Αγαπητέ, κύριε Φώτη Κουβέλη

Του Σωκράτη Τσιχλιά

Η Αριστερά που υποσχεθήκατε είναι ταπεινόφρων, ρεαλίστρια, δεν χαϊδεύει τα αυτιά των συμπολιτών. Επίσης δεν φοβάται να κυβερνήσει, δεν αποτάσσεται τους συμβιβασμούς αν πρόκειται για το κοινό καλό.
Δηλώσατε, πριν και μετά τις τελευταίες εκλογές, ότι για εσάς δύο είναι τα θέματα μείζονος ιεράρχησης: πρώτο, να παραμείνει η χώρα στη Ζώνη του Ευρώ και δεύτερο, να
επαναδιαπραγματευθούμε σταδιακά τους όρους του Μνημονίου. Πέρασαν περίπου τέσσερις μήνες συμμετοχής σας στην κυβέρνηση, μήνες διαπραγματεύσεων με την τρόικα. Συμφωνήθηκαν μέτρα ακραία επώδυνα για την κοινωνία και φτάσαμε στα εργασιακά όπου στυλώσατε τα πόδια. Η ΔΗΜΑΡ δηλώνει κατηγορηματικά ότι θα καταψηφίσει τη συμφωνία εξαιτίας των νέων ρυθμίσεων στην αποζημίωση, στο επίδομα γάμου κ.λπ. Το κόμμα σας δηλαδή κινδυνεύει να γίνει ο καταλύτης γι’ αυτό που διακήρυσσε ότι επ’ ουδενί επιθυμούσε: την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Είναι άραγε, κύριε πρόεδρε, τα μέτρα με τις σκληρότερες επιπτώσεις στην κοινωνία αυτά για τα οποία η ΔΗΜΑΡ επέλεξε να δώσει την τελική μάχη; Μάλλον υπήρχαν σοβαρότεροι λόγοι για να εγκαταλείψετε τη διαπραγμάτευση και να καταψηφίσετε. Ιδού μερικοί: τα 11 περίπου δισ. φόροι και περικοπές μισθών και συντάξεων που την επόμενη τριετία θα σμπαραλιάσουν περαιτέρω το μέγα πλήθος των μικρών και μεσαίων Ελλήνων. Οι περικοπές σε συντάξεις πείνας ανήμπορων παππούδων που θα αναγκαστούν να ξεπουλήσουν όσο όσο ό,τι περιουσιακό στοιχείο διαθέτουν και να ζήσουν ταπεινωμένοι το τέλος του βίου τους. Το γεγονός ότι οι πιο αδύναμοι αυτής της χώρας υποφέρουν και εξαιτίας της συνεχιζόμενης φοροδιαφυγής και κυρίως επειδή δισεκατομμύρια ευρώ λιμνάζουν παρανόμως αφορολόγητα και κανείς δεν έχει το κουράγιο να φέρει στα ταμεία του κράτους ούτε ένα σεντς. Δεν ήταν άραγε αυτοί λόγοι αρκετοί για να εκραγεί η αριστερή συνείδηση της ΔΗΜΑΡ;
Το κόμμα σας, κ. Κουβέλη, αφού κατάπιε την κάμηλο επέλεξε ένα συμβολικό πεδίο, τα εργασιακά, για να διυλίσει τον κώνωπα. Δυστυχώς υψώνει μία ακόμη «αριστερή» σημαία ευκαιρίας, μαχόμενο όχι για την πατρίδα αλλά για την ύπαρξή του. Yπολογίζετε -τι κρίμα- ότι θα «καθαρίσουν» ψηφίζοντας κάποιοι άλλοι. Κι αν υπάρξει «ατύχημα»;