνη, εμφανίζοντας μάλιστα τον εαυτό του γνώστη της υπόθεσης – ενώ αν δεν μιλούσε θα έφερε απλώς την πολιτική ευθύνη της επιλογής του στο πρόσωπο του κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος με τη σειρά του διόρισε τον κ. Γεωργίου και του επέτρεψε να κάνει ό,τι θέλει, κάτι το οποίο τον οδηγεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

Ο κ. Παπανδρέου κατηγορεί τους εισαγγελείς ότι δεν λειτούργησαν με βάση τον νόμο, αλλά από… κομματική εμπάθεια κατά του ΠΑΣΟΚ.

Και υποστηρίζει πως «η ηγεσία της ΕΛΣΤΑΤ κατέβαλε προσπάθειες για να συμμορφωθεί με τους κανόνες της ΕΕ και να αποκαταστήσει τη διαφάνεια και την αξιοπιστία σε έναν τομέα καθοριστικό για τη χώρα και τους Έλληνες και αυτή η προσπάθεια μετατρέπεται σε ποινική διαδικασία, την ίδια ώρα που όσοι οδήγησαν τη χώρα στο δημοσιονομικό γκρεμό μέχρι τον Οκτώβριο του 2009 παραμένουν στο απυρόβλητο».

Δηλαδή, ο κ. Παπανδρέου υπερασπίζεται την ηγεσία της ΕΛΣΤΑΤ που παραπέμπεται και κατηγορεί τη Ν.Δ. με την οποία το κόμμα του συγκυβερνά!

Μάλιστα, ο πρώην πρωθυπουργός κατηγορεί τους εισαγγελείς ότι… μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα στην εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2013 και του Προγράμματος Προσαρμογής!

Διότι, όπως λέει, «η εισηγητική έκθεση του Προϋπολογισμού για το 2013 της τρικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας με πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά, μας διαβεβαιώνει ότι, η εκτέλεση τόσο του Προϋπολογισμού όσο και του Προγράμματος Προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας, στηρίζονται στην παραδοχή ότι το έλλειμμα του 2009 έφθασε το 15,6%».

Δηλαδή, τι θέλει να μας πει. Πως αφού εκτοξεύθηκε καλά-καλά το έλλειμμα στο 15,4% (και όχι 15,6%, αλλά φαίνεται ότι ο κ. Παπανδρέου θέλει να το φουσκώσει κι’ άλλο), η τρίτη κατά σειρά, μετά τη δική του, κυβέρνηση έπρεπε να φτιάξει πρόγραμμα βάσει ενός ελλείμματος που δεν μας είπαν ποτέ;

Ποιος θα δεχόταν ένα αυθαίρετο νούμερο να αντικατασταθεί από ένα άλλο αυθαίρετο νούμερο;

Μάλιστα, ο πρώην πρωθυπουργός είναι και... υπότροπος, διότι χθες επανήλθε με νέα ανακοίνωση!

Σα να μην έφθαναν όλοι αυτοί, προέκυψαν κι’ άλλοι.

Οι «Ανεξάρτητοι» Έλληνες υποστηρίζουν πως… δικαιώθηκαν (άλλοι πήγαν στον εισαγγελέα και… άλλοι δικαιώθηκαν, δηλαδή)!

Και προχωρούν ακόμη παραπέρα, λέγοντας πως αφού ασκήθηκε ποινική δίωξη για τη διόγκωση του ελλείμματος, βάσει του οποίου η χώρα πήγε στο Μνημόνιο, αυτό (το Μνημόνιο), είναι άκυρο!

Καμία σχέση, φυσικά.

Διότι στο Μνημόνιο πήγαμε τον Μάιο του 2010 και το (διογκωμένο) έλλειμμα ανακοινώθηκε την επαύριο (κυριολεκτικά) του δεύτερου γύρου των περιφερειακών εκλογών, δηλαδή τον Νοέμβριο του 2010, όταν το Μνημόνιο ήταν ήδη εδώ.

Δηλαδή, πρώτα μπήκαμε στο Μνημόνιο και μετά διογκώθηκε το έλλειμμα.

Αυτό, βέβαια, ισχυρίζονται και όσοι υποστηρίζουν πως όλα αυτά δεν έχουν καμιά σημασία, αφού είχαμε ήδη μπει στο Μνημόνιο.

Αλλά και αυτοί λένε τη μισή αλήθεια.

Διότι είχαμε μεν μπει στο Μνημόνιο, αλλά ιδιαιτέρως σκληρά μέτρα δεν είχαν ακόμη επιβληθεί.

Αυτά επιβλήθηκαν με το πρώτο Μεσοπρόθεσμο του Δεκεμβρίου 2010.

Και ένα θηριώδες έλλειμμα βοηθούσε στην επιβολή τους και απέτρεπε την αντίδραση της κοινής γνώμης σε μια κυβέρνηση που είχε εκλεγεί με το σύνθημα «Λεφτά υπάρχουν»!

Ας σταματήσουν, λοιπόν, όλοι να λένε το μακρύ και το κοντό τους (συμπεριλαμβανομένης και της «Δράσης»), διότι εδώ έχουν διαπραχθεί ποινικά αδικήματα, έχουν παραβιαστεί νόμοι.

Επιτέλους! Ας αφήσουν μια φορά τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά τους.

Και ας σταματήσουν τις γελοίες παρεμβάσεις, που συσκοτίζουν την υπόθεση, προκαλούν σύγχυση, μαρτυρούν άγνοια περί τα πραγματικά γεγονότα και καλύπτουν ποινικά αδικήματα στην προσπάθεια να αναδείξουν (άκαιρα) πολιτικές ευθύνες.

Οι οποίες υπάρχουν, αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του.

Διαφορετικά, οι πολιτικές ευθύνες θα καλύψουν τις ποινικές και η υπόθεση θα λήξει άδοξα.

Όσο για την ανακοίνωση της εκπροσώπου του κ. Σεμέτα, του αρμόδιου για θέματα φορολογίας Επιτρόπου, σύμφωνα με την οποία «τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία του 2009 είναι αξιόπιστα» και η οποία βγάζει λάδι τη Eurostat και τον επικεφαλής της κ. Ραντερμάχερ, να μας επιτρέψει (ο κ. Σεμέτα) να μην την λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη.

Διότι η Eurostat έχει επανειλημμένα κάνει τα στραβά μάτια και επανειλημμένα έχει κάνει την αυτοκριτική της – κάθε φορά που υποχρεώνεται να μοιράσει τις ευθύνες ανάμεσα στον εαυτό της και στα κράτη-μέλη, όπως συνέβη το 2004, με αφορμή άλλη μια φασαρία για τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία.